دندان مرده عارضه ای است که عدم درمان به موقع آن باعث آبسه شدید دندان، عفونت، آسیب دیدگی استخوان فک و در نهایت از دست رفتن دندان می شود. هر چند این عارضه مشکل مهمی است، اما مراجعه زودهنگام در درمان دندان مرده نقش زیادی دارد.
از آنجا که زمان مراجعه نقش مهمی در درمان دندان مرده دارد، توصیه می کنیم که معاینات شش ماه یک بار دندان های خود را جدی بگیرید. هر چند برخی علائم مانند درد و تغییر رنگ دندان هشدار دهنده هستند، اما تشخیص دندان مرده تنها با نگاه کردن به آن میسر نیست. برای تشخیص به معاینه تخصصی و رادیوگرافی دندان نیاز است. دندانپزشک می تواند شروع پوسیدگی دندان را در مراحل اولیه تشخیص دهد و از پیشروی عارضه جلوگیری کند.
درمان دندان مرده:
درمان هر چه سریع تر دندان اهمیت دارد. این تاکید به این دلیل است که عدم درمان باعث انتشار باکتری های دندان مرده و آسیب دیدن سایر دندان ها می شود. عفونت دندان می تواند به استخوان فک و لثه ها نیز آسیب بزند و شرایط بیمار را پیچیده تر کند.
دندانپزشک ممکن است دندان مرده را با استفاده از روشی تحت عنوان عصب کشی درمان کند یا در صورت عدم امکان درمان در نهایت دندان را بکشد.
عصب کشی:
با استفاده از عصب کشی می توان دندان را حفظ کرد. در این روش دندانپزشک حفره ای در دندان باز می کند و از ابزارهای به خصوصی برای تمیز کردن پالپ مرده و عفونت استفاده می کند. زمانی که تمامی کانال ها تمیز شد، دندانپزشک دندان را پر می کند و از یک روکش یا پر کننده دائمی برای بستن حفره دندان استفاده می کند. استفاده از روکش زمانی توصیه می شود که دندان آسیب زیادی دیده باشد و حفره بزرگی روی آن شکل گرفته باشد. روکش می تواند دیواره دندان را مستحکم تر کند و از شکستن آن در اثر فشار جویدن پیشگیری کند.
کشیدن دندان:
در صورتی که آسیب وارده به دندان شدید باشد و راهی برای درمان دندان مرده وجود نداشته باشد، توصیه می شود که دندان کشیده شود. این کار برای حفظ سلامت دندان های مجاور، سلامت لثه ها و عدم انتشار عفونت در خون بیمار ضروری است. در این روش محل دندان آسیب دیده بی حس می شود و دندان کشیده می شود. پس از بهبودی بافت لثه، بیمار می تواند بر اساس شرایط خاص خود از یکی از روش های جایگزینی دندان، شامل بریج، دندان مصنوعی جزئی، یا ایمپلنت استفاده کند.
