یکی از سوالات رایج بیمارانی که از پروتز استفاده می کنند دلیل ممنوعیت خوابیدن با دندان مصنوعی است. دندان مصنوعی مزایای بسیاری برای بیمارانی دارد که دندان های خود را از دست داده اند اما عدم استفاده صحیح از آن با معایب و مضراتی نیز همراه است.
معایب خوابیدن با دندان مصنوعی:
دندان مصنوعی روی لبه لثه فشار می آورد و در نتیجه این فشار به لبه های استخوانی زیر آن نیز منتقل می شود. این فشار باعث شروع فرآیندی تحت عنوان جذب می شود که در آن حجم و تراکم استخوانی از بین می رود. در صورتی که دندان مصنوعی 24 ساعته استفاده شود، فرایند جذب استخوانی و تحلیل آن سرعت بیشتری می یابد. با از بین رفتن استخوان دیگر پروتز حمایت کافی دریافت نخواهد کرد و شل خواهد شد. در نتیجه ممکن است در حین حرف زدن یا غذا خوردن از دهان بیرون بیاید یا صدا بدهد. از بین رفتن تراکم استخوانی و بافت حامی پروتز، تاثیر زیادی در ظاهر گونه و لب های شما نیز خواهد داشت و شما مسن تر به نظر خواهید رسید.
مشخص شده است که خوابیدن با دندان مصنوعی تجمع پلاک بر روی دندان و زبان را افزایش می دهد باعث التهاب لثه و انتقال عفونت به سایر قسمت های بدن می شود. بیرون آوردن دندان مصنوعی از دهان در شب از بسیاری از بیماری های جدی پیشگیری می کند.
استفاده دائمی از دندان مصنوعی جریان طبیعی بزاق را نیز مختل می کند. کاهش بزاق باعث التهاب بافت زیر پروتز می شود. این عارضه بیشتر در پروتزهای کامل رخ می دهد که قسمت کام دهان را پوشش می دهند. وجود قارچ و مخمرهای در زیر این قسمت باعث قرمزی، التهاب و عفونت می شود.
بیرون آوردن دندان مصنوعی در طول شب و زمان غذا خوردن و تمیز کردن آن با محلول مناسب، باعث می شود که دهان از باکتری های مضر پاک شود و شانس ابتلا به عفونت ها و بیماری های جدی لثه کاهش یابد.
تفاوتی ندارد که از پروتز کامل یا نیمه استفاده می کنید، بیرون آوردن آن در شب برای خواب، به لثه و دیگر بافت های نگه دارنده پروتز فرصتی برای استراحت می دهد. در نتیجه بافت دهان می تواند به طور کامل در معرض عوامل ضد باکتریایی موجود در بزاق دهان قرار گیرد. این امر باعث ایجاد لایه محافظ بر روی لثه و سایر بافت های دهان می شود و ابتلا به عفونت را کاهش می دهد.
بنابراین به طور خلاصه بهترین راه برای حفظ سلامت دهان و لثه، بیرون آوردن دندان مصنوعی برای زمان خواب است.
