در حالی که مراقبت های بهداشتی و منظم دندان ها تا حد زیادی در کاهش خطر ابتلا به بیماری های لثه نقش دارند، اما باز هم سرنوشت لثه های شما به ژنتیک و ارث هم بستگی دارد. همه چیز از تراز دندان ها و شکل فک شما به ژن های شما بستگی دارد. انواع بافت لثه نیز از این امر مستثنی نیستند.
ساختار بیولوژیکی بافت لثه به ژن و وراثت وابسته است. جدا از تغییرات جزئی، انواع بافت لثه به دو دسته عمده تقسیم می شود. بافت نازک و ضخیم دو دسته عمده لثه هستند که به ضخامت واقعی بافت آن و استخوان حامی زیر آن باز می گردد.
ظاهر دندان بهترین شاخص برای تشخیص انواع بافت لثه است. افرادی که دندان های مثلثی شکل دارند، بافت لثه نازکی دارند. در حالی که فردی با دندان های مربعی شکل بافت ضخیمی دارند. افراد دارای نژاد آسیایی بافت لثه نازکی دارند در حالی که نژادهای اروپایی و آفریقایی بافت کلفت تری دارند.
نمی توان گفت که یکی از انواع بافت لثه بر دیگری برتری دارد. بافت ضخیم یا نازک هیج مزیتی بر دیگری ندارند. در واقع هر یک مستعد انواع بیماری ها و عوارض نامطلوب خاصی هستند.
بیماری های هر یک از انواع بافت لثه:
بافت های نازک تر بیشتر مستعد ابتلا به تحلیل لثه هستند. در این عارضه که بیشتر در اثر بیماری پریودنتال و سایش شدید مسواک ایجاد می شود، بافت لثه نازک تر شده و تحلیل می رود و بخش های محافظت نشده دندان در زیر خط لثه در معرض محیط دهان قرار می گیرد. این امر احتمال ابتلا به پوسیدگی دندان و افتادن دندان را بیشتر می کند.
از سوی دیگر، افرادی که دارای بافت ضخیم تری در لثه خود هستند، مستعد ابتلا به عارضه ای با نام پاکت پریودنتال هستند. با ملتهب شدن بافت لثه ضخیم در اثر تجمع پلاک و باکتری ها، بافت لثه از دندان جدا می شود و یک پاکت کوچک در بین آنها شکل می گیرد. این پاکت تجمع پلاک را بیشتر و عمیق تر می کند و شرایط بیماری را شدت می بخشد. در نهایت در صورت عدم درمان، احتمال از دست رفتن دندان وجود دارد.
برای نوع بافت لثه ای دارید کار خاصی به جز تشکر یا سرزنش اجداد خود نمی توانید انجام دهید. اما برای کاهش احتمال ابتلا به بیماری پریودنتال کارهای زیادی می توانید انجام دهید. بهترین و اولین کار، رعایت بهداشت دهان و دندان با مسواک زدن با یک مسواک نرم و نخ دندان کشیدن است.
مراجعه منظم برای معاینه دندان نیز اهمیت دارد. در این جلسات نه تنها بقایای جرم و پلاک از روی دندان برداشته می شود، بلکه بیماری های لثه در مراحل اولیه تشخیص داده شده و اقدامات درمانی اتخاذ می شود.
تشخیص زودهنگام به معنی نتیجه بهتر درمانی است.
