زمانی که فردی با سلامت خوب دندانی را به دلیل بیماری لثه، آسیب یا عفونت دیگری از دست می دهد، ایمپلنت بهترین، بادوام ترین و ایمن ترین روش برای جایگزینی دندان از دست رفته است. ایمپلنت دندان جایگزین ریشه دندان است که در فک پیچ می شود تا دندان مصنوعی یا بریج روی آن نصب شود. ایمپلنت طبیعی ترین و مشابه ترین عملکرد را به دندان طبیعی دارد. ایمپلنت می تواند به نجات دندان های مجاور نیز کمک کند، زیرا به حمایت آنها نیازی ندارد. در برخی از موارد، پیش از شروع جراحی ایمپلنت لازم است بیمار تحت جراحی پیوند استخوان فک قرار گیرد.
چرا در برخی موارد به پیوند استخوان فک نیاز است؟
پیوند استخوان فک برای بازگرداندن وضعیت استخوان فک به حالت قبل انجام می گیرد. در برخی موارد، بیماری لثه، فقدان فشار دریافت شده از دندان روی فک ناشی از جویدن، بیماری لثه، عفونت و تروما می توانند باعث تحلیل استخوان فک شود.
حفظ و بازسازی ساختار استخوان صورت به چند دلیل ضروری است. بسیاری از روش های ترمیمی دندانپزشکی مانند ایمپلنت برای رسیدن به نتایج مثبت به استخوان محکمی نیاز دارند. این در حالی است که ضعیف بودن استخوان فک مانع از قرارگیری پست تیتانیومی در فک می شوند.
استفاده از پیوند استخوان فک تنها زمانی ضروری است که واقعا برای ایمپلنت لازم باشد و هیچ راهی برای استحکام بخشی به آن نباشد.
بنابراین به طور کلی تضعیف استخوان ممکن است به دلایل زیر صورت گیرد:
- آسیب به صورت
- فضای خالی پس از کشیدن دندان
- آسیب به استخوان فک پس از کشیدن دندان
- نقص مادرزادی
- جراحی فک برای حذف تومور
درباره پیوند استخوان فک در دندانپزشکی:
در گذشته این روش جراحی شامل برداشتن تکه ای استخوان از قسمتی از بدن بیمار یا قسمتی از فک وی و انتقال آن به نقطه تضعیف شده در فک می شد. امروزه گزینه های جایگزین شامل گرفتن استخوان از منبعی حیوانی یا مواد مصنوعی برای تقویت استخوان از دست رفته می شود. این روش باعث می شود که به باز شدن محل دیگری برای جراحی در بدن بیمار نیازی نباشد و نتیجه درمان بسیار موفقیت آمیزتر است. پس از این روش، ماه ها طول می کشد تا مواد استخوانی با استخوان فک ادغام شوند و استحکام کافی برای قراریگری ایمپلنت در دهان فراهم آید.
زمانی که پس از پیوند استخوان فک بیمار بهبود می یابد، جراحی ایمپلنت شروع می شود. ابتدا درمان با قراردهی پست تیتانیومی در فک شروع می شود و این مرحله نیز چند ماه طول می کشد تا پست تیتانیومی با استخوان فک جوش بخورد.
انواع روش های پیوند استخوان فک:
به طور کلی دو روش برای پیوند استخوان فک وجود دارد.
اولین روش به لیفت سینوس مشهور است که در آن مقدار بافت استخوان در فک بالا در نزدیکی حفره سینوس ها را بازسازی می کنند. استخوان اطراف حفره های سینوس در فک بالا تقریبا نازک هستند. در این جراحی، سینوس ها به آرامی بالاتر برده می شوند و لایه استخوان بین فک و حفره سینوسی تقویت می شود.
روش دیگر برای پیوند استخوان فک به افزایش ریج مشهور است. در این روش ارتفاع و پهنای استخوان فک افزایش می یابد. زمانی که استخوان فک دچار تحلیل شدید شده باشد، ریج استخوان توان حمایت از ایمپلنت را ندارد. در واقع برای حمایت از ایمپلنت لازم است که استخوان دارای ارتفاع و عرض کافی باشد.
آیا می توان همزمان با پیوند استخوان فک اقدام به کاشت ایمپلنت کرد؟
برای کاشت ایمپلنت در فک لازم است که استخوان کافی وجود داشته باشد. پس از مدتی استخوان اطراف ایمپلنت را می گیرد و استخوان خود را بازسازی می کند. اما در شرایطی که فک بیمار فاقد تراکم لازم برای قرارگیری ایمپلنت باشد، نمی توان همزمان با پیوند استخوان فک جراحی ایمپلنت را نیز انجام داد. این دو عمل جراحی باید به صورت جداگانه انجام شوند. معمولا ده ماه پس از پیوند استخوان فک بیمار برای جراحی ایمپلنت ارجاع داده می شود.
دوره نقاهت پس از پیوند استخوان فک:
پس از جراحی پیوند استخوان فک مقداری ناراحتی و درد طبیعی است. ایجاد تورم و کبودی نیز انتظار می رود. با این حال، درد را می توانید با داروهای مسکن تجویز شده توسط جراح کنترل کنید. درد و کبودی از 10 تا 14 روز پس از جراحی برطرف می شود.
پس از جراحی، می توانید بسیاری از کارهای روزمره خود را انجام دهید. اما برای بازگشت به فعالیت های سنگین و مشغله های کاری باید با جراح خود مشورت کنید. با این حال، در چند ساعت اول پس از جراحی باید استراحت کنید.
شستشوی دهان و مصرف مایعات داغ در روز جراحی ممنوع است.
برای کنترل درد و تورم از کمپرس یخ استفاده کنید.
چند روز پس از جراحی می توانید دهان خود را با ملایمت مسواک بزنیدو
تاهفت روز پس از جراحی دهان خود را با محلول آب و نمک شستشو دهید.
مصرف سیگار پس از جراحی پیوند استخوان فک ممنوع است و فرآیند بهبودی را کند می کند.
داروهای خود را تا مدت تجویز شده به طور کامل مصرف کنید.
برای کنترل خونریزی از یک گاز استریل استفاده کنید و آن را روی محل زخم بین دندان های خود فشار دهید.
در صورتی که درد، خونریزی و تورم غیر قابل کنترل است، به دندانپزشک مراجعه کنید.
