اوردنچر نوعی پروتز دندان مصنوعی است که بر روی دندان های باقی مانده بیمار یا ایمپلنت استوار می شود. مزایای اوردنچر از آن روشی محبوب به جای دندان مصنوعی سنتی ساخته است. در مواردی که بیمار تعدادی دندان در دهان داشته باشد، از آنها برای ثابت کردن اوردنچر استفاده می شود. اما در صورت فقدان کامل دندان ها، می توان از پایه ایمپلنت برای نگه داشتن آن در دهان استفاده کرد. گاهی تنها دو ایمپلنت برای ایجاد ثبات لازم کافی است.
مزایای اوردنچر:
مزایای اوردنچر عبارتند از:
دندان های بیمار مقداری از فشار جویدن را به خود جذب می کنند و در نتیجه فشار کمتری به لثه ها وارد می شود. وارد شدن فشار طبیعی به استخوان فک باعث می شود که استخوان تحریک شده و به خوبی از دندان حمایت کند. ریشه دندان ها به نحوی طراحی شده است که فشار جویدن را تحمل کنند اما بافت لثه این طور نیست. فشار به لثه باعث تسریع جذب و تحلیل استخوان فک می شود.
در صورتی که درمان به درستی انجام گیرد، دندان های باقی مانده باعث ثبات بهتر و بیشتر پروتز در دهان می شوند.
حفظ برخی از دندان ها در دهان به این معنی است که استخوان فک تا حدی حفظ می شود. این امر خط لثه را ثابت نگه می دارد و میزان افتادگی گونه و لب ها کمتر خواهد بود. افتادگی صورت و فک باعث می شود که بیمار مسن تر به نظر برسد.
رعایت بهداشت دهان و دندان با استفاده از اوردنچر بهتر امکان پذیر است.
استفاده از اوردنچر دندان در موارد زیر توصیه نمی شود:
- عدم رعایت بهداشت دهان و دندان توسط بیمار. ریشه های باقی مانده در دهان باید به خوبی تمیز شوند تا بتوانند پروتز را حمایت کنند.
- پوسیدگی شدید دندان که باعث تخریب سریع دندان ها می شود.
- دندان های لق در اثر بیماری لثه. هر دندانی که زیر پروتز قرار دارد باید کاملا ثابت باشد.
- محل دندان های باقی مانده در دهان مناسب حمایت از پروتز نباشد. تنها در برخی محل ها در می توان از پروتز حمایت کرد.
- به دلیل پوسیدگی شدید، نمی توان دندان را به شکل مناسب اصلاح کرد.
