مینی ایمپلنت در ارتودنسی

مینی ایمپلنت در ارتودنسی

پیشرفت های حوزه دندانپزشکی هر روز بیشتر از دیروز می شود .

این پیشرفت ها موجب تسریع روند درمان ، کاهش درد و ناراحتی بیمار ، عوارض درمان و هزینه های آن شده است .

یکی از پیشرفت های حوزه دندانپزشکی استفاده از مینی ایمپلنت در ارتودنسی است .

حتما نام مینی ایمپلنت را به عنوان یکی از روش های جایگزینی دندان از دست رفته دیده اید .

اما در این روش از مینی ایمپلنت به عنوان لنگر موقت یا تکیه گاه ثابت استفاده می شود .

مینی ایمپلنت در این روش به چه کار می آید ؟

از مینی ایمپلنت در حوزه ایملپنت برای جایگزینی دندان از دست رفته در بیمارانی استفاده می شود که از تراکم استخوانی خوبی برخوردارند .

اما در ارتودنسی از آن به عنوان لنگر موقتی استفاده می شود .

مینی ایمپلنت یک پیچ تیتانیومی کوچک است که به صورت موقت در استخوان فک کاشته می شود تا دندان ها را به سمت مورد نظر بکشد یا آن ها را در جای خود ثابت نگه دارند .

پس از اتمام دوره ارتودنسی ، این لنگر از استخوان خارج می شود .

نهفته بودن یا نیمه نهفته بودن دندان یکی از عوارضی است که در برخی از بیماران دیده می شود .

بیرون کشیدن این دندان کار ساده ای نیست .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی می تواند این گونه دندان ها را به بیرون هدایت کند .

حرکت دندان چطور صورت می گیرد ؟

برای درک نیاز به لنگر یا انکوریج باید ابتدا روش حرکت دندان آشنا شوید .

زمانی که دندان با استفاده از نیروی ملایم و مداوم رو به جلو رانده می شود ، استخوان فک در جهت رانده شدن نیرو تحلیل رفته و جذب بدنمی شود و در ناحیه پشت دندان فضای خالی استخوان باقی می ماند .

در این فضای خالی دوباره استخوان تولید می شود و فضا پر می شود .

این روند در هماهنگی کامل و به کندی صورت می گیرد و باعث تکمیل روند درمان ارتودنسی می شود .

برای حرکت کردن دندان در جهت مورد نظر باید از جایگاه محکم و سفت تری به عنوان لنگر استفاده شود تا دندان ها نسبت به آن حرکت کنند .

در ارتودنسی بیشتر از دندان های عقب به عنوان نقطه تگیه گاه استفاده می شود و دندان ها نسبت به آنها مرتب می شوند .

گاهی اوقات در ارتودنسی به حرکت متفاوتی نیاز است و جهت اعمال نیرو متفاوت است .

اگر جهت وارد شدن نیرو به نحوی باشد که امکان استفاده از دندان های خلفی به عنوان لنگر وجود نداشته باشد ، از ابزارهای دیگری برای این کار استفاده می شود .

در گذشته از ابزاری تحت عنوان هدگیر به عنوان لنگر موقتی استفاده می شد .

در مطالب قبل در مورد هدگیر به طور کامل توضیح داده شد .

برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید به این مطالب رجوع کنید .

به طور خلاصه ، هدگیر ابزار دست و پا گیری است و ظاهر بیمار را ناخوشایند می کند .

هیچ بیماری نیست که از بسته شدن این ابزار روی سرش استقبال کند .

هدگیر از جمجمه به عنوان لنگر استفاده می کند .

برخی از انواع هدگیر دارای بندهایی پشت سر یا گردن هستند .

آنها از کل سر به عنوان یک لنگرگاه استفاده می کنند .

انواع دیگر ، به نام هدگیر کشش معکوس ، دارای بندی است که بر روی چانه یا پیشانی قرار می گیرد ؛ آنها می توانند دندان ها را به جلو بکشند .

هدگیر ارتودنسی می تواند رشد ساختارهای صورت را تحت تاثیر قرار دهد .

به همین دلیل معمولا در کودکان و نوجوانانی دیده می شود که رشد آنها هنوز کامل نشده است .

هدگیر معمولا برای دوره کوتاهی ۱۲ ساعت در روز استفاده می شود .

تمامی موارد فوق باعث شده است که هدگیر برای بسیاری از بیماران مطلوب نباشد .

نوجوانان از مسخره شدن توسط دوستان خود معذب می شوند و در درمان بزرگسالان نیز کاربرد ندارد .

اما پیشرفت های دندانپزشکی باعث شده است که مینی ایمپلنت در ارتودنسی جای خود را باز کند .

چرا مینی ایمپلنت در ارتودنسی بر هدگیر ارجحیت دارد ؟

استفاده از دندان های خلفی برای حرکت دادن دندان های پیش قابل اطمینان نیست .

در برخی موارد دندان های خلفی فاقد ثبات کافی برای عملکرد به عنوان لنگر هستند و خود ممکن است حرکت کنند .

در برخی موارد نیز باید دندان های پیش به سمت عقب کشیده شوند ، اما دندان های خلفی باید در جای خود ثابت بمانند .

در این مورد از مینی ایمپلنت در ارتودنسی به عنوان نقطه ثابت کمک گرفته می شود .

از این لنگر برای اعمال نیرو در جهت مخالف سیستم براکت استفاده می شود .

گاهی اوقات این نیرو با استفاده از هدگیر قابل اعمال است ، اما در بسیاری از بیماران این طور نیست .

به علاوه ، بسیاری از بیماران به استفاده از هدگیر علاقه ای ندارند .

در این بیماران، استفاده از مینی ایمپلنت راه حل بسیار مناسبی است.

استفاده از مینی ایمپلنت در ارتودنسی دوره درمان را کوتاه تر می کند و ضمن برطرف شدن نیاز به هدگیر ، دیگر نیازی به باند کشی نیز نیست .

این روش درمانی نیاز به انجام بسیاری از جراحی های فک را نیز برطرف می کند .

با توجه به گفته های فوق ، مینی ایمپلنت می تواند درمان های بسیار پیچیده را ساده کند و درمان های غیر ممکن را ممکن می سازد .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی چطور در جای خود قرار می گیرد ؟

مینی ایمپلنت در این روش مشابه ایمپلنت در استخوان کاشته می شود .

اما برخلاف روند معمول ، نیازی به صبر کردن برای یکپارچه سازی استخوانی نیست و از همان روز می توان درمان را برای مرتب کردن دندان ها شروع کرد .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی با استفاده از نیروهای مکانیکی در جای خود ثابت می شود .

آیا این روش درمانی درد دارد ؟

شاید با دیدن تصاویر مربوط به این روش درمانی احساس ترس کنید .

اما خوشبختانه کاشت و بیرون کشیدن مینی ایمپلنت با کمترین تهاجم و درد صورت می گیرد .

ابتدا دندانپزشک موضع را بیحس می کند .

سپس ، مینی ایمپلنت را در محل مورد نظر قرار می دهد .

تمام آن چیزی که حس خواهید کرد فشار اندکی است که ناشی از جای گیری ایمپلنت است .

کل این روش چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد .

اگر پس از برطرف شدن اثر بیحسی دچار درد هستید ، از مسکن های بدون نسخه می توانید برای کنترل درد کمک بگیرید .

 

 

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیر

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیر

یکی از سوالات افرادی که دارای ایمپلنت دندان هستند و دندان های درهم ریخته ای نیز دارند این است که آیا می توانند با این وجود تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرند .

پاسخ هم بله ، و هم خیر است و همه چیز به شرایط شما بستگی دارد .

برای بررسی احتمال انجام ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، ابتدا باید نگاهی به ایمپلنت کرد و تاثیر ارتودنسی بر آن را بررسی کرد .

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیز

اگر بیمار دندانی را از دست داده باشد ، آیا می تواند ارتودنسی کند ؟

بیماران به دلایل متعددی ممکن است دندان های خود را از دست بدهند .

عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل اصلی این امر است .

وارد شدن ضربه ، تصادف ، پوسیدگی شدید و شکستن دندان از دیگر دلایل از دست رفتن دندان است .

روش های متعددی برای جایگزینی دندان از دست رفته وجود دارد که بهترین آن ایمپلنت است .

اگر بیمار دندانی را از دست داده باشد ، برای انجام ارتودنسی چند گزینه پیش رو دارد .

در برخی موارد ، به سادگی می توان از ارتودنسی برای بستن فاصله ایجاد شده و صاف کردن بقیه دندان ها استفاده کرد .

این گزینه برای بیمارانی مناسب است که دچار درهم ریختگی شدید دندان هستند .

اگر دندان از دست رفته باید جایگزین شود ، از فضا نگهدار به همراه بریس استفاده می شود تا جای دندان از دست رفته برای ترمیم های آینده حفظ شود .

اگر فضا به قدر کافی نباشد ، از بریس برای باز کردن فضا جهت دریافت ایمپلنت در آینده استفاده می شود .

همه چیز به تشخیص دندانپزشک شما بستگی دارد .

بریس قبل از ایمپلنت دندان

اگر همزمان به ایمپلنت و بریس نیاز داشته باشید ، معمولا توصیه می شود که ابتدا تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرید .

این بدان دلیل است که زمانی که ایمپلنت در فک قرار بگیرد ، نمی تواند مانند دندان طبیعی حرکت کند .

ایمپلنت در فک ثابت شده است و همانند دندان طبیعی دارای لیگامنت نیست که امکان حرکت دندان و تغییر موضع آن را فراهم کند .

برای بسیاری از بیماران ، از درمان ارتودنسی برای ایجاد فضای مناسب برای دندان جدید و حرکت ریشه دندان های مجاور به محل مناسب استفاده می شود .

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان

با این حال ، گاهی بهتر است ایمپلنت قبل از ارتودنسی انجام شود .

اگر دندان های اطراف ایمپلنت هدف درمان ارتودنسی نباشند ، می توان درمان ایمپلنت را قبل از ارتودنسی انجام داد .

به علاوه ، اگر به ایمپلنت دندان برای ایجاد پایه محکمی برای اعمال نیرو توسط بریس نیاز باشد ، می توان ایمپلنت را قبل از انجام ارتودنسی انجام داد .

با افزایش سن ، دندان ها در جلوی دهان بیشتر دچار درهم ریختگی می شوند .

این بدان معنی است که با گذشت زمان ممکن است محل ایمپلنت نسبت به سایر دندان ها نامناسب دیده شود .

در این شرایط ، ممکن است بتوان از بریس برای حرکت دادن دندان های اطراف ایمپلنت استفاده کرد .

اگر ایمپلنت از ابتدا در محل مناسب قرار نداشته باشد ، پس از مرتب شدن سایر دندان ها ، کج به نظر خواهد رسید .

در این موارد ، باید تصمیم گرفت .

گاهی بیمار تصمیم می گیرد لبخندی داشته باشد که ایده آل نیست .

در برخی موارد نیز بیمار ترجیح می دهد برای اصلاح لبخند خود ابتدا ایمپلنت برداشته شود ، درمان ارتودنسی انجام شود .

و بعد از برداشتن بریس ها ، ایمپلنت در جای خود کاشته شود .

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان

ایمپلنت برای کمک به درمان ارتودنسی

ایمپلنت ها به خاطر دوام خود ، می توانند برای تسریع و بهبود تاثیر درمان ارتودنسی استفاده شوند .

در این روش از ایمپلنت به عنوان پایه ای برای ابزارهای ارتودنسی استفاده می شود .

در این روش ، ابزار ارتودنسی روی پست ایمپلنت نصب می شود و پس از اتمام درمان با روکش دندانی با ظاهری طبیعی جایگزین می شود .

ارتودنسی با وجود روکش دندان

از روکش دندان برای پوشش دندانی استفاده می شود که پوسیده شده است ، دچار ترک یا لب پریدگی شده یا تحت درمان عصب کشی قرار گرفته است

اگر روکش دندان دارید ، باز هم می توانید ارتودنسی کنید .

زمانی که براکت ها روی دندان نصب می شوند ، از چسب مخصوصی برای اتصال آنها به روکش دندان استفاده می شود .

سایر بخش های درمان تفاوتی ندارد .

از روکش دندان برای صاف کردن دندان ها نیز می توان استفاده کرد که شرایط خاصی دارد و باید با نظر دندانپزشک انجام شود .

ارتودنسی با وجود ونیر دندان و کامپوزیت

ونیرها لایه نازکی از پرسلین یا موادی هستندکه به سطح بیرونی دندان چسبانده می شوند تا فضای بین دندان ، لب پریدگی تا تغییر رنگ دندان را پنهان کنند .

اگر دندان های شما به بریس و ونیر نیاز دارند ، بهتر است ابتدا ارتودنسی را انجام دهید .

هر چند همیشه این طور نیست ، اما چسباندن براکت به ونیر می تواند به سطح آن آسیب بزند .

چسب هایی که روی دندان چسبانده می شوند می توانند نقاط زرد رنگی را روی ونیر به جا بگذارند .

اما اگر از قبل ارتودنسی و ونیر دندان را انجام داده اید ، اما به دلیل عدم استفاده از ریتینر دندان های شما دوباره تغییر موضع داده اند ، بهترین راه برای مرتب کردن دندان ها استفاده از اینویزیلاین است .

تری الاینر به تدریج دندان را بدون ریسک آسیب زدن به ونیر حرکت می دهد و به محل مناسب می برد .

دندان ها در طول زندگی ممکن است به دلایل مختلف دچار درهم ریختگی شوند .

این طور نیست که اگر دندان های شما در دوره نوجوانی و جوانی مرتب بوده اند ، در دوران میانسالی و پیری هم به همین شکل بمانند .

در مطالب قبل در مورد دلایل در هم ریختگی دندان ها در طول زمان صحبت شد .

تغییر محل دندان ها باعث نیاز به درمان ارتودنسی می شود ، این در حالی است که ممکن است بیمار از قبل تحت درمان با ایمپلنت ، ونیر یا روکش قرار گرفته باشد .

وجود چنین ترمیم هایی در دهان باعث تردید بیمار نسبت به اقدام برای درمان می شود .

امکان انجام ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیر به معاینه دقیق و نظر تخصصی دندانپزشک نیاز دارد .

شرایط دندان ، فضای خالی در دهان ، درجه در هم ریختگی دندان ها ، دندان های مجاور ایمپلنت و فاکتورهای دیگر باید بررسی شوند تا امکان اجرای درمان ارزیابی شود .

در صورتی که به معاینه و درمان نیاز دارید ، با ما تماس بگیرید .

 

قالب گیری از دندان: ساخت روکش و ابزارهای ارتودنسی

قالب گیری از دندان روشی است که برای اجرای برخی ترمیم های دندانپزشکی یا ساخت برخی ابزارهای ارتودنسی ضروری است. دشواری در تحمل قالب در دهان، نیاز به تمیز کردن دهان و صورت پس از انجام کار و طعم مواد قالب گیری باعث شده است که بسیاری از بیماران از این کار خوششان نیاید. با این حال، برای داشتن دندان های زیبا و مرتب به این روش نیاز است. بیماران زیادی به دلیل عدم آشنایی با این روش، احساس اضطراب می کنند. در ادامه سعی می کنیم شما را با جنبه های مختلف قالب گیری آشنا کنیم.

چرا از دندان قالب گیری می شود؟

درک چرایی انجام یک روش به همکاری بهتر بیمار می انجامد. به دلایل متعددی ممکن است قالب گیری از دندان ضروری باشد. برخی از علل انجام این کار عبارتند از:

·         ساخت دندان مصنوعی نیمه یا کامل

·         ساخت روکش دندان

·         ساخت بریج

·         بررسی ارتباط فک برای درمان ارتودنسی یا جراحی فک

·         ساخت گارد دهان

·         ساخت تری سفارشی جهت سفید کردن دندان ها

·         ساخت ابزارهای ارتودنسی مانند فضانگهدار

قالب گیری از دندان چطور انجام می شود؟

برای قالب گیری از دندان از تری مخصوص و آلژینات استفاده می شود. آلژینات پودری است که با آب مخلوط می شود تا به غلظت خمیر کیک برسد. این خمیر در تری ریخته می شود و در دهان بیمار قرار می گیرد. طعم خمیر آلرژینات ممکن است کمی بیمار را اذیت کند، اما در ادامه راهکاری های خلاصی از آن را به شمار آموزش می دهیم. ابتدا از فک بالا و بعد فک پایین قالب گیری می شود. تا زمانی که خمیر سفت شود، تری باید در دهان بیمار نگه داشته شود. زمانی که آلرژینات سفت شود، شکل دندان و لثه های بیمار را به خود می گیرد. این قالب تجسم منفی از شکل دندان بیمار است. در این مرحله، دندانپزشک در قالب گچ یا خمیر مخصوصی را می ریزد تا قالبی تحت عنوان کست از دندان های بیمار برای آزمایشگاه ساخته شود. آزمایشگاه معمولا ظرف مدت دو هفته ابزار مورد نظر را ساخته و برای دندانپزشک ارسال می کند تا کارهای نهایی بر روی دندان بیمار انجام شود.

مشکلات قالب گیری از دندان:

معمولا در زمان قالب گیری از فک بالا بیمار احساس می کند که آلرژینات وارد گلویش شده است. این به دلیل طعم مواد است. اما اطمینان داشته باشید که این اتفاق نمی افتد. برای قابل گیری صحیح از دندان ها تری باید به ته دهان برسد. به همین دلیل زمانی که قالب از خمیر پر شده است، این احساس برای بیمار به وجود می آید که مواد وارد گلویش می شود.

نگران نباشید، خمیر قالب گیری از دندان به سرعت سخت می شود. تنها کافی است یک دقیقه آن را در دهان خود نگه دارید.

کنترل تهوع در زمان قالب گیری از دندان:

بیشتر افراد در هنگام لمس انتهای دهان یا ورود یک جسم خارجی به انتهای گلو دچار احساس تهوع می شوند. این حالت به میزان حساسیت بیمار بستگی دارد. به خصوص اگر قسمت خاصی از نرم کام لمس شود، فرد دچار حالت رفلکس می شود. در این دسته بیماران، قالب گیری از دندان، رادیوگرافی و انجام برخی ترمیم های دندانپزشکی در دندان های خلفی دشوارتر است. بیمار دائما دچار حالت تهوع می شود و اجازه انجام کار را نمی دهد. روش های متعددی برای کنترل تهوع در دندانپزشکی وجود دارد که در مطالب پیشین به آنها پرداختیم و می توانید آنها را مطالعه کنید.

اگر دچار رفلکس دهانی شدید هستید، دستیار یا دندانپزشک را مطلع کنید.

برای کنترل تهوع در زمان قالب گیری از دندان کافی است یک دقیقه تحمل کنید. برای این کار سعی کنید حواس خود را پرت کنید. یک دقیقه به چیزی به غیر از قالب گیری فکر کنید. به کارهایی که باید انجام دهید، ساحل دریا، مسافرت هایی که پیش روی شماست، فیلمی که دیشب تماشا کردید یا هر چیز دیگری به غیر از قالب گیری.

روش دیگر در کنترل تهوع در دندانپزشکی آن است که از راه بینی نفس بکشید. سعی کنید نفس های عمیق بکشید.

در صورتی که آب دهانتان جمع شده است، آن را قورت ندهید. قورت دادن آب دهان باعث تشدید حالت تهوع در شما می شود. می توانید آب دهان خود را در یک دستمال تخلیه کنید.

در زمان قالب گیری از دندان آرام باشید. به هیچ وجه تلاش نکنید تری را از دهان خود خارج کنید. قالب گیری کاری است که باید انجام دهید و برای رسیدن به لبخندی زیبا به آن نیاز دارید. همه این کار را انجام می دهند، پس شما هم باید از پس آن برایید. اگر قالب را زودتر از موعد از دهان خود خارج کنید، قالب خراب می شود و باید دوباره این زحمت را متحمل شوید. پس تحمل یک دقیقه نگه داشتن قالب در دهان بهتر از تکرار چند باره آن است.

در برخی از افراد ناحیه حساس نرم کام جلوتر از حالت نرمال است. این باعث می شود که قالب گیری از فک بالا در آنها دشوارتر شود. آخرین راه برای کاهش حالت تهوع در این دسته بیماران، استفاده از بیحسی موضعی است. این ماده نرم کام شما را بی حس می کند و حالت تهوع را از بین می برد. بیحسی در انتهای دهان اسپری می شود و پس از چند دقیقه آماده انجام کار خواهید بود.

طعم مواد قالب گیری زیاد خوب نیست. پس از قالب گیری می توانید دهان خود را با آب بشویید تا طعم آن از بین برود. اگر طعم آن قوی است، از دندانپزشک درخواست مقداری دهانشویه حاوی فلوراید کنید. این روش به خلاصی از طعم مواد قالب گیری کمک می کند.

تکمیل درمان های ترمیم دندانپزشکی برای رسیدن به لبخندی زیبا ضروری هستند. برای رسیدن به یک لبخند زیبا گاهی باید مقداری سختی را تحمل کنید. به یاد داشته باشید که هیچ یک از ترمیم های دندانپزشکی به اندازه دندان های طبیعی شما ارزشمند و قوی نیستند. با رعایت بهداشت دهان و دندان، مراجعه منظم برای معاینه دندان ها و رعایت رژیم غذایی مناسب از بروز پوسیدگی های شدید و از دست رفتن دندان های خود پیشگیری کنید. ما برای حفظ زیبایی لبخند شما همواره در کنارتان هستیم. در صورتی که به معاینه یا ترمیم دندان های خود نیاز دارید، با ما تماس بگیرید.

منبع:

verywellhealth

بلعیدن بریس ارتودنسی خطرناک است؟

اگر به خاطر بلع تصادفی براکت ارتودنسی خود به این مطلب مراجعه کرده اید، بهتر است بدانید شما اولین کسی نیستید که این اتفاق برایش افتاده است. هر چند ترسناک است اما گاهی، براکت ها از بریس جدا می شوند و راه خود را به سمت معده پیدا می کند که البته در بیشتر مواقع ناخودآگاه است. بسیاری از بیماران از بلعیدن بریس ارتودنسی احساس نگرانی می کنند. آیا قرار است مریض شوید؟ آیا لازم است به پزشک مراجعه کنید؟

بهترین واکنش پس از بلعیدن بریس ارتودنسی چیست؟ پس از این اتفاق موارد زیر را به خاطر داشته باشید:

نگران نباشید، گاهی رخ می دهد:

هر چند نادر است، اما بلعیدن بریس ارتودنسی دیده شده است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که بریس ها شل می شوند و براکت ها از جای خود درمی آیند. این حادثه در بیشتر موارد زمانی دیده می شود که بیمار تلاش می کند خود بریس های شل شده را ترمیم کند. گاهی نیز وارد شدن ضربه باعث جدا شدن براکت می شود. بلعیدن بریس ارتودنسی در زمان جویدن مواد غذایی نیز یکی از علل احتمالی است. عدم توجه به نکات تغذیه با بریس ارتودنسی موجب وارد شدن آسیب به بریس می شود.

بررسی رادیوگرافی ضروری است:

گاهی بیمار مطمئن نیست که بریس کدام مسیر را طی کرده است. آیا در مری گیر کرده، وارد نای شده یا جایی در سیستم گوارش قرار دارد؟ برای اطمینان از این موضوع و در صورت مشاهده درد در سینه و شکم از بیمار رادیوگرافی تهیه می شود. رادیوگرافی تشخیص مشکل و یافتن راه حل مربوطه را آسان می کند. گاهی رادیوگرافی نمی تواند محل دقیق بریس را مشخص کند. در این شرایط شاید لازم باشد آندوسکوپی انجام شود.

اغلب مشکلی وجود ندارد:

هیچ کس تا به حال از بلعیدن بریس ارتودنسی نمرده است. براکتی که وارد سیستم گوارش شما شده است، مانند دیگر مواد غذایی همان پروسه را از سر خواهد گذراند. از آنجا که بیشتر براکت ها از تیتانیوم یا پرسلین ساخته شده اند، به اسید معده واکنش منفی نشان نمی دهند، در واقع اصلا واکنشی نشان نمی دهند. در واقع، به جز چند واکنش هشدار آمیز نسبت به وجود یک شی خارجی سخت در معده، هیچ اتفاق دیگری رخ نمی دهد.

ممکن است موجب عوارضی در معده شما شود.:

همانطور که پیش از این گفته شد، بلعیدن بریس ارتودنسی اغلب بی خطر است. با این حال، واکنش افراد می تواند متفاوت باشد. برای مثال، اسید معده می تواند تیتانیوم یا پرسلین را تا حدی تخریب کند که آزاد شدن این می تواند می تواند با درد شکمی و عوارضی از این دست همراه باشد. برخی از بیماران دچار دل درد، تهوع و سوزش معده می شوند. این علائم ممکن است مدتی ادامه یابند و توصیه می شود در این صورت از پزشک کمک بگیرید.

ممکن است در تنفس شما اختلال ایجاد کند:

آیا تا به حال موارد غذایی در مسیر هوایی شما گیر کرده اند؟ به احتمال ۹۳ درصد هر ماده ای که به انتهای گلو برود، وارد مسیر معده می شود. اما در موارد نادر، شی وارد مسیر هوایی و ریه می شود. این حالت بسیار خطرناک است و می تواند موجب عوارض جدی برای بیمار شود. اگر این اتفاق رخ دهد، بیمار دچار مشکل در سیستم تنفس می شود. شی گیر کرده در مسیر هوایی یا ریه باعث تنفس سنگین و کند همراه با درد در قفسه سینه می شود. در این شرایط بیمار باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه کند. گیر کردن شی در مسیر هوایی، یک اورژانس پزشکی است و باید در اسرع وقت درمان بر روی بیمار انجام شود.

معمولا به طور طبیعی دفع می شود:

سناریوهای فوق نباید نادیده گرفته شوند، با این حال در بیشتر موارد بلعیدن بریس ارتودنسی هیچ خطری نخواهد داشت و بریس همان روند طبیعی سایر مواد غذایی را طی خواهد کرد. براکت از سیستم گوارش عبور می کند و در نهایت همراه با سایر مواد زائد از بدن خارج خواهد شد. در این شرایط فقط باید منتظر باشید تا بدنتان کار خود را انجام دهد. برای این کار، احتمالا باید بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت صبر کنید.

شاید لازم باشد توسط پزشک معاینه شوید:

اگر نگران هستید می توانید پس از بلعیدن بریس ارتودنسی برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. پزشک محل آن در بدن را مشخص خواهد کرد و اقدامات درمانی را بر اساس آن تجویز می کند.

پس از اطمینان از سلامت کلی خود، باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا بریس های شما ترمیم شوند.

به ندرت ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید:

همانطور که گفته شد، احتمالا دفعه بعد که به دستشویی بروید، براکت دفع می شود. با این حال، گاهی ممکن است گیر کند. در موارد جدی، پزشک برای خلاصی از براکت گیر کرده جراحی را پیشنهاد می دهد. جراحی به خصوص زمانی ضروری است که براکت در روده گیر کرده باشد یا وارد ریه شده باشد. از آنجا که مشکل تنفسی مرگبار است، جراحی باید هر چه سریع تر انجام شود. خوشبختانه به ندرت به جراحی نیاز می شود. اما نباید به طور کامل رد شود.

می توانید از بلعیدن بریس ارتودنسی جلوگیری کنید:

بلعیدن بریس ارتودنسی واقعا ناگوار است، پس بهتر است از آن پیشگیری کنید. از بریس های خود به خوبی مراقبت کنید و جلسات معاینه ارتودنسی را جدی بگیرید. اگر بریس های شما شل شده اند، اجازه دهید این کار را ارتودنتیست یا دندانپزشک شما انجام دهد. تا زمانی که به مطب دندانپزشک مراجعه کنید، بریس های شل شده را با استفاده از موم ارتودنسی در محل خود فیکس کنید و از دستکاری آن با دست یا زبان خودداری کنید. از دست زدن بی مورد به بریس ها خودداری کنید و از خوردن مواد غذایی سخت و ترد خودداری کنید. موقع ورزش کردن یا بازی مراقب صورت خود باشید. در مطالب پیشین، در مورد مراقبت از بریس ارتودنسی و نکات تغذیه با بریس صحبت شد که توصیه می کنیم آنها را مطالعه کنید.

با مراجعه به یک ارتودنیست مجرب می توانید به طور کامل از عدم بروز چنین حادثه ای اطمینان حاصل کنید. دندانپزشکان کلینیک ما نه تنها ماهر هستند بلکه در این زمینه تجربه بالایی نیز دارند. چنانچه در این مورد به کمک نیاز دارید، همین امروز با ما تماس بگیرید.

منبع:

vitadentalhouston

چرا تحلیل ریشه دندان رخ می دهد؟

تحلیل ریشه دندان یک فرایند پاتولوژیک است که باعث کوتاه شدن طول ریشه دندان می شود. این عارضه نادر اما جدی می تواند بیمار را با مشکل جدی رو به رو کند و زیبایی لبخند او را تحت تاثیر قرار دهد. این عارضه معمولا در اثر فشار به ریشه دندان، بروز تروما یا شکست درمان ارتودنسی رخ می دهد. در ادامه به این مشکل با جزئیات بیشتر می پردازیم.

در همین ابتدا باید بگوییم هر چقدر که تحلیل ریشه دندان شیری عادی تلقی می شود بروز آن برای دندان های دائمی نادر تلقی می شود. بنابراین، اگر تحت درمان ارتودنسی قرار دارید و درباره از بین رفتن ریشه دندان در اثر آن چیزی شنیده اید، بهتر است آرامش خود را از دست ندهید.

تحلیل طبیعی ریشه دندان یا استخوان فک چیست و چرا رخ می دهد؟

هر جند نام آن کمی ترسناک است، اما جز روند طبیعی بدن به شمار می رود. در واقع، بدن ما به نحوی طراحی شده است که استخوان را از جایی که بدان نیاز نیست جذب کرده و در جایی خرج کند که به تراکم بیشتر نیاز دارد. یکی از مشهورترین موارد جذب استخوان زمانی دیده می شود که دندان دائمی می افتد و استخوان زیر آن به دلیل نبود فشار (عدم استفاده) توسط بدن جذب می شود. تحلیل ریشه دندان در کودکی نیز جز روند طبیعی بدن به شمار می رود. دندان های شیری ریشه کوتاه تری دارند و با رشد دندان های دائمی ریشه آنها به تدریج تحلیل می رود. این باعث می شود که دندان شیری لق شود و دندان دائمی به راحتی در دهان ظاهر شود. در واقع، این روند باعث می شود که کودک شما بدون درد و خونریزی دندان خود را از دست بدهد و دندان های جدیدی در دهانش ظاهر شود. این نوع تحلیل ریشه دندان در حدود سن ۵ تا ۱۲ سالگی دیده می شود. اما تحلیل ریشه دندان در مورد دندان های دائمی می تواند مشکل آفرین باشد.

اما تحلیل ریشه دندان همیشه همین قدر طبیعی نیست. سایر انواع تحلیل دندان عبارتند از تحلیل داخلی و خارجی:

در تحلیل داخلی دندان، قسمت سمنتوم و دنتین دندان در اثر بروز تروما یا عفونت در کانال ها جذب شده و دندان از داخل تحلیل می رود. جذب شدن قسمت های داخلی دندان موجب می شود که دندان از داخل تضعیف شود. در نتیجه ممکن است تحمل فشار جویدن را نداشته باشد و بشکند یا به سرعت دچار پوسیدگی شود. این نوع پوسیدگی دندان با استفاده از رادیوگرافی قابل تشخیص است.

تحلیل خارجی دندان زمانی رخ می دهد که در اثر فشار یک دندان نهفته به ریشه دندان مجاور، فشار نامناسب بریس های ارتودنسی و تروما ریشه دندان دچار آسیب شده و اصطلاحا جذب شود. با وجود آنکه این فرایند عموما بدون علایم و نشانه است در صورت عدم تشخیص به موقع می تواند موجب لق شدن، حرکت دندان ها و در نهایت از دست رفتن آنها شود.

علل تحلیل ریشه دندان چیست؟

یکی از علل از بین رفتن ریشه دندان دائمی استفاده از درمان های ارتودنسی است. در برخی از موارد، ارتودنسی می تواند موجب تحلیل خفیف ریشه دندان شود. زمانی که بریس ها روی دندان شما قرار می گیرند، به دندان ها فشار می آید تا به موقعیت بهتر در فک حرکت کنند. در ارتودنسی تحلیل ریشه دندان نوعی تحلیل پاتولوژیک به شمار می رود که به علت از بین رفتن نواحی مشخصی از ریشه دندان بر اثر اعمال نیرو رخ می دهد و عموما به عنوان یکی از جوانب منفی درمان ارتودنسی محسوب می شود. زمانی که یک دندان حرکت می کند الیاف پریودنتال در سمت وارد شدن نیرو نکروزه می شوند. در ادامه استئوکلاست ها شروع به جذب و تخریب استخوان در ناحیه آلوئولار مجاور می کنند تا فضا برای حرکت دندان ها فراهم شود و درنهایت استئوبلاست ها نیز که نوعی دیگر از سلولهای استخوانی اند جای خالی دندان را مجددا با استخوان پر می کنند. اگر نیروی وارد شده توسط بریس های ارتودنسی مناسب باشد، تعادل این روند فیزیولوژیک استخوان و دندان مجاور حفظ خواهد شد. اما زمانی که نیرو از آستانه تحمل دندان فراتر رود، تحلیل ریشه آغاز می شود. عوامل متعددی در تحلیل ریشه دندان در درمان ارتودنسی موثرند از جمله طول دوره درمان، جهت اعمال نیرو، جهت حرکت دندان و میزان جا به جایی آنها، مداوم یا منقطع وارد شدن نیرو، نوع بریس مورد استفاده و تکنیک درمانی. در صورتی که در پی شروع درمان ارتودنسی، متوجه لق بودن یا حرکت دندان ها در لثه شدید، هر چه سریع تر به ارتودنتیست خود مراجعه کنید.

به غیر از درمان های ارتودنسی، تحلیل ریشه دندان در بیماران مبتلا به آسم، آلرژی، ناهنجاری های شدید دهان و دندان و مصرف کنندگان الکل بیشتر دیده می شود.

آیا تحلیل ریشه دندان علامتی دارد؟

متاسفانه بزرگترین مشکلی که در این ارتباط وجود دارد، عدم وجود نشانه و علامت در این عارضه است. علائم تحلیل دندان در بزرگسالان مانند دوره کودکی است. در دوره کودکی کسی برای افتادن دندان های شیری دچار درد نمی شود، چراکه روند جذب ریشه دندان به آرامی صورت می گیرد. در نهایت، دندانی که ریشه اش تحلیل رفته لق می شود و از جای خود بیرون می آید. در واقع، از آنجا که این عارضه با علامت و درد چندانی همراه نیست، عارضه ای جدی به شمار می رود که باید با معاینه دقیق در طول درمان ارتودنسی بررسی شود.

درمان:

از آنجا که علت تحلیل ریشه دندان به طور مشخص پیدا نشده است، بهترین راه پیشگیری است. به یاد داشته باشید که یکی از علل تحلیل ریشه دندان تروما و عفونت است. بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید و روزی دو بار مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. در موقع انجام ورزش های رزمی یا تیمی از گارد دهان استفاده کنید تا از دندان های شما محافظت کند.

تشخیص زود هنگام مشکل اهمیت زیادی در حل آن دارد. اگر این امر در اوایل بروز مشکل تشخیص داده شود، می توان بریس های ارتودنسی را برداشت و دندان را با استفاده از عصب کشی نجات داد. در این شرایط، دندانپزشک باید دندان را عصب کشی کرده و دندان را پر کند. اگر تحلیل ریشه دندان شدید باشد، راهی به جز کشیدن آن باقی نمی ماند. برای تشخیص زودهنگام معمولا به رادیوگرافی نیاز است. بدین منظور توصیه می کنیم حتما معاینات خود را پیگیری کنید. اگر مشکل تا مراحل آخر مشخص نشود، معمولا دندان تحلیل رفته از دست خواهد رفت. در واقع، ریشه دندان به حدی آسیب می بیند که قابل درمان یا حفظ نیست.

در صورتی که دندان خود را در اثر تحلیل ریشه دندان از دست دادید، نگران نباشید روش های زیادی برای جایگزینی دندان وجود دارد که می توان به بریج دندان و ایمپلنت اشاره کرد.

منبع:

colgate

ارتودنسی فانکشنال: ارتوپدی و ارتودنسی

ارتودنسی فانکشنال یکی از روش های درمانی موثر برای مال اکلوژن های دسته دو است. در این نوع مال اکلوژن، عدم رشد صحیح فک یا محل نادرست آن موجب بروز ناهنجاری در دندان ها و ترتیب آنها می شود. بیرون زدگی بیش از حد فک بالا یا پایین یا عقب بودن آنها از جمله این مشکلات است که باید با روش هایی به غیر از بریس نیز درمان شوند. در بزرگسالان این نوع اصلاحات به جراحی نیاز دارد. اما استفاده از ارتودنسی فانکشنال در سن پایین می تواند از نیاز به جراحی در سنین بالاتر پیشگیری کند.

ارتودنسی فانکشنال چیست؟

در حالی که کارکرد بریس های سنتی تنها صاف کردن دندان های در هم ریخته است، هدف از ارتودنسی فانکشنال صاف کردن دندان ها همراه با تغییر محل و سایز فک بالا و پایین است. این روش شامل بهبود راه تنفسی و سایز کام بیمار می شود و صاف کردن دندان ها هدف ثانویه درمان به شمار می رود. پیش از شروع درمان سنتی ارتودنسی، استخوان اسکلت سر و صورت، استخوان فک بیمار و مفصل مندیبولار، ارتباط مفصل مندیبولار با پشت و گردن و مجرای تنفسی و سینوس های بیمار بررسی می شوند. در این روش ارتودنسی ظاهر فرد تغییرات عمده ای را تجربه می کند و در این راه از ارتودنسی و ارتوپدی به صورت همزمان استفاده می شود.

مزایای ارتودنسی فانکشنال چیست؟

  • اقزایش سایز فک و تناسب آن با سایز و تعداد دندان ها
  • بازتر شدن مسیر هوایی بیمار
  • حل مشکلات آپنه خواب و سینوس ها

چرا فک برخی از بیماران دچار مال اکلوژن های دسته دو می شود؟

اگر دندان های مرتب و منظمی دارید که با سایز فک شما تناسب دارند، جز افراد خوش شانسی هستید که طبیعت به آنها لطف داشته است. همه افراد دندان های زیبا و لبخند بی نقصی ندارند. عوامل زیادی می توانند موجب در هم ریختگی دندان ها شوند. ژنتیک، مکیدن انگشت یا پستانک، تنفس از راه دهان، رانش زبان و عدم تناسب سایز فک با دندان ها در اثر وراثت می توانند بر رشد فک تاثیر بگذارند و موجب به هم ریختگی دندان ها شوند.

ارتودنسی متداول دندان ها را مرتب می کند، اما نمی تواند اشکالات فک را اصلاح کند. به خصوص در مواردی که بیمار تا بزرگسالی برای اصلاح لبخند خود مراجعه نکرده باشد، ارتودنسی با بریس نمی تواند راهگشای مشکلات فک باشد. در بسیاری از این بیماران تنها جراحی فک می تواند شکل فک را تغییر دهد.

اما ارتودنسی فانکشنال روشی است که در ۷ سالگی و حتی زودتر شروع شده و رشد فک را کنترل می کند. ارتودنسی متداول در بیشتر اوقات در بزرگسالان و نوجوانانی انجام می شود که دندان های دائمی آنها کاملا رشد کرده و رشد فک تکمیل شده است. در حالی که ارتودنسی فانکشنال از ۷ سالگی قابل اجراست.

چرا ارتودنسی سنتی نمی تواند مشکل برخی از بیماران را حل کند؟

در صورتی که بیمار در سنین بالا مراجعه کرده باشد و علاوه بر در هم ریختگی دندان، دچار کمبود فضا در فک خود نیز باشد، معمولا لازم است که تعدادی از دندان های دائمی کشیده شوند تا فضای کافی برای حرکت دندان ها در دهان ایجاد شود. حاصل این روش درمانی ایجاد نیمرخی صاف در بیمار است که در هنگام لبخند زدن تعداد کمی از دندان های بیمار نمایش داده می شود. عقب کشیدن دندان ها بدون اصلاح شکل فک می تواند موجب بروز اختلال مفصل گیجگاهی-فکی و سردرد در بیمار می شود.

در حالی است که ارتودنسی فانکشنال در حدود ۷ سالگی و زمانی انجام می شود که بیمار هنوز در سنین رشد است. در نتیجه زمان کافی برای گسترش کام و ایجاد فضای لازم برای دندان های نامرتب وجود دارد.

ارتودنسی فانکشنال یک درمان دو جانبه و جامع است که تمرکز اولیه آن ارتوپدی است. این روش درمانی به بهبود شکل مسیر هوایی و فک بیمار توجه دارد. در واقع، هدف ارتودنسی متداول که صاف کردن دندان هاست، تمرکز ثانویه ارتودنسی فانکشنال به شمار می رود. پیش از شروع هر نوع درمان ارتدونسی متداول، ارتودنسی فانکشنال به جنبه های ارتوپدی در سلامت بیمار توجه می کند. پس از اصلاح جنبه های ارتوپدی در بیمار، سپس درمان های رایج در ارتودنسی متداول شروع می شوند. در نتیجه این روند درمانی از نیاز به جراحی های پیچیده فک در سنین بالاتر پیشگیری می شود.

ارتودنسی فانکشنال چطور انجام می شود؟

تمامی کودکان در سن ۷ سالگی باید توسط ارتودنتیست معاینه شوند. این معاینه به شناسایی احتمال بروز ناهنجاری در آینده کمک می کند. در این جلسه از روش هایی مانند معاینه بالینی، رادیوگرافی دندان، اسکن فک و صورت و اسکن های کامپیوتری برای ارزیابی روند رشد فک و دندان های دائمی بیمار استفاده می شود.

پس از تشخیص ناهنجاری، درمان در دو مرحله شروع می شود:

مرحله اول:

از ابزارهای خاص بر روی استخوان فک بالا و پایین استفاده می شود تا فضای فک افزایش یابد و فک به محل صحیح تغییر مکان دهد. طول درمان معمولا حدود ۹ تا ۱۸ ماه است اما گاهی ممکن است بیشتر شود. در این مرحله بسته به نوع ناهنجاری از ابزارهای مختلفی استفاده می شود.

مرحله دوم:

پس از اصلاح رشد و شکل فک و تکمیل رشد فک و دندان های دائمی، از بریس های سنتی برای صاف کردن دندان ها استفاده می شود. به طور معمول درمان ۹ تا ۱۸ ماه طول می کشد، اما گاهی می تواند چند سال ادامه یابد.

بیمار باید در طول دوره درمان ماهی یک مرتبه برای معاینه وضعیت فک و روند حرکت آن به ارتودنتیست مراجعه کند. در بسیاری از موارد بیمار باید طول درمان خود را با ورود به فاز دو تکمیل کند. اما هدف اولیه از ارتودنسی فانکشنال ایجاد فضای کافی در فک برای رشد صحیح دندان های دائمی در فک بالا و پایین است. اگر به فاز دو نیاز باشد، طول دوره درمان و هزینه های آن کمتر از ارتودنسی متداول است.

ابزارهای فاز یک باید در روز و شب و در تمام ساعات به جز موقع مسواک زدن و غذا خوردن روی دهان قرار گیرند. در طول ورزش ابزار ارتودنسی باید از دهان خارج شود. تنظیم ابزار باید هر چند هفته یک بار به دست ارتودنتیست یا والدین انجام شود.

منبع:

palmerdmd

پستانک ارتودنسی: آیا برای دندان مضر است؟

پستانک یکی از مهم ترین اقلامی است که در سیسمونی نوزادان خریداری می شود. خانواده ها به دنبال رنگ و طرح های شاد و زیبا هستند و به جنس و مواد به کار رفته در ساخت پستانک توجه می کنند. اما برای خرید این کالا، علاوه بر مواد به کار رفته در آن باید به شکل طراحی نیز دقت کرد. همان طور که مواد به کار رفته در پستانک می تواند سلامت بدن نوزاد شما را تحت تاثیر قرار دهد، شکل طراحی آن نیز می تواند بر رشد فک و دهان کودک تاثیر گذار باشد. یکی از انواع این محصول، پستانک ارتودنسی است که با هدف پیشگیری از بروز ناهنجاری های دهان و فک طراحی شده است.

آیا برای ساکت کردن نوزاد باید از پستانک استفاده کرد؟

والدین زیادی برای آرام کردن فرزند خود به پستانک پناه می برند. این وسیله با برطرف کردن نیاز به مکیدن کودک را آرام می کند. اما از سویی نگرانی برای ترک عادت آن در دو سالگی و مقاومت کودک و از سوی دیگر ترس از عوارض آن برای دهان و دندان سبب شده است که در سال های اخیر والدین در مورد استفاده از آن تردید داشته باشند.

بهتر است در این ارتباط ابتدا مزایای استفاده از پستانک ارتودنسی را بررسی کنیم. علاوه بر مزایایی مانند آرام شدن کودک و رفع نیاز به شیردهی بی موقع برای ساکت کردن کودک، استفاده از پستانک ریسک پوسیدگی دندان در کودکان را کاهش می دهد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید پوسیدگی دندان شیری در سنین دو تا سه سال در کودکان بسیار رایج است تا جایی که حتی در مواردی بیش از ۱۰ دندان کودک دچار پوسیدگی شده است. این به دلیل شیردهی در موقع خواب است که موجب ایجاد پلاک و باکتری روی دندان شیری نوزاد می شود. به خواب رفتن کودک با پستانک ارتودنسی سبب می شود که بزاق دهان ترشح شده و دهان شستشو شود. به علاوه، از شیردهی غیر ضروری جلوگیری می شود و دندان های کودک سالم می مانند.

سایر مزایای استفاده از پستانک ارتودنسی چیست؟

  • پیشگیری از خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد
  • تسکین و پیشگیری از ریفلاکس و کولیک دوره نوزادی
  • رفع گوش درد در هنگام پرواز هوایی

عوارض استفاده طولانی مدت از پستانک چیست؟

اما عوارض استفاده از پستانک ارتودنسی چطور؟ آیا هیچ عارضه ای ندارد؟ بهتر است ابتدا شکل طراحی آن را با هم بررسی کنیم.

شکل این پستانک در بالا گرد و در قسمت پایین که بر روی زبان قرار می گیرد صاف است. این نوع طراحی برای حفاظت از شکل کام و فک انجام شده است و شباهت زیادی به نوک سینه مادر دارد. نوع طراحی پستانک ارتودنسی باعث می شود که فشار حاصل از مکیدن آن از روی لثه و دندان های در حال رشد نوزاد برداشته شود.

این نوع طراحی سبب می شود که از مشکلاتی که در اثر مکیدن پستانک های معمولی ایجاد می شود، پیشگیری شود. برخی از این مشکلات عبارتند از، کراس بایت، اپن بایت و اوربایت. در مطالب پیشین در مورد این نوع ناهنجاری های فک و روش های درمان آن به طور مفصل توضیح داده شد. توصیه می کنیم به این مطالب رجوع کنید.

به طور کلی زیر دو سال هیچ تاثیر منفی بر دهان و دندان نوزاد ندارد. با این حال، استفاده از هر نوع پستانکی حتی پستانک ارتودنسی بیش از ۴ سالگی می تواند باعث ابتلا به ناهنجاری های فک و دهان شود. این نوع ناهنجاری های دهان و دندان بر جویدن، حرف زدن و ظاهر بیمار تاثیر منفی می گذارد و اغلب به درمان های ارتودنسی نیاز دارند.

دندان پستانکی نوعی ناهنجاری فک است که در کودکانی مشاهده می شود که بیش از ۴ سال از پستانک استفاده کرده اند. در این ناهنجاری، دندان های پیش کودک به سمت جلو کشیده می شوند. در اغلب موارد این عارضه پس از رشد دندان های دائمی کودک برطرف می شود، اما در برخی موارد، ناهنجاری حتی پس از رشد دندان های دائمی نیز ادامه می یابد. از این رو، ترک عادت مکیدن پستانک و معاینه توسط ارتودنتیست در هفت سالگی ضروری است.

به جز ناهنجاری های فک و دندان، استفاده طولانی مدت از پستانک می تواند مشکلات عدیده ای در گفتار کودک ایجاد کند. مکیدن طولانی مدت پستانک با جلو کشیدن زبان باعث اختلال در گفتار و طرز تلفظ برخی حروف می شود. پستانک با جلو کشیدن دندان های جلو و تغییر قوس دندانی باعث آسیب به فرم دندان نوزاد می شود. در موارد شدید رشد کج دندان ها فاصله دندان ها را نیز تغییر می دهد و در رشد دندان های دائمی نیز مشکل ایجاد می کند. جدا از آسیب به فرم دندان نوزاد، احتمال ابتلا به عفونت گوش میانی و انتقال باکتری ها به دهان نوزاد در کودکانی بیشتر است که از پستانک استفاده می کنند.

پستانک ارتودنسی دو مدل مختلف دارد، سیلیکونی و لاتکسی. هر یک از این مدل ها مزایای خود را دارند، و انتخاب آن به علاقه فرزندتان بستگی دارد. سیلیکون محکم است، بو نمی گیرد و به راحتی تمیز می شود. با این حال، سیلیکون در دهان کودک چندان راحت نیست. لاتکس در دهان کودک نرم است و شاید کودک بوی آن را دوست داشته باشد. اما به راحتی تمیز نمی شود و زودتر از مدل های سیلیکونی در اثر جویدن خراب می شود.

هر چند ادعا می شود که پستانک ارتودنسی از بروز مشکلات ارتودنسی در آینده پیشگیری می کند، اما باز هم به عنوان متخصص در این حوزه به شما توصیه می کنیم برای پیشگیری از بروز آسیب به دهان و دندان نوزاد خود استفاده از پستانک از هر نوعی را محدود کنید و استفاده از آن را پس از دو سالگی قطع کنید.

مکیدن پستانک ارتودنسی از چه سنی باید قطع شود؟

در موارد نادری دیده می شود که کودک خود مصرف پستانک را کنار می گذارد. اگر این طور است شما یکی از خوش شانس ترین مادران روی زمین هستید. با این حال به یاد داشته باشید که بهتر است از ابتدا روش دیگری را برای آرام کردن فرزند خود استفاده کنید. غلغلک دادن، سرگرم کردن، دادن اسباب بازی، آواز خواندن و تکان دادن نوزاد بهتر از آنست که دو سال بعد برای گرفتن پستانک از فرزندتان دچار مشکل شوید.

روش هر مادر برای گرفتن پستانک ارتودنسی از فرزندش متفاوت است. برای این کار باید فرزندتان را بشناسید. بهترین کار این است که طی یک مراسم در روزی که او آمادگی دارد، از پستانک خداحافظی کنید. شاید چند روز اول فرزندتان مقاومت، بی قراری و گریه کند، اما به تدریج به روش های دیگری برای سرگرم کردن خود پناه می برد. از هر روشی که برای آرام کردن فرزند خود استفاده می کنید، به یاد داشته باشید که نهایتا ۳ سال فرصت دارید.

منبع:

bundoo

جراحی فک: همه چیز درباره آن

جراحی فک ناهنجاری های استخوان های فک را اصلاح می کند و وضعیت کار و عملکرد فک ها و دندان ها را بهبود می بخشد. این جراحی می تواند ظاهر بیمار را نیز بهبود ببخشد. با این حال، این روش درمانی شاید مانند سایر اعمال جراحی نباشد. این روش درمانی دارای پیچیدگی ها و دوره درمان طولانی مدت است که در ادامه با آن آشنا می شویم.

جراحی فک در شرایطی یک گزینه اصلاحی به شمار می رود که مشکلات فک با ارتودنسی قابل حل نباشند. در بیشتر موارد، پیش از جراحی و در طول دوره نقاهت پس از جراحی از بریس نیز روی دندان ها استفاده می شود. ارتودنتیست شما به همراه جراح فک و دهان کار می کند تا طرح درمان مشخص شود.

جراحی فک زمانی اجرا می شود که رشد بیمار متوقف شده باشد که معمولا در مردان ۱۷ تا ۲۱ سالگی و در زنان ۱۴ تا ۱۶ سالگی است.

چرا انجام می شود؟

جراحی فک در موارد زیر مفید است:

  • وضعیت فک و جویدن را برای بیمار ساده تر می کند.
  • اشکال در بلع یا حرف زدن را رفع می کند.
  • فرسایش بیش از حد دندان ها را کاهش می دهد.
  • مشکلاتی مانند اپن بایت را برطرف می کند.
  • عدم تقارن در صورت، مانند چانه کوچک، آندر بایت، اوربایت و کراس بایت را برطرف می کند.
  • قابلیت بسته شدن کامل لب ها را بهبود می بخشد.
  • درد ناشی از ناهنجاری فک (TMJ) را برطرف می کند.
  • مشکلات و نواقص مادرزادی صورت را برطرف می کند.
  • آپنه خواب را درمان می کند.

ریسک جراحی فک چقدر است؟

جراحی فک که معمولا توسط جراح دهان، فک و صورت و اغلب با همکاری ارتودنتیست انجام می شود، دارای خطرات زیر است:

  • از دست دادن خون
  • عفونت
  • آسیب عصبی
  • شکستگی فک
  • بازگشت فک به موقعیت اصلی
  • مشکلات ناشی از جوش و درد مفصل فک
  • نیاز به جراحی بیشتر
  • نیاز به درمان کانال ریشه در دندان های انتخابی
  • از دست دادن بخشی از فک

پس از جراحی، ممکن است موارد زیر تجربه کنید:

  • درد و تورم
  • اشکال در غذا خوردن که می تواند با مکمل های غذایی یا مشورت با متخصص تغذیه حل شود
  • نیاز به زمان برای رسیدن به نتایج مورد انتظار ظاهر جدید صورت

آماده سازی برای جراحی فک به چه صورت است؟

در اکثر موارد، ارتودنتیست برای ۱۲ تا ۱۸ ماه قبل از عمل جراحی روی دندان های شما بریس قرار می دهد تا دندان ها برای جراحی در محل مناسب قرار داشته باشند.

جراح دهان، فک و صورت و متخصص ارتودنسی با هم کار می کنند تا برنامه درمان شما را مشخص کنند. رادیوگرافی دندان، تصاویر و مدل های دندان شما بخشی از برنامه ریزی برای جراحی فک است.

از سی تی اسکن سه بعدی، برنامه ریزی درمان کامپیوتری و سایر روش های تشخیصی برای کمک به حرکت دندان ها و کاهش زمان استفاده از بریس بهره گرفته می شود. گاهی اوقات این تلاش ها به طور کامل نیاز به عمل جراحی فک را از بین می برد.

در طول دوره جراحی فک چه انتظاری می رود؟

قبل از جراحی:

جراحی فک توسط جراح دهان، فک و صورت انجام می شود. جراحی معمولا تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. جراحی در بیمارستان انجام می شود و نیاز به بستری دو تا چهار روزه دارد.

در طول جراحی:

معمولا جراحی در داخل دهان انجام می شود، بنابراین هیچ زخمی در چانه، فک و یا در اطراف دهان دیده نخواهد شد. با این حال، گاهی اوقات ممکن است به برش های کوچکی خارج از دهان نیاز باشد.

جراح شما استخون فک را برش می دهد و آن را به موقعیت صحیح منتقل می کند. هنگامی که فک در جای درست قرار گیرد، از پیچ ها، سیم ها و نوارهای لاستیکی برای محافظت از استخوان ها در موقعیت جدید خود استفاده می شود. این پیچ ها، که کوچکتر از براکت هستند، با گذشت زمان در ساختار استخوان فک ادغام می شوند.

در برخی موارد، ممکن است به پیوند استخوان نیاز باشد. برای این کار جراح از لگن، پا یا ران بیمار استفاده می کند.

جراحی فک بالا:

این جراحی برای موارد زیر انجام می شود:

  • فک بیرون زدن یا بسیار عقب رفته
  • کراس بایت
  • نمایش بخش بسیار کم یا زیاد دندان ها
  • اپن بایت
  • رشد کم در میانه صورت

فک پایین:

جراحی فک پایین در موارد زیر انجام می شود:

  • فک بیرون زده
  • فک عقب رفته

جراحی چانه:

از این روش درمانی برای اصلاح چانه کوچک که همراه با عقب رفتگی فک همراه است استفاده می شود. اغلب، جراح فک را تغییر موضع می دهد و در طول همان جراحی به چانه شکل جدید می دهد.

پس از جراحی فک چه توصیه هایی می شود؟

پس از انجام جراحی، توصیه های زیر به شما می شود. برای داشتن دوره نقاهت خوب و بودن عارضه، از دستورالعمل پزشک خود پیروی کنید.

  • مواد غذایی مجاز و غیر مجاز
  • نکات رعایت بهداشت دهان و دندان
  • ممنوعیت مصرف دخانیات
  • پرهیز از انجام فعالیت بدنی سنگین
  • داروهای کنترل درد
  • زمان بازگشت به زندگی عادی، محل کار، مدرسه و تفریح که معمولا سه هفته است

بهبودی اولیه معمولا شش هفته پس از جراحی فک رخ می دهد، اما تکمیل دوره بهبودی به ۱۲ هفته زمان نیاز دارد. پس از بهبودی اولیه، ارتودنتیست کار اصلاح وضعیت دندان ها را با بریس تکمیل خواهد کرد. کل روند درمان، شامل جراحی و ارتودنسی ممکن است چند سال طول بکشد. زمانی که دوره درمان کامل شود، برای حفظ نتایج باید از ریتینر استفاده شود.

نتایج:

درمان ناهنجاری های فک می تواند نتایج زیر را حاصل کند:

  • تعادل بهتر در صورت
  • بهبود عملکرد دندان ها
  • منافع سلامتی شامل بهبود وضعیت خواب، نفس کشیدن، جویدن و بلعیدن
  • بهبود در وضعیت تلفظ حروف و حرف زدن

منافع ثانویه این روش درمانی عبارتند از:

  • بهبود ظاهر
  • بهبود اعتماد به نفس بیمار

شروع درمان در سال های اول بلوغ و جوانی موجب تسریع و تسهیل روند درمان می شود و نتایج درمانی معمولا بهتر هستند. با این حال، هیچ وقت برای رسیدن به ظاهر زیبا و سلامتی دیر نیست. در هر سنی می توانید با کمک دندانپزشک به صورت و لبخند زیبا و سالم دست پیدا کنید. چنانچه در این رابطه به مشورت نیاز دارید، با متخصصان کلینیک دندانپزشکی ما تماس حاصل فرمایید.

منبع:

mayoclinic

ترک خوردگی گوشه لب:

ترک خوردگی گوشه لب عارضه رایجی است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند. علت عمده این عارضه می تواند ابتلا به عفونت باکتریایی یا قارچی در گوشه های لب باشد.

این نواحی دردناک، قرمز و ملتهب است، پوست کنار لب خشک و ترک خورده است و بهبود نمی یابد. عارضه بیشتر در ماه های سرد زمستان دیده می شود که پوست خشک می شود و ترک هایی روی آن پدید می آید. وجود این ترک ها باعث می شود که باکتری و قارچ ها به این ترک ها نفوذ کرده و موجب بیماری شوند.

ترک خوردگی گوشه لب در بیمارانی که تحت درمان با ارتودنسی هستند بیشتر دیده می شود. در برخی از بیماران ارتودنسی، به دلیل شکل لب ها و وضعیت فک و دندان ها، بریس باعث افزایش جریان بزاق دهان می شود و گوشه لب ها مرطوب می شود. این باعث تغییر شرایط می شود. قارچ هایی که در دهان زندگی می کنند ممکن است به این ترک های ریز حمله می کنند و باعث شروع عفونت می شود.

در عین حال، برخی عادات نامناسب می توانند باعث ترک خوردگی گوشه لب شوند. افرادی که دائما به گوشه یا هر نقطه ای از لب های خود زبان می زنند نیز می توانند باعث ابتلا به عفونت شوند. بیمارانی که دائما لب بالا و پایین خود را می مکند نیز ممکن است دچار این عارضه شوند.

برای درمان ترک خوردگی گوشه لب چه می توان کرد؟

اگر بیمار در اثر داشتن عادت زبان زدن لب یا گوشه لب های خود باشد، برای درمان ترک خوردگی گوشه لب باید هر چه سریع تر عادت خود را ترک کند. ترک این عادت بسیار دشوار است. اگر بیمار یک کودک باشد، شاید لازم باشد که والدین دائما او را زیر نظر بگیرند تا در هنگام انجام این کار به او گوشزد کنند. استفاده از سیستم پاداش نیز می توانند برای توقف عادت زبان زدن به لب موثر باشد.

اگر ترک خوردگی گوشه لب در اثر اناتومی دهان و استفاده از بریس باشد، عفونت زمانی از بین می رود که بریس ها از روی دندان برداشته شوند. این عارضه در طول درمان ارتودنسی نادر است و زیاد اتفاق نمی افتد. معمولا ارتودنیست برای تسکین درد بیمار، کرم ضد قارچ تجویز خواهد کرد. برای درمان لازم است که بیمار روزی دو بار کرم را به گوشه لب های خود بمالد تا عفونت درمان شود.

ناحیه آلوده باید خشک نگه داشته شود و نرم کردن آن با مقداری کرم وازلین نیز می تواند موثر باشد. دور نگه داشتن ترک خوردگی گوشه لب از بزاق باعث کاهش تعداد باکتری و قارچ در زخم می شود. کرم وازلین مانعی روی زخم ایجاد می کند و به بهبودی زخم کمک می کند.

مصرف رژیم غذایی متعادل و مصرف مکمل های حاوی ویتامین C و ب کمپلکس در ترمیم زخم موثر است. این مکمل ها روند بهبودی را تسریع می کنند.

در صورتی که تصور می کنید ترک خوردگی گوشه لب ناشی از قارچ است، با ارتودنتیست خود مشورت کنید تا داروی مناسب برای شما تجویز شود. در بسیاری از موارد، اعمال کرم ضد قارچ یا آنتی باکتریال، دو بار در روز، برای درمان کافی است.

در صورتی که عفونت تا چند ماه پس از درمان باقی ماند، لازم است برای بررسی و آزمایشات بیشتر به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.

منبع:

askanorthodontist

فیس ماسک ارتودنسی:

زمانی که صحبت از درمان ارتودنسی به خصوص درمان آندربایت می شود، فیس ماسک ارتودنسی نقش مهمی در آن بازی می کند. امروزه از ابزارهای زیادی برای درمان مشکلات دندان، فک و دهان استفاده می شود. با این حال، آنچه این ابزار را متفاوت می سازد، تاثیر آن در درمان مشکل در سن پایین است.

در ادامه شما را با جزئیات مربوط به کاربرد، مراقبت ها و اصول استفاده از فیس ماسک ارتودنسی آشنا می کنیم.

فیس ماسک ارتودنسی چیست؟

این ابزار ارتودنسی در سال های قبل از نوجوانی استفاده می شود تا برخی عوارض را درمان کند. در بیشتر موارد از این ابزار برای حرکت دادن فک و پیشگیری از نیاز به جراحی فک استفاده می شود. با استفاده این ابزار، فک بالا به سمت جلو و رو به پایین کشیده می شود. اگر استفاده از این ابزار در دوره کودکی توصیه شود، به عنوان یک «باید» تلقی می شود.

این ابزار به پیشانی و چانه متصل می شود و در قسمت دهان با استفاده از کش های مخصوص به بریس یا دستگاه گسترش دهنده کام متصل می شود تا با اعمال نیروی بیشتر فک را حرکت دهد. در برخی موارد، دیده می شود که بیمار پس از یک یا دو سال از گذشت درمان دچار عود مشکل می شود و باید دوباره مدتی از این ابزار استفاده کند.

بیماران به طور معمول باید در بیشتر ساعات روز از این ابزار استفاده کند، که در اکثر موارد ۱۲ تا ۱۸ ساعت طول می کشد. این مدت زمان باعث باعث می شود که اثربخشی دستگاه بیشتر شود و پیشرفت قابل توجهی در قرارگیری فک بالا دیده شود.

چه زمانی بهترین موقع برای دریافت درمان است؟

تحقیقات نشان می دهند که استفاده از فیس ماسک ارتودنسی برای درمان برخی بیماران یک ضرورت است. از آنجا که از این ابزار در کودکان استفاده می شود مراجعه به موقع ضرورت دارد، در غیر این صورت راهی به جز جراحی برای درمان مشکل باقی نمی ماند. توصیه می شود که تمام کودکان در سن هفت سالگی تحت معاینه وضعیت دندان و فک قرار گیرند تا مشکلات احتمالی در آنها تشخیص داده شود. درمان با استفاده از فیس ماسک ارتودنسی بین سنین ۸ تا ۱۴ سالگی انجام می شود.

چگونه باید فیس ماسک را استفاده کرد؟

پس از تعیین جلسه تشخیص و معاینه اولیه، از دهان و فک بیمار قالب گیری می شود. سپس برای بیمار از یک گسترش دهنده کام استفاده می کند تا پیش از استفاده از فیس ماسک، فک بیمار جا باز کند و بزرگ تر شود. پس از حدود دو تا سه ماه، استفاده از فیس ماسک شروع می شود. ابزار روی پیشانی و چانه قرار می گیرد و با استفاده از کش به فک متصل می شود. لازم است که بیمار هر روز در ساعات مشخص از این ابزار استفاده کند.

لازم است که برخی از کودکان در ساعات روز (مدرسه) و در زمان خواب از این دستگاه استفاده کنند. فیس ماسک ارتودنسی کار خود را بلافاصله با اعمال فشار شروع می کند و این فشار باعث می شود که استخوان فک رشد خود را در جهت دیگری شروع کند و به سمت جلو و پایین کشیده شود. کش های الاستیک باید هر روز تعویض شوند.

استفاده از فیس ماسک ارتودنسی در روزهای ابتدایی درمان باعث ایجاد درد و ناراحتی در بیمار می شود، اما پس از چند روز کاهش می یابد. درد به طور معمول باید با استفاده از داروهای مسکن برطرف شود. اما اگر این اتفاق برای شما نیافتاد و درد غیر قابل تحمل است، هر چه سریع تر به ارتودنتیست مراجعه کنید.

وجود کش های الاستیک در دو طرف فیس ماسک ارتودنسی می تواند موجب التهاب بافت دو طرف لب شود. اگر درد دارید، در مورد بستن کش ها به صورت X با دندانپزشک خود مشورت کنید.

عادت کردن به فیس ماسک ارتودنسی:

عادت کردن به این ابزار کمی طول می کشد. خوابیدن با این ابزار به طور خاص دشوار است. اما نگران نباشید کمی طول نمی کشد که با آن هم می توانید راحت بخوابید. برای کاهش درد و ناراحتی، هرگز فیس ماسک را درست پیش از خواب نبندید. اگر آن را در ساعات ابتدایی عصر روی صورت خود قرار دهید، تا هنگام خواب درد و ناراحتی شما تا حد زیادی کاهش می یابد.

اگر فیس ماسک ارتودنسی من تغییر سایز داد یا دچار آسیب شد، چه باید بکنم؟

هرگز به اتصالات فیس ماسک دست نزنید و آن را تغییر ندهید. دست زدن به اتصالات می تواند موجب تغییر شکل و فشار وارده شود. این امر طول درمان را افزایش می دهد. اگر به طور ناگهانی احساس می کنید فیس ماسک ارتودنسی شما گشادتر از قبل شده است، هر چه سریع تر با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

آیا می توان برخی از روزها از فیس ماسک ارتودنسی استفاده نکرد؟

مگر در مواردی که ارتودنتیست توصیه کرده باشد، بهتر است دستگاه تا حد ممکن استفاده شود. در بیشتر موارد، بیمار باید ۱۲  تا ۱۴ ساعت در روز، بدون وقفه ،از دستگاه استفاده کند. این روش باعث می شود که دستگاه بیشترین تاثیر را بر فک داشته باشد. عدم استفاده از دستگاه در برخی روزهای هفته اصلا توصیه نمی شود، زیرا باعث عود درمان می شود. عدم استفاده منظم از دستگاه، همچنین می تواند موجب درد و سفتی فک شود.

با استفاده از فیس ماسک ارتودنسی دچار التهاب پوست در قسمت چانه و پیشانی شده ام، چه باید بکنم؟

در قسمت چانه و پیشانی این دستگاه از پدهای نرمی استفاده می شود تا از صورت محافظت شود. اطمینان حاصل کنید که پدها همیشه خشک و تمیز هستند. اگر پد دیگر مانند قبل نرم نیست، آن را تعویض کنید. اگر دچار درد در چانه و پیشانی شده اید، استفاده از یک پد اضافه می تواند به شما کمک کند. در عین حال، برای این کار می توانید از گاز تمیز، پارچه نخی یا حوله ای نیز استفاده کنید. استفاده از پودر بچه روی پوست نیز می تواند به کاهش التهاب پوست کمک کند.

تمیز کردن فیس ماسک:

تمامی قسمت های ابزار را می توانید با استفاده از حوله مرطوب تمیز کنید. پدهای کثیف را تعویض کنید. در موقع تمیز کردن دستگاه، از دستکاری اتصالات و تغییر در پیچ آنها خودداری کنید.

منبع:

ivanovortho