از دست دادن دندان میزان زیادی از تواناییتان برای جویدن و حرف زدن را از شما می دزدد. نبود دندان در دهان عواقب اجتماعی، روانی و عاطفی زیادی برای فرد دارد که بر کیفیت زندگی، خود انگاره و عزت نفس وی تاثیر می گذارند. علل از دست دادن دندان در هر سن متفاوت است.
علل از دست دادن دندان:
گرچه از دست دادن دندان معمولا با افراد مسن همراه است، در صورت عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، ادنتولیسم می تواند در کودکان و بزرگسالان نیز رخ دهد.
علل از دست دادن دندان در کودکان:
کودکان نوپا و خردسال در معرض دو نوع آسیب دندانی هستند: از دست دادن زودرس دندان های شیری و از دست دادن دندان های دائمی به علت آسیب یا غفلت از رعایت بهداشت. پوسیدگی دندان یکی از دلایل اصلی از دست رفتن دندان در کودکان و نوجوانان است.
علل از دست دادن دندان در بزرگسالان:
بیماری لثه و پوسیدگی دندان علت اصلی از دست دادن دندان در بین بزرگسالان است. بیماری پریودنتال یک عفونت باکتریایی مزمن است که بر لثه و استخوان هایی که از دندان ها حمایت می کنند، تاثیر می گذارد. همانطور که بیماری، بافت و استخوان لثه را از بین می برد، دندان ها از بین می روند و ممکن است نیاز به کشیدن داشته باشند. سیگار کشیدن، بیماری قلبی و دیابت نیز با از دست دادن دندان همراه است.
علل از دست دادن دندان در سالمندان:
انباشت پلاک و سخت شدن آن، تحلیل لثه، پرکردگی های قدیمی و خشک شدن دهان، افراد سالمند را در معرض خطر بیشتری برای از دست دادن دندان های طبیعی خود قرار می دهد.
بروز ادنتولیسم در میان جمعیتی خاص نشان دهنده تفاوت در رفتارهای سالم و نگرش آن نسبت به بهداشت دهان و دندان، و همچنین دسترسی به خدمات دندان پزشکی، درمان و استفاده از آن است.
تحقیقات نشان می دهد که از دست دادن دندان ناشی از بیماری لثه معمولا با شاخص های خطر مرتبط است که عبارتند از سن، جنس (شایع تر در مردان)، سیگار کشیدن، بهداشت دهان و دندان ناکافی، مراقبت های دندان پزشکی حرفه ای، دیابت، فشار خون بالا و آرتریت روماتوئید.
نژاد/قومیت و اقتصاد نیز نقش مهمی در از دست دادن دندان ها ایفا می کنند. همچنین، بهداشت دهان و دندان در درصد بالایی از افراد فقیر در هر سنی بسیار ضعیف تر از افرادی با وضعیت اقتصادی بهتر است.
علل دیگر بی دندانی عبارتند از:
عادت های بهداشت دهان و دندان ضعیف:
عدم مسواک زدن و نخ دندان روزانه می تواند منجر به رشد و پیشرفت پوسیدگی دندان و بیماری لثه شود.
رژیم غذایی نامناسب:
غذاها و نوشیدنی هایی با قند، کربوهیدرات و اسید زیاد ممکن است به دندان و لثه آسیب بزنند.
عادت های بد:
سیگار کشیدن، تنباکو و یا مصرف مواد مخدر می تواند به دندان ها آسیب برساند.
فقدان آموزش:
فقدان آموزش در مورد علل و پیامدهای از دست رفتن دندان، مانع از اتخاذ شیوه زندگی پیشگیرانه مناسب و اقدامات مراقبتی از دهان و دندان یا پیگیری دوره های دندانپزشکی یا درمان های لازم برای ترمیم می شود.
ترس و خجالت:
بسیاری از مردم از ترس یا اضطراب مراجعه به دندانپزشک رنج می برند و حتی با وجود درد و مشکل به دنبال درمان دندان نیستند. نادیده گرفتن پوسیدگی دندان یا سایر مشکلات دندانی جدی می تواند این وضعیت را طولانی و تشدید کند.
مسائل مالی:
بعضی از افراد به دلیل هزینه های بالای مراقبت های دندانپزشکی و/یا عدم پوشش بیمه نمی توانند به دنبال درمان باشند. متأسفانه طولانی شدن یا عدم مراجعه، احتمال ایجاد مشکلات جدی تر و پس از آن هزینه های بیشتر برای ترمیم را افزایش می دهد.
تروما:
ضربه به دندان می تواند باعث افتادن دندان شود. در صورتی که والدین از اقدامات سریع برای حفظ دندان آگاهی نداشته باشند امکان پیوند دندان به محل دیگر وجود نخواهد داشت. شرکت در ورزش های فردی بدنی نیز عامل افتادن دندان بزرگسالان است.
شرایط سیستمیک:
شرایط سیستمیک مانند بیماری قلبی، بیماری تنفسی، دیابت، عفونت HIV، سوء تغذیه و سرکوب ایمنی همه با انواع بیماری های پریودنتیت مرتبط هستند که اغلب باعث از دست رفتن دندان می شوند.
درمان های پزشکی:
درمان های خاصی نظیر شیمی درمانی، پرتودرمانی، داروی های ضدویروسی، سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند. این درمان ها ممکن است خطر ابتلا به عفونت های دندان را افزایش داده و در نتیجه فرد نیاز به کشیدن دندان داشته باشد.
