نوشته‌ها

مینی ایمپلنت در ارتودنسی

مینی ایمپلنت در ارتودنسی

پیشرفت های حوزه دندانپزشکی هر روز بیشتر از دیروز می شود .

این پیشرفت ها موجب تسریع روند درمان ، کاهش درد و ناراحتی بیمار ، عوارض درمان و هزینه های آن شده است .

یکی از پیشرفت های حوزه دندانپزشکی استفاده از مینی ایمپلنت در ارتودنسی است .

حتما نام مینی ایمپلنت را به عنوان یکی از روش های جایگزینی دندان از دست رفته دیده اید .

اما در این روش از مینی ایمپلنت به عنوان لنگر موقت یا تکیه گاه ثابت استفاده می شود .

مینی ایمپلنت در این روش به چه کار می آید ؟

از مینی ایمپلنت در حوزه ایملپنت برای جایگزینی دندان از دست رفته در بیمارانی استفاده می شود که از تراکم استخوانی خوبی برخوردارند .

اما در ارتودنسی از آن به عنوان لنگر موقتی استفاده می شود .

مینی ایمپلنت یک پیچ تیتانیومی کوچک است که به صورت موقت در استخوان فک کاشته می شود تا دندان ها را به سمت مورد نظر بکشد یا آن ها را در جای خود ثابت نگه دارند .

پس از اتمام دوره ارتودنسی ، این لنگر از استخوان خارج می شود .

نهفته بودن یا نیمه نهفته بودن دندان یکی از عوارضی است که در برخی از بیماران دیده می شود .

بیرون کشیدن این دندان کار ساده ای نیست .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی می تواند این گونه دندان ها را به بیرون هدایت کند .

حرکت دندان چطور صورت می گیرد ؟

برای درک نیاز به لنگر یا انکوریج باید ابتدا روش حرکت دندان آشنا شوید .

زمانی که دندان با استفاده از نیروی ملایم و مداوم رو به جلو رانده می شود ، استخوان فک در جهت رانده شدن نیرو تحلیل رفته و جذب بدنمی شود و در ناحیه پشت دندان فضای خالی استخوان باقی می ماند .

در این فضای خالی دوباره استخوان تولید می شود و فضا پر می شود .

این روند در هماهنگی کامل و به کندی صورت می گیرد و باعث تکمیل روند درمان ارتودنسی می شود .

برای حرکت کردن دندان در جهت مورد نظر باید از جایگاه محکم و سفت تری به عنوان لنگر استفاده شود تا دندان ها نسبت به آن حرکت کنند .

در ارتودنسی بیشتر از دندان های عقب به عنوان نقطه تگیه گاه استفاده می شود و دندان ها نسبت به آنها مرتب می شوند .

گاهی اوقات در ارتودنسی به حرکت متفاوتی نیاز است و جهت اعمال نیرو متفاوت است .

اگر جهت وارد شدن نیرو به نحوی باشد که امکان استفاده از دندان های خلفی به عنوان لنگر وجود نداشته باشد ، از ابزارهای دیگری برای این کار استفاده می شود .

در گذشته از ابزاری تحت عنوان هدگیر به عنوان لنگر موقتی استفاده می شد .

در مطالب قبل در مورد هدگیر به طور کامل توضیح داده شد .

برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید به این مطالب رجوع کنید .

به طور خلاصه ، هدگیر ابزار دست و پا گیری است و ظاهر بیمار را ناخوشایند می کند .

هیچ بیماری نیست که از بسته شدن این ابزار روی سرش استقبال کند .

هدگیر از جمجمه به عنوان لنگر استفاده می کند .

برخی از انواع هدگیر دارای بندهایی پشت سر یا گردن هستند .

آنها از کل سر به عنوان یک لنگرگاه استفاده می کنند .

انواع دیگر ، به نام هدگیر کشش معکوس ، دارای بندی است که بر روی چانه یا پیشانی قرار می گیرد ؛ آنها می توانند دندان ها را به جلو بکشند .

هدگیر ارتودنسی می تواند رشد ساختارهای صورت را تحت تاثیر قرار دهد .

به همین دلیل معمولا در کودکان و نوجوانانی دیده می شود که رشد آنها هنوز کامل نشده است .

هدگیر معمولا برای دوره کوتاهی ۱۲ ساعت در روز استفاده می شود .

تمامی موارد فوق باعث شده است که هدگیر برای بسیاری از بیماران مطلوب نباشد .

نوجوانان از مسخره شدن توسط دوستان خود معذب می شوند و در درمان بزرگسالان نیز کاربرد ندارد .

اما پیشرفت های دندانپزشکی باعث شده است که مینی ایمپلنت در ارتودنسی جای خود را باز کند .

چرا مینی ایمپلنت در ارتودنسی بر هدگیر ارجحیت دارد ؟

استفاده از دندان های خلفی برای حرکت دادن دندان های پیش قابل اطمینان نیست .

در برخی موارد دندان های خلفی فاقد ثبات کافی برای عملکرد به عنوان لنگر هستند و خود ممکن است حرکت کنند .

در برخی موارد نیز باید دندان های پیش به سمت عقب کشیده شوند ، اما دندان های خلفی باید در جای خود ثابت بمانند .

در این مورد از مینی ایمپلنت در ارتودنسی به عنوان نقطه ثابت کمک گرفته می شود .

از این لنگر برای اعمال نیرو در جهت مخالف سیستم براکت استفاده می شود .

گاهی اوقات این نیرو با استفاده از هدگیر قابل اعمال است ، اما در بسیاری از بیماران این طور نیست .

به علاوه ، بسیاری از بیماران به استفاده از هدگیر علاقه ای ندارند .

در این بیماران، استفاده از مینی ایمپلنت راه حل بسیار مناسبی است.

استفاده از مینی ایمپلنت در ارتودنسی دوره درمان را کوتاه تر می کند و ضمن برطرف شدن نیاز به هدگیر ، دیگر نیازی به باند کشی نیز نیست .

این روش درمانی نیاز به انجام بسیاری از جراحی های فک را نیز برطرف می کند .

با توجه به گفته های فوق ، مینی ایمپلنت می تواند درمان های بسیار پیچیده را ساده کند و درمان های غیر ممکن را ممکن می سازد .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی چطور در جای خود قرار می گیرد ؟

مینی ایمپلنت در این روش مشابه ایمپلنت در استخوان کاشته می شود .

اما برخلاف روند معمول ، نیازی به صبر کردن برای یکپارچه سازی استخوانی نیست و از همان روز می توان درمان را برای مرتب کردن دندان ها شروع کرد .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی با استفاده از نیروهای مکانیکی در جای خود ثابت می شود .

آیا این روش درمانی درد دارد ؟

شاید با دیدن تصاویر مربوط به این روش درمانی احساس ترس کنید .

اما خوشبختانه کاشت و بیرون کشیدن مینی ایمپلنت با کمترین تهاجم و درد صورت می گیرد .

ابتدا دندانپزشک موضع را بیحس می کند .

سپس ، مینی ایمپلنت را در محل مورد نظر قرار می دهد .

تمام آن چیزی که حس خواهید کرد فشار اندکی است که ناشی از جای گیری ایمپلنت است .

کل این روش چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد .

اگر پس از برطرف شدن اثر بیحسی دچار درد هستید ، از مسکن های بدون نسخه می توانید برای کنترل درد کمک بگیرید .

 

 

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیر

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیر

یکی از سوالات افرادی که دارای ایمپلنت دندان هستند و دندان های درهم ریخته ای نیز دارند این است که آیا می توانند با این وجود تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرند .

پاسخ هم بله ، و هم خیر است و همه چیز به شرایط شما بستگی دارد .

برای بررسی احتمال انجام ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، ابتدا باید نگاهی به ایمپلنت کرد و تاثیر ارتودنسی بر آن را بررسی کرد .

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیز

اگر بیمار دندانی را از دست داده باشد ، آیا می تواند ارتودنسی کند ؟

بیماران به دلایل متعددی ممکن است دندان های خود را از دست بدهند .

عدم رعایت بهداشت دهان و دندان دلیل اصلی این امر است .

وارد شدن ضربه ، تصادف ، پوسیدگی شدید و شکستن دندان از دیگر دلایل از دست رفتن دندان است .

روش های متعددی برای جایگزینی دندان از دست رفته وجود دارد که بهترین آن ایمپلنت است .

اگر بیمار دندانی را از دست داده باشد ، برای انجام ارتودنسی چند گزینه پیش رو دارد .

در برخی موارد ، به سادگی می توان از ارتودنسی برای بستن فاصله ایجاد شده و صاف کردن بقیه دندان ها استفاده کرد .

این گزینه برای بیمارانی مناسب است که دچار درهم ریختگی شدید دندان هستند .

اگر دندان از دست رفته باید جایگزین شود ، از فضا نگهدار به همراه بریس استفاده می شود تا جای دندان از دست رفته برای ترمیم های آینده حفظ شود .

اگر فضا به قدر کافی نباشد ، از بریس برای باز کردن فضا جهت دریافت ایمپلنت در آینده استفاده می شود .

همه چیز به تشخیص دندانپزشک شما بستگی دارد .

بریس قبل از ایمپلنت دندان

اگر همزمان به ایمپلنت و بریس نیاز داشته باشید ، معمولا توصیه می شود که ابتدا تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرید .

این بدان دلیل است که زمانی که ایمپلنت در فک قرار بگیرد ، نمی تواند مانند دندان طبیعی حرکت کند .

ایمپلنت در فک ثابت شده است و همانند دندان طبیعی دارای لیگامنت نیست که امکان حرکت دندان و تغییر موضع آن را فراهم کند .

برای بسیاری از بیماران ، از درمان ارتودنسی برای ایجاد فضای مناسب برای دندان جدید و حرکت ریشه دندان های مجاور به محل مناسب استفاده می شود .

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان

با این حال ، گاهی بهتر است ایمپلنت قبل از ارتودنسی انجام شود .

اگر دندان های اطراف ایمپلنت هدف درمان ارتودنسی نباشند ، می توان درمان ایمپلنت را قبل از ارتودنسی انجام داد .

به علاوه ، اگر به ایمپلنت دندان برای ایجاد پایه محکمی برای اعمال نیرو توسط بریس نیاز باشد ، می توان ایمپلنت را قبل از انجام ارتودنسی انجام داد .

با افزایش سن ، دندان ها در جلوی دهان بیشتر دچار درهم ریختگی می شوند .

این بدان معنی است که با گذشت زمان ممکن است محل ایمپلنت نسبت به سایر دندان ها نامناسب دیده شود .

در این شرایط ، ممکن است بتوان از بریس برای حرکت دادن دندان های اطراف ایمپلنت استفاده کرد .

اگر ایمپلنت از ابتدا در محل مناسب قرار نداشته باشد ، پس از مرتب شدن سایر دندان ها ، کج به نظر خواهد رسید .

در این موارد ، باید تصمیم گرفت .

گاهی بیمار تصمیم می گیرد لبخندی داشته باشد که ایده آل نیست .

در برخی موارد نیز بیمار ترجیح می دهد برای اصلاح لبخند خود ابتدا ایمپلنت برداشته شود ، درمان ارتودنسی انجام شود .

و بعد از برداشتن بریس ها ، ایمپلنت در جای خود کاشته شود .

ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان

ایمپلنت برای کمک به درمان ارتودنسی

ایمپلنت ها به خاطر دوام خود ، می توانند برای تسریع و بهبود تاثیر درمان ارتودنسی استفاده شوند .

در این روش از ایمپلنت به عنوان پایه ای برای ابزارهای ارتودنسی استفاده می شود .

در این روش ، ابزار ارتودنسی روی پست ایمپلنت نصب می شود و پس از اتمام درمان با روکش دندانی با ظاهری طبیعی جایگزین می شود .

ارتودنسی با وجود روکش دندان

از روکش دندان برای پوشش دندانی استفاده می شود که پوسیده شده است ، دچار ترک یا لب پریدگی شده یا تحت درمان عصب کشی قرار گرفته است

اگر روکش دندان دارید ، باز هم می توانید ارتودنسی کنید .

زمانی که براکت ها روی دندان نصب می شوند ، از چسب مخصوصی برای اتصال آنها به روکش دندان استفاده می شود .

سایر بخش های درمان تفاوتی ندارد .

از روکش دندان برای صاف کردن دندان ها نیز می توان استفاده کرد که شرایط خاصی دارد و باید با نظر دندانپزشک انجام شود .

ارتودنسی با وجود ونیر دندان و کامپوزیت

ونیرها لایه نازکی از پرسلین یا موادی هستندکه به سطح بیرونی دندان چسبانده می شوند تا فضای بین دندان ، لب پریدگی تا تغییر رنگ دندان را پنهان کنند .

اگر دندان های شما به بریس و ونیر نیاز دارند ، بهتر است ابتدا ارتودنسی را انجام دهید .

هر چند همیشه این طور نیست ، اما چسباندن براکت به ونیر می تواند به سطح آن آسیب بزند .

چسب هایی که روی دندان چسبانده می شوند می توانند نقاط زرد رنگی را روی ونیر به جا بگذارند .

اما اگر از قبل ارتودنسی و ونیر دندان را انجام داده اید ، اما به دلیل عدم استفاده از ریتینر دندان های شما دوباره تغییر موضع داده اند ، بهترین راه برای مرتب کردن دندان ها استفاده از اینویزیلاین است .

تری الاینر به تدریج دندان را بدون ریسک آسیب زدن به ونیر حرکت می دهد و به محل مناسب می برد .

دندان ها در طول زندگی ممکن است به دلایل مختلف دچار درهم ریختگی شوند .

این طور نیست که اگر دندان های شما در دوره نوجوانی و جوانی مرتب بوده اند ، در دوران میانسالی و پیری هم به همین شکل بمانند .

در مطالب قبل در مورد دلایل در هم ریختگی دندان ها در طول زمان صحبت شد .

تغییر محل دندان ها باعث نیاز به درمان ارتودنسی می شود ، این در حالی است که ممکن است بیمار از قبل تحت درمان با ایمپلنت ، ونیر یا روکش قرار گرفته باشد .

وجود چنین ترمیم هایی در دهان باعث تردید بیمار نسبت به اقدام برای درمان می شود .

امکان انجام ارتودنسی با وجود ایمپلنت دندان ، روکش و ونیر به معاینه دقیق و نظر تخصصی دندانپزشک نیاز دارد .

شرایط دندان ، فضای خالی در دهان ، درجه در هم ریختگی دندان ها ، دندان های مجاور ایمپلنت و فاکتورهای دیگر باید بررسی شوند تا امکان اجرای درمان ارزیابی شود .

در صورتی که به معاینه و درمان نیاز دارید ، با ما تماس بگیرید .

 

بلعیدن بریس ارتودنسی خطرناک است؟

اگر به خاطر بلع تصادفی براکت ارتودنسی خود به این مطلب مراجعه کرده اید، بهتر است بدانید شما اولین کسی نیستید که این اتفاق برایش افتاده است. هر چند ترسناک است اما گاهی، براکت ها از بریس جدا می شوند و راه خود را به سمت معده پیدا می کند که البته در بیشتر مواقع ناخودآگاه است. بسیاری از بیماران از بلعیدن بریس ارتودنسی احساس نگرانی می کنند. آیا قرار است مریض شوید؟ آیا لازم است به پزشک مراجعه کنید؟

بهترین واکنش پس از بلعیدن بریس ارتودنسی چیست؟ پس از این اتفاق موارد زیر را به خاطر داشته باشید:

نگران نباشید، گاهی رخ می دهد:

هر چند نادر است، اما بلعیدن بریس ارتودنسی دیده شده است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که بریس ها شل می شوند و براکت ها از جای خود درمی آیند. این حادثه در بیشتر موارد زمانی دیده می شود که بیمار تلاش می کند خود بریس های شل شده را ترمیم کند. گاهی نیز وارد شدن ضربه باعث جدا شدن براکت می شود. بلعیدن بریس ارتودنسی در زمان جویدن مواد غذایی نیز یکی از علل احتمالی است. عدم توجه به نکات تغذیه با بریس ارتودنسی موجب وارد شدن آسیب به بریس می شود.

بررسی رادیوگرافی ضروری است:

گاهی بیمار مطمئن نیست که بریس کدام مسیر را طی کرده است. آیا در مری گیر کرده، وارد نای شده یا جایی در سیستم گوارش قرار دارد؟ برای اطمینان از این موضوع و در صورت مشاهده درد در سینه و شکم از بیمار رادیوگرافی تهیه می شود. رادیوگرافی تشخیص مشکل و یافتن راه حل مربوطه را آسان می کند. گاهی رادیوگرافی نمی تواند محل دقیق بریس را مشخص کند. در این شرایط شاید لازم باشد آندوسکوپی انجام شود.

اغلب مشکلی وجود ندارد:

هیچ کس تا به حال از بلعیدن بریس ارتودنسی نمرده است. براکتی که وارد سیستم گوارش شما شده است، مانند دیگر مواد غذایی همان پروسه را از سر خواهد گذراند. از آنجا که بیشتر براکت ها از تیتانیوم یا پرسلین ساخته شده اند، به اسید معده واکنش منفی نشان نمی دهند، در واقع اصلا واکنشی نشان نمی دهند. در واقع، به جز چند واکنش هشدار آمیز نسبت به وجود یک شی خارجی سخت در معده، هیچ اتفاق دیگری رخ نمی دهد.

ممکن است موجب عوارضی در معده شما شود.:

همانطور که پیش از این گفته شد، بلعیدن بریس ارتودنسی اغلب بی خطر است. با این حال، واکنش افراد می تواند متفاوت باشد. برای مثال، اسید معده می تواند تیتانیوم یا پرسلین را تا حدی تخریب کند که آزاد شدن این می تواند می تواند با درد شکمی و عوارضی از این دست همراه باشد. برخی از بیماران دچار دل درد، تهوع و سوزش معده می شوند. این علائم ممکن است مدتی ادامه یابند و توصیه می شود در این صورت از پزشک کمک بگیرید.

ممکن است در تنفس شما اختلال ایجاد کند:

آیا تا به حال موارد غذایی در مسیر هوایی شما گیر کرده اند؟ به احتمال ۹۳ درصد هر ماده ای که به انتهای گلو برود، وارد مسیر معده می شود. اما در موارد نادر، شی وارد مسیر هوایی و ریه می شود. این حالت بسیار خطرناک است و می تواند موجب عوارض جدی برای بیمار شود. اگر این اتفاق رخ دهد، بیمار دچار مشکل در سیستم تنفس می شود. شی گیر کرده در مسیر هوایی یا ریه باعث تنفس سنگین و کند همراه با درد در قفسه سینه می شود. در این شرایط بیمار باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه کند. گیر کردن شی در مسیر هوایی، یک اورژانس پزشکی است و باید در اسرع وقت درمان بر روی بیمار انجام شود.

معمولا به طور طبیعی دفع می شود:

سناریوهای فوق نباید نادیده گرفته شوند، با این حال در بیشتر موارد بلعیدن بریس ارتودنسی هیچ خطری نخواهد داشت و بریس همان روند طبیعی سایر مواد غذایی را طی خواهد کرد. براکت از سیستم گوارش عبور می کند و در نهایت همراه با سایر مواد زائد از بدن خارج خواهد شد. در این شرایط فقط باید منتظر باشید تا بدنتان کار خود را انجام دهد. برای این کار، احتمالا باید بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت صبر کنید.

شاید لازم باشد توسط پزشک معاینه شوید:

اگر نگران هستید می توانید پس از بلعیدن بریس ارتودنسی برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. پزشک محل آن در بدن را مشخص خواهد کرد و اقدامات درمانی را بر اساس آن تجویز می کند.

پس از اطمینان از سلامت کلی خود، باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا بریس های شما ترمیم شوند.

به ندرت ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید:

همانطور که گفته شد، احتمالا دفعه بعد که به دستشویی بروید، براکت دفع می شود. با این حال، گاهی ممکن است گیر کند. در موارد جدی، پزشک برای خلاصی از براکت گیر کرده جراحی را پیشنهاد می دهد. جراحی به خصوص زمانی ضروری است که براکت در روده گیر کرده باشد یا وارد ریه شده باشد. از آنجا که مشکل تنفسی مرگبار است، جراحی باید هر چه سریع تر انجام شود. خوشبختانه به ندرت به جراحی نیاز می شود. اما نباید به طور کامل رد شود.

می توانید از بلعیدن بریس ارتودنسی جلوگیری کنید:

بلعیدن بریس ارتودنسی واقعا ناگوار است، پس بهتر است از آن پیشگیری کنید. از بریس های خود به خوبی مراقبت کنید و جلسات معاینه ارتودنسی را جدی بگیرید. اگر بریس های شما شل شده اند، اجازه دهید این کار را ارتودنتیست یا دندانپزشک شما انجام دهد. تا زمانی که به مطب دندانپزشک مراجعه کنید، بریس های شل شده را با استفاده از موم ارتودنسی در محل خود فیکس کنید و از دستکاری آن با دست یا زبان خودداری کنید. از دست زدن بی مورد به بریس ها خودداری کنید و از خوردن مواد غذایی سخت و ترد خودداری کنید. موقع ورزش کردن یا بازی مراقب صورت خود باشید. در مطالب پیشین، در مورد مراقبت از بریس ارتودنسی و نکات تغذیه با بریس صحبت شد که توصیه می کنیم آنها را مطالعه کنید.

با مراجعه به یک ارتودنیست مجرب می توانید به طور کامل از عدم بروز چنین حادثه ای اطمینان حاصل کنید. دندانپزشکان کلینیک ما نه تنها ماهر هستند بلکه در این زمینه تجربه بالایی نیز دارند. چنانچه در این مورد به کمک نیاز دارید، همین امروز با ما تماس بگیرید.

منبع:

vitadentalhouston

چرا تحلیل ریشه دندان رخ می دهد؟

تحلیل ریشه دندان یک فرایند پاتولوژیک است که باعث کوتاه شدن طول ریشه دندان می شود. این عارضه نادر اما جدی می تواند بیمار را با مشکل جدی رو به رو کند و زیبایی لبخند او را تحت تاثیر قرار دهد. این عارضه معمولا در اثر فشار به ریشه دندان، بروز تروما یا شکست درمان ارتودنسی رخ می دهد. در ادامه به این مشکل با جزئیات بیشتر می پردازیم.

در همین ابتدا باید بگوییم هر چقدر که تحلیل ریشه دندان شیری عادی تلقی می شود بروز آن برای دندان های دائمی نادر تلقی می شود. بنابراین، اگر تحت درمان ارتودنسی قرار دارید و درباره از بین رفتن ریشه دندان در اثر آن چیزی شنیده اید، بهتر است آرامش خود را از دست ندهید.

تحلیل طبیعی ریشه دندان یا استخوان فک چیست و چرا رخ می دهد؟

هر جند نام آن کمی ترسناک است، اما جز روند طبیعی بدن به شمار می رود. در واقع، بدن ما به نحوی طراحی شده است که استخوان را از جایی که بدان نیاز نیست جذب کرده و در جایی خرج کند که به تراکم بیشتر نیاز دارد. یکی از مشهورترین موارد جذب استخوان زمانی دیده می شود که دندان دائمی می افتد و استخوان زیر آن به دلیل نبود فشار (عدم استفاده) توسط بدن جذب می شود. تحلیل ریشه دندان در کودکی نیز جز روند طبیعی بدن به شمار می رود. دندان های شیری ریشه کوتاه تری دارند و با رشد دندان های دائمی ریشه آنها به تدریج تحلیل می رود. این باعث می شود که دندان شیری لق شود و دندان دائمی به راحتی در دهان ظاهر شود. در واقع، این روند باعث می شود که کودک شما بدون درد و خونریزی دندان خود را از دست بدهد و دندان های جدیدی در دهانش ظاهر شود. این نوع تحلیل ریشه دندان در حدود سن ۵ تا ۱۲ سالگی دیده می شود. اما تحلیل ریشه دندان در مورد دندان های دائمی می تواند مشکل آفرین باشد.

اما تحلیل ریشه دندان همیشه همین قدر طبیعی نیست. سایر انواع تحلیل دندان عبارتند از تحلیل داخلی و خارجی:

در تحلیل داخلی دندان، قسمت سمنتوم و دنتین دندان در اثر بروز تروما یا عفونت در کانال ها جذب شده و دندان از داخل تحلیل می رود. جذب شدن قسمت های داخلی دندان موجب می شود که دندان از داخل تضعیف شود. در نتیجه ممکن است تحمل فشار جویدن را نداشته باشد و بشکند یا به سرعت دچار پوسیدگی شود. این نوع پوسیدگی دندان با استفاده از رادیوگرافی قابل تشخیص است.

تحلیل خارجی دندان زمانی رخ می دهد که در اثر فشار یک دندان نهفته به ریشه دندان مجاور، فشار نامناسب بریس های ارتودنسی و تروما ریشه دندان دچار آسیب شده و اصطلاحا جذب شود. با وجود آنکه این فرایند عموما بدون علایم و نشانه است در صورت عدم تشخیص به موقع می تواند موجب لق شدن، حرکت دندان ها و در نهایت از دست رفتن آنها شود.

علل تحلیل ریشه دندان چیست؟

یکی از علل از بین رفتن ریشه دندان دائمی استفاده از درمان های ارتودنسی است. در برخی از موارد، ارتودنسی می تواند موجب تحلیل خفیف ریشه دندان شود. زمانی که بریس ها روی دندان شما قرار می گیرند، به دندان ها فشار می آید تا به موقعیت بهتر در فک حرکت کنند. در ارتودنسی تحلیل ریشه دندان نوعی تحلیل پاتولوژیک به شمار می رود که به علت از بین رفتن نواحی مشخصی از ریشه دندان بر اثر اعمال نیرو رخ می دهد و عموما به عنوان یکی از جوانب منفی درمان ارتودنسی محسوب می شود. زمانی که یک دندان حرکت می کند الیاف پریودنتال در سمت وارد شدن نیرو نکروزه می شوند. در ادامه استئوکلاست ها شروع به جذب و تخریب استخوان در ناحیه آلوئولار مجاور می کنند تا فضا برای حرکت دندان ها فراهم شود و درنهایت استئوبلاست ها نیز که نوعی دیگر از سلولهای استخوانی اند جای خالی دندان را مجددا با استخوان پر می کنند. اگر نیروی وارد شده توسط بریس های ارتودنسی مناسب باشد، تعادل این روند فیزیولوژیک استخوان و دندان مجاور حفظ خواهد شد. اما زمانی که نیرو از آستانه تحمل دندان فراتر رود، تحلیل ریشه آغاز می شود. عوامل متعددی در تحلیل ریشه دندان در درمان ارتودنسی موثرند از جمله طول دوره درمان، جهت اعمال نیرو، جهت حرکت دندان و میزان جا به جایی آنها، مداوم یا منقطع وارد شدن نیرو، نوع بریس مورد استفاده و تکنیک درمانی. در صورتی که در پی شروع درمان ارتودنسی، متوجه لق بودن یا حرکت دندان ها در لثه شدید، هر چه سریع تر به ارتودنتیست خود مراجعه کنید.

به غیر از درمان های ارتودنسی، تحلیل ریشه دندان در بیماران مبتلا به آسم، آلرژی، ناهنجاری های شدید دهان و دندان و مصرف کنندگان الکل بیشتر دیده می شود.

آیا تحلیل ریشه دندان علامتی دارد؟

متاسفانه بزرگترین مشکلی که در این ارتباط وجود دارد، عدم وجود نشانه و علامت در این عارضه است. علائم تحلیل دندان در بزرگسالان مانند دوره کودکی است. در دوره کودکی کسی برای افتادن دندان های شیری دچار درد نمی شود، چراکه روند جذب ریشه دندان به آرامی صورت می گیرد. در نهایت، دندانی که ریشه اش تحلیل رفته لق می شود و از جای خود بیرون می آید. در واقع، از آنجا که این عارضه با علامت و درد چندانی همراه نیست، عارضه ای جدی به شمار می رود که باید با معاینه دقیق در طول درمان ارتودنسی بررسی شود.

درمان:

از آنجا که علت تحلیل ریشه دندان به طور مشخص پیدا نشده است، بهترین راه پیشگیری است. به یاد داشته باشید که یکی از علل تحلیل ریشه دندان تروما و عفونت است. بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید و روزی دو بار مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. در موقع انجام ورزش های رزمی یا تیمی از گارد دهان استفاده کنید تا از دندان های شما محافظت کند.

تشخیص زود هنگام مشکل اهمیت زیادی در حل آن دارد. اگر این امر در اوایل بروز مشکل تشخیص داده شود، می توان بریس های ارتودنسی را برداشت و دندان را با استفاده از عصب کشی نجات داد. در این شرایط، دندانپزشک باید دندان را عصب کشی کرده و دندان را پر کند. اگر تحلیل ریشه دندان شدید باشد، راهی به جز کشیدن آن باقی نمی ماند. برای تشخیص زودهنگام معمولا به رادیوگرافی نیاز است. بدین منظور توصیه می کنیم حتما معاینات خود را پیگیری کنید. اگر مشکل تا مراحل آخر مشخص نشود، معمولا دندان تحلیل رفته از دست خواهد رفت. در واقع، ریشه دندان به حدی آسیب می بیند که قابل درمان یا حفظ نیست.

در صورتی که دندان خود را در اثر تحلیل ریشه دندان از دست دادید، نگران نباشید روش های زیادی برای جایگزینی دندان وجود دارد که می توان به بریج دندان و ایمپلنت اشاره کرد.

منبع:

colgate

ارتودنسی فانکشنال: ارتوپدی و ارتودنسی

ارتودنسی فانکشنال یکی از روش های درمانی موثر برای مال اکلوژن های دسته دو است. در این نوع مال اکلوژن، عدم رشد صحیح فک یا محل نادرست آن موجب بروز ناهنجاری در دندان ها و ترتیب آنها می شود. بیرون زدگی بیش از حد فک بالا یا پایین یا عقب بودن آنها از جمله این مشکلات است که باید با روش هایی به غیر از بریس نیز درمان شوند. در بزرگسالان این نوع اصلاحات به جراحی نیاز دارد. اما استفاده از ارتودنسی فانکشنال در سن پایین می تواند از نیاز به جراحی در سنین بالاتر پیشگیری کند.

ارتودنسی فانکشنال چیست؟

در حالی که کارکرد بریس های سنتی تنها صاف کردن دندان های در هم ریخته است، هدف از ارتودنسی فانکشنال صاف کردن دندان ها همراه با تغییر محل و سایز فک بالا و پایین است. این روش شامل بهبود راه تنفسی و سایز کام بیمار می شود و صاف کردن دندان ها هدف ثانویه درمان به شمار می رود. پیش از شروع درمان سنتی ارتودنسی، استخوان اسکلت سر و صورت، استخوان فک بیمار و مفصل مندیبولار، ارتباط مفصل مندیبولار با پشت و گردن و مجرای تنفسی و سینوس های بیمار بررسی می شوند. در این روش ارتودنسی ظاهر فرد تغییرات عمده ای را تجربه می کند و در این راه از ارتودنسی و ارتوپدی به صورت همزمان استفاده می شود.

مزایای ارتودنسی فانکشنال چیست؟

  • اقزایش سایز فک و تناسب آن با سایز و تعداد دندان ها
  • بازتر شدن مسیر هوایی بیمار
  • حل مشکلات آپنه خواب و سینوس ها

چرا فک برخی از بیماران دچار مال اکلوژن های دسته دو می شود؟

اگر دندان های مرتب و منظمی دارید که با سایز فک شما تناسب دارند، جز افراد خوش شانسی هستید که طبیعت به آنها لطف داشته است. همه افراد دندان های زیبا و لبخند بی نقصی ندارند. عوامل زیادی می توانند موجب در هم ریختگی دندان ها شوند. ژنتیک، مکیدن انگشت یا پستانک، تنفس از راه دهان، رانش زبان و عدم تناسب سایز فک با دندان ها در اثر وراثت می توانند بر رشد فک تاثیر بگذارند و موجب به هم ریختگی دندان ها شوند.

ارتودنسی متداول دندان ها را مرتب می کند، اما نمی تواند اشکالات فک را اصلاح کند. به خصوص در مواردی که بیمار تا بزرگسالی برای اصلاح لبخند خود مراجعه نکرده باشد، ارتودنسی با بریس نمی تواند راهگشای مشکلات فک باشد. در بسیاری از این بیماران تنها جراحی فک می تواند شکل فک را تغییر دهد.

اما ارتودنسی فانکشنال روشی است که در ۷ سالگی و حتی زودتر شروع شده و رشد فک را کنترل می کند. ارتودنسی متداول در بیشتر اوقات در بزرگسالان و نوجوانانی انجام می شود که دندان های دائمی آنها کاملا رشد کرده و رشد فک تکمیل شده است. در حالی که ارتودنسی فانکشنال از ۷ سالگی قابل اجراست.

چرا ارتودنسی سنتی نمی تواند مشکل برخی از بیماران را حل کند؟

در صورتی که بیمار در سنین بالا مراجعه کرده باشد و علاوه بر در هم ریختگی دندان، دچار کمبود فضا در فک خود نیز باشد، معمولا لازم است که تعدادی از دندان های دائمی کشیده شوند تا فضای کافی برای حرکت دندان ها در دهان ایجاد شود. حاصل این روش درمانی ایجاد نیمرخی صاف در بیمار است که در هنگام لبخند زدن تعداد کمی از دندان های بیمار نمایش داده می شود. عقب کشیدن دندان ها بدون اصلاح شکل فک می تواند موجب بروز اختلال مفصل گیجگاهی-فکی و سردرد در بیمار می شود.

در حالی است که ارتودنسی فانکشنال در حدود ۷ سالگی و زمانی انجام می شود که بیمار هنوز در سنین رشد است. در نتیجه زمان کافی برای گسترش کام و ایجاد فضای لازم برای دندان های نامرتب وجود دارد.

ارتودنسی فانکشنال یک درمان دو جانبه و جامع است که تمرکز اولیه آن ارتوپدی است. این روش درمانی به بهبود شکل مسیر هوایی و فک بیمار توجه دارد. در واقع، هدف ارتودنسی متداول که صاف کردن دندان هاست، تمرکز ثانویه ارتودنسی فانکشنال به شمار می رود. پیش از شروع هر نوع درمان ارتدونسی متداول، ارتودنسی فانکشنال به جنبه های ارتوپدی در سلامت بیمار توجه می کند. پس از اصلاح جنبه های ارتوپدی در بیمار، سپس درمان های رایج در ارتودنسی متداول شروع می شوند. در نتیجه این روند درمانی از نیاز به جراحی های پیچیده فک در سنین بالاتر پیشگیری می شود.

ارتودنسی فانکشنال چطور انجام می شود؟

تمامی کودکان در سن ۷ سالگی باید توسط ارتودنتیست معاینه شوند. این معاینه به شناسایی احتمال بروز ناهنجاری در آینده کمک می کند. در این جلسه از روش هایی مانند معاینه بالینی، رادیوگرافی دندان، اسکن فک و صورت و اسکن های کامپیوتری برای ارزیابی روند رشد فک و دندان های دائمی بیمار استفاده می شود.

پس از تشخیص ناهنجاری، درمان در دو مرحله شروع می شود:

مرحله اول:

از ابزارهای خاص بر روی استخوان فک بالا و پایین استفاده می شود تا فضای فک افزایش یابد و فک به محل صحیح تغییر مکان دهد. طول درمان معمولا حدود ۹ تا ۱۸ ماه است اما گاهی ممکن است بیشتر شود. در این مرحله بسته به نوع ناهنجاری از ابزارهای مختلفی استفاده می شود.

مرحله دوم:

پس از اصلاح رشد و شکل فک و تکمیل رشد فک و دندان های دائمی، از بریس های سنتی برای صاف کردن دندان ها استفاده می شود. به طور معمول درمان ۹ تا ۱۸ ماه طول می کشد، اما گاهی می تواند چند سال ادامه یابد.

بیمار باید در طول دوره درمان ماهی یک مرتبه برای معاینه وضعیت فک و روند حرکت آن به ارتودنتیست مراجعه کند. در بسیاری از موارد بیمار باید طول درمان خود را با ورود به فاز دو تکمیل کند. اما هدف اولیه از ارتودنسی فانکشنال ایجاد فضای کافی در فک برای رشد صحیح دندان های دائمی در فک بالا و پایین است. اگر به فاز دو نیاز باشد، طول دوره درمان و هزینه های آن کمتر از ارتودنسی متداول است.

ابزارهای فاز یک باید در روز و شب و در تمام ساعات به جز موقع مسواک زدن و غذا خوردن روی دهان قرار گیرند. در طول ورزش ابزار ارتودنسی باید از دهان خارج شود. تنظیم ابزار باید هر چند هفته یک بار به دست ارتودنتیست یا والدین انجام شود.

منبع:

palmerdmd

ترک خوردگی گوشه لب:

ترک خوردگی گوشه لب عارضه رایجی است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند. علت عمده این عارضه می تواند ابتلا به عفونت باکتریایی یا قارچی در گوشه های لب باشد.

این نواحی دردناک، قرمز و ملتهب است، پوست کنار لب خشک و ترک خورده است و بهبود نمی یابد. عارضه بیشتر در ماه های سرد زمستان دیده می شود که پوست خشک می شود و ترک هایی روی آن پدید می آید. وجود این ترک ها باعث می شود که باکتری و قارچ ها به این ترک ها نفوذ کرده و موجب بیماری شوند.

ترک خوردگی گوشه لب در بیمارانی که تحت درمان با ارتودنسی هستند بیشتر دیده می شود. در برخی از بیماران ارتودنسی، به دلیل شکل لب ها و وضعیت فک و دندان ها، بریس باعث افزایش جریان بزاق دهان می شود و گوشه لب ها مرطوب می شود. این باعث تغییر شرایط می شود. قارچ هایی که در دهان زندگی می کنند ممکن است به این ترک های ریز حمله می کنند و باعث شروع عفونت می شود.

در عین حال، برخی عادات نامناسب می توانند باعث ترک خوردگی گوشه لب شوند. افرادی که دائما به گوشه یا هر نقطه ای از لب های خود زبان می زنند نیز می توانند باعث ابتلا به عفونت شوند. بیمارانی که دائما لب بالا و پایین خود را می مکند نیز ممکن است دچار این عارضه شوند.

برای درمان ترک خوردگی گوشه لب چه می توان کرد؟

اگر بیمار در اثر داشتن عادت زبان زدن لب یا گوشه لب های خود باشد، برای درمان ترک خوردگی گوشه لب باید هر چه سریع تر عادت خود را ترک کند. ترک این عادت بسیار دشوار است. اگر بیمار یک کودک باشد، شاید لازم باشد که والدین دائما او را زیر نظر بگیرند تا در هنگام انجام این کار به او گوشزد کنند. استفاده از سیستم پاداش نیز می توانند برای توقف عادت زبان زدن به لب موثر باشد.

اگر ترک خوردگی گوشه لب در اثر اناتومی دهان و استفاده از بریس باشد، عفونت زمانی از بین می رود که بریس ها از روی دندان برداشته شوند. این عارضه در طول درمان ارتودنسی نادر است و زیاد اتفاق نمی افتد. معمولا ارتودنیست برای تسکین درد بیمار، کرم ضد قارچ تجویز خواهد کرد. برای درمان لازم است که بیمار روزی دو بار کرم را به گوشه لب های خود بمالد تا عفونت درمان شود.

ناحیه آلوده باید خشک نگه داشته شود و نرم کردن آن با مقداری کرم وازلین نیز می تواند موثر باشد. دور نگه داشتن ترک خوردگی گوشه لب از بزاق باعث کاهش تعداد باکتری و قارچ در زخم می شود. کرم وازلین مانعی روی زخم ایجاد می کند و به بهبودی زخم کمک می کند.

مصرف رژیم غذایی متعادل و مصرف مکمل های حاوی ویتامین C و ب کمپلکس در ترمیم زخم موثر است. این مکمل ها روند بهبودی را تسریع می کنند.

در صورتی که تصور می کنید ترک خوردگی گوشه لب ناشی از قارچ است، با ارتودنتیست خود مشورت کنید تا داروی مناسب برای شما تجویز شود. در بسیاری از موارد، اعمال کرم ضد قارچ یا آنتی باکتریال، دو بار در روز، برای درمان کافی است.

در صورتی که عفونت تا چند ماه پس از درمان باقی ماند، لازم است برای بررسی و آزمایشات بیشتر به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.

منبع:

askanorthodontist

فیس ماسک ارتودنسی:

زمانی که صحبت از درمان ارتودنسی به خصوص درمان آندربایت می شود، فیس ماسک ارتودنسی نقش مهمی در آن بازی می کند. امروزه از ابزارهای زیادی برای درمان مشکلات دندان، فک و دهان استفاده می شود. با این حال، آنچه این ابزار را متفاوت می سازد، تاثیر آن در درمان مشکل در سن پایین است.

در ادامه شما را با جزئیات مربوط به کاربرد، مراقبت ها و اصول استفاده از فیس ماسک ارتودنسی آشنا می کنیم.

فیس ماسک ارتودنسی چیست؟

این ابزار ارتودنسی در سال های قبل از نوجوانی استفاده می شود تا برخی عوارض را درمان کند. در بیشتر موارد از این ابزار برای حرکت دادن فک و پیشگیری از نیاز به جراحی فک استفاده می شود. با استفاده این ابزار، فک بالا به سمت جلو و رو به پایین کشیده می شود. اگر استفاده از این ابزار در دوره کودکی توصیه شود، به عنوان یک «باید» تلقی می شود.

این ابزار به پیشانی و چانه متصل می شود و در قسمت دهان با استفاده از کش های مخصوص به بریس یا دستگاه گسترش دهنده کام متصل می شود تا با اعمال نیروی بیشتر فک را حرکت دهد. در برخی موارد، دیده می شود که بیمار پس از یک یا دو سال از گذشت درمان دچار عود مشکل می شود و باید دوباره مدتی از این ابزار استفاده کند.

بیماران به طور معمول باید در بیشتر ساعات روز از این ابزار استفاده کند، که در اکثر موارد ۱۲ تا ۱۸ ساعت طول می کشد. این مدت زمان باعث باعث می شود که اثربخشی دستگاه بیشتر شود و پیشرفت قابل توجهی در قرارگیری فک بالا دیده شود.

چه زمانی بهترین موقع برای دریافت درمان است؟

تحقیقات نشان می دهند که استفاده از فیس ماسک ارتودنسی برای درمان برخی بیماران یک ضرورت است. از آنجا که از این ابزار در کودکان استفاده می شود مراجعه به موقع ضرورت دارد، در غیر این صورت راهی به جز جراحی برای درمان مشکل باقی نمی ماند. توصیه می شود که تمام کودکان در سن هفت سالگی تحت معاینه وضعیت دندان و فک قرار گیرند تا مشکلات احتمالی در آنها تشخیص داده شود. درمان با استفاده از فیس ماسک ارتودنسی بین سنین ۸ تا ۱۴ سالگی انجام می شود.

چگونه باید فیس ماسک را استفاده کرد؟

پس از تعیین جلسه تشخیص و معاینه اولیه، از دهان و فک بیمار قالب گیری می شود. سپس برای بیمار از یک گسترش دهنده کام استفاده می کند تا پیش از استفاده از فیس ماسک، فک بیمار جا باز کند و بزرگ تر شود. پس از حدود دو تا سه ماه، استفاده از فیس ماسک شروع می شود. ابزار روی پیشانی و چانه قرار می گیرد و با استفاده از کش به فک متصل می شود. لازم است که بیمار هر روز در ساعات مشخص از این ابزار استفاده کند.

لازم است که برخی از کودکان در ساعات روز (مدرسه) و در زمان خواب از این دستگاه استفاده کنند. فیس ماسک ارتودنسی کار خود را بلافاصله با اعمال فشار شروع می کند و این فشار باعث می شود که استخوان فک رشد خود را در جهت دیگری شروع کند و به سمت جلو و پایین کشیده شود. کش های الاستیک باید هر روز تعویض شوند.

استفاده از فیس ماسک ارتودنسی در روزهای ابتدایی درمان باعث ایجاد درد و ناراحتی در بیمار می شود، اما پس از چند روز کاهش می یابد. درد به طور معمول باید با استفاده از داروهای مسکن برطرف شود. اما اگر این اتفاق برای شما نیافتاد و درد غیر قابل تحمل است، هر چه سریع تر به ارتودنتیست مراجعه کنید.

وجود کش های الاستیک در دو طرف فیس ماسک ارتودنسی می تواند موجب التهاب بافت دو طرف لب شود. اگر درد دارید، در مورد بستن کش ها به صورت X با دندانپزشک خود مشورت کنید.

عادت کردن به فیس ماسک ارتودنسی:

عادت کردن به این ابزار کمی طول می کشد. خوابیدن با این ابزار به طور خاص دشوار است. اما نگران نباشید کمی طول نمی کشد که با آن هم می توانید راحت بخوابید. برای کاهش درد و ناراحتی، هرگز فیس ماسک را درست پیش از خواب نبندید. اگر آن را در ساعات ابتدایی عصر روی صورت خود قرار دهید، تا هنگام خواب درد و ناراحتی شما تا حد زیادی کاهش می یابد.

اگر فیس ماسک ارتودنسی من تغییر سایز داد یا دچار آسیب شد، چه باید بکنم؟

هرگز به اتصالات فیس ماسک دست نزنید و آن را تغییر ندهید. دست زدن به اتصالات می تواند موجب تغییر شکل و فشار وارده شود. این امر طول درمان را افزایش می دهد. اگر به طور ناگهانی احساس می کنید فیس ماسک ارتودنسی شما گشادتر از قبل شده است، هر چه سریع تر با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

آیا می توان برخی از روزها از فیس ماسک ارتودنسی استفاده نکرد؟

مگر در مواردی که ارتودنتیست توصیه کرده باشد، بهتر است دستگاه تا حد ممکن استفاده شود. در بیشتر موارد، بیمار باید ۱۲  تا ۱۴ ساعت در روز، بدون وقفه ،از دستگاه استفاده کند. این روش باعث می شود که دستگاه بیشترین تاثیر را بر فک داشته باشد. عدم استفاده از دستگاه در برخی روزهای هفته اصلا توصیه نمی شود، زیرا باعث عود درمان می شود. عدم استفاده منظم از دستگاه، همچنین می تواند موجب درد و سفتی فک شود.

با استفاده از فیس ماسک ارتودنسی دچار التهاب پوست در قسمت چانه و پیشانی شده ام، چه باید بکنم؟

در قسمت چانه و پیشانی این دستگاه از پدهای نرمی استفاده می شود تا از صورت محافظت شود. اطمینان حاصل کنید که پدها همیشه خشک و تمیز هستند. اگر پد دیگر مانند قبل نرم نیست، آن را تعویض کنید. اگر دچار درد در چانه و پیشانی شده اید، استفاده از یک پد اضافه می تواند به شما کمک کند. در عین حال، برای این کار می توانید از گاز تمیز، پارچه نخی یا حوله ای نیز استفاده کنید. استفاده از پودر بچه روی پوست نیز می تواند به کاهش التهاب پوست کمک کند.

تمیز کردن فیس ماسک:

تمامی قسمت های ابزار را می توانید با استفاده از حوله مرطوب تمیز کنید. پدهای کثیف را تعویض کنید. در موقع تمیز کردن دستگاه، از دستکاری اتصالات و تغییر در پیچ آنها خودداری کنید.

منبع:

ivanovortho

گردشگری دندانپزشکی: علل سفر برای درمان

حوزه درمان امروزه در حال تغییر است. در حال حاضر، بسیاری از افراد برای مقاصد درمانی به کشورهای دیگر سفر می کنند. گردشگری دندانپزشکی نیز اخیرا به پدیده رایجی تبدیل شده است. این روش می تواند هزینه های درمانی را برای بیماران به شدت کاهش دهد و در برخی موارد باعث می شود که آنها خدمات دندانپزشکی بهتری دریافت کنند.

بیماران برای چه خدماتی تن به گردشگری دندانپزشکی می دهند؟

گردشگری دندانپزشکی اغلب برای درمان ها و جراحی های گران قیمت دهان و دندان انجام می شود که تحت پوشش بیمه نیستند. برخی از این درمان ها عبارتند از:

برخی از درمان ها مناسب گردشگری دندانپزشکی نیستند، برای مثال امکان انجام ارتودنسی در کشور دیگر وجود ندارد زیرا درمانی بلند مدت است که بیمار باید در فواصل منظم معاینه شود.

گردشگری دندانپزشکی به چه علتی صورت می گیرد؟

خدمات پزشکی همواره با هزینه های زیادی همراه بوده است. در این رابطه، هزینه های دندانپزشکی به دلیل نوع ابزارهای مورد استفاده و ظرافت درمان با هزینه های سنگینی همراه است.

سطح این هزینه ها در برخی کشورها بسیار بالاست و بیمار را با مشکل مواجه می کند.

از این رو، درمان در کشورهایی که به دنبال گردشگری دندانپزشکی هستند می تواند با هزینه کمتری برای بیمار همراه شود.

از سوی دیگر، کیفیت خدمات ارائه در برخی کشورها بسیار پایین است. این امر باعث می شود که بیماران به کشورهایی سفر کنند که خدمات درمانی بهتر و باکیفیت تری ارائه می دهند.

تفاوت ارزش ارزها در کشورهای مختلف باعث می شود که هزینه های درمانی بیمار در کشور دیگر بسیار پایین تر از وطن خودش تمام شود.

گردشگری دندانپزشکی باید با دقت بیشتری صورت گیرد. برخی از درمان ها حساس هستند و بروز خطا در آنها می تواند با هزینه بیشتری برای ترمیم همراه شود. از این رو، انتخاب مرکز مناسب و دندانپزشک باتجربه بسیار مهم تر از هزینه های درمان است.

آیا درمان های دریافت شده به وسیله گردشگری دندانپزشکی مناسب است؟

پاسخ کوتاه و مختصر به این پرسش آن است که: خوب است. خدمات دندانپزشکی در بسیاری از کشورهایی که به مقصد گردشگری دندانپزشکی تبدیل شده اند، از کیفیت خوبی برخوردار هستند. به روز بودن تجهیزات و روش های درمانی در این کشورها از افتخارات آنها است. مکزیک، آرژانتین، هند، آفریقای جنوبی و ایران از مقاصدی هستند که بسیاری از بیماران آمریکایی، کانادایی و اروپایی برای درمان های دندانپزشکی به آنها سفر می کنند.

آیا درمان در کلینیک های دندانپزشکی انجام می شود یا مطب های خصوصی؟

معمولا کلینیک های به روز دندانپزشکی جایی هستند که مراقبت های گردشگری دندانپزشکی در آنجا انجام می شود. این کلینیک ها امکانات لازم برای ارائه خدمات درمانی تخصصی مانند دندانپزشکی زیبایی، جراحی های دهان و دندان و سایر روش های درمانی را دارا هستند.

اغلب، این کلینیک ها از شهرت زیادی در بین گردشگران خارجی برخوردار هستند و در وب سایت ها نظرات متعددی در مورد خدمات آنها نوشته شده است.

آیا خدمات ارائه شده در گردشگری دندانپزشکی متفاوت است؟

کلینیک هایی که خدمات درمانی گردشگری دندانپزشکی را ارائه می دهند از مدرن ترین تجهیزات و روش های با کیفیت بالا استفاده می کنند. با این حال، پیش از مراجعه به یک مرکز، بیمار باید از استانداردهای درمانی، روش های کنترل عفونت، گزینه های درمان و تجربه دندانپزشک اطلاع کسب کنند.

آیا نتیجه درمان در گردشگری دندانپزشکی تضمین می شود؟

از آنجا که اغلب بین دندانپزشک و بیمار هزاران کیلومتر فاصله است، پیگیری درمان و شکایت از نواقص و آسیب های وارده دشوار است. در صورتی که در اثر قصور پزشکی، بیمار دچار مشکلی شود، پیگیری شکایت زمانبر و هزینه بردار است. از این نظر ممکن است بیمار دچار ضرر شود.

با این حال، اگر کلینیک مورد نظر با آژانس های بین المللی در ارتباط باشد، درمان بین یک تا پنج سال گارانتی می شود.

اشکالات گردشگری دندانپزشکی چیست؟

در این روش درمانی، دندانپزشک به سوابق بیمار دسترسی ندارد. به علاوه، در بازگشت به وطن دندانپزشک اصلی بیمار نیز از علت و روش درمانی انجام گرفته بی خبر خواهد بود. اطلاع از سوابق بیمار برای درمان صحیح و انتخاب گزینه درمانی مناسب ضروری است.

وجود مشکلات زبان از دیگر عواملی است که این روش را با چالش رو به رو می کند. برای یک درمان مناسب، دندانپزشک و بیمار باید بتوانند با یکدیگر تعامل کنند. در بسیاری از موارد، دندانپزشک و بیمار زبان مشترکی ندارند یا یکی از آنها به زبان انگلیسی مسلط نیست. این امر برقراری ارتباط و تبادل نظر را برای هر دو نفر دشوار می سازد.

در برخی از درمان ها لازم است بیمار پس از چند هفته دوباره معاینه شود. اما به دلیل کوتاه بودن طول سفر در این روش، امکان پیگیری درمان وجود ندارد.

از چه روش هایی می توان به خدمات دندانپزشکی ارزان دسترسی یافت؟

همان طور که گفته شد، مهم ترین دلیل انتخاب گردشگری دندانپزشکی استفاده از خدمات درمانی ارزان تر است. برای رفع مشکلات این روش، بهتر است در کشور یا شهر خود به دنبال گزینه های درمان ارزان باشید.

کلینیک های وابسته به دانشکده دندانپزشکی یا مراکز آموزشی دانشکده دندانپزشکی بسیاری از خدمات را به صورت رایگان و برخی دیگر را با هزینه های پایین ارائه می دهد. در این مراکز، دانشجویان دندانپزشکی زیر نظر اساتید خود بیماران را درمان می کنند. دانشجویان قادر به کشیدن دندان، جراحی ساده دندان عقل، پر کردن دندان، جرم گیری و معاینه دندان هستند. این دانشجویان می توانند روش های تخصصی تر مانند عصب کشی و حتی ارتودنسی را نیز با هزینه های پایین تر انجام دهند.

برخی از کلینیک های دندانپزشکی از طرح های تخفیفی در طول سال استفاده می کنند. با بررسی وب سایت مراکز می توانید از این طرح ها باخبر شوید.

مهم ترین روش برای کاهش هزینه های دندانپزشکی پیشگیری است. روزی دو بار مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. از رژیم غذایی سالم تبعیت کنید و معاینات دوره ای دندان های خود را جدی بگیرید. درمان مشکلات دهان و دندان در مراحل اولیه با هزینه های پایین تر همراه است.

منبع:

tripsavvy

موم ارتودنسی: راه حلی برای مواقع اورژانس

موم ارتودنسی ماده نرم و بدون ضرری است که از لثه و بافت نرم دهان کودکان و بزرگسالانی که تحت درمان ارتودنسی هستند محافظت می کند. این ماده می تواند برای پوشش دهی روی براکت ها و سیم های بیرون زده استفاده شود و سطح صافی را ایجاد کند. زمانی که حس ناراحت کننده و خارش آور حاصل از وجود براکت زیاد می شود، موم ارتودنسی می تواند شما را نجات دهد. این ماده به جز ارتودنسی در حوزه های دیگر دندانپزشکی نظیر پروتز دندان مصنوعی و اورژانس دندانپزشکی نیز کاربرد دارد.

موم ارتودنسی از چه چیزی ساخته شده است؟

موم ارتودنسی حاوی موادی برای بهبود طعم و بافت هستند، اما اکثر از موم های طبیعی ساخته شده است. برخی از محصولات موم ارتودنسی از موم زنبور یا کارنوبا ساخته می شود و برخی دیگر از پارافین ساخته شده اند. در واقع، کاملا طبیعی است که در زمان خوردن و حرف زدن به صورت تصادفی موم از جای خود بیرون بیاید و بلعیده شود. موم ارتودنسی ماده شفافی است که اغلب بدون طعم است، در حالی که برخی برندها دارای طعم نعنایی یا دیگر مواد هستند.

موم ارتودنسی چطور کار می کند؟

ویژگی های خاص موم ارتودنسی از آن ماده مناسبی برای حفاظت از لثه ها از لبه های تیز فلز یا بریس ساخته است. موم در دمای اتاق جامد است، اما با دستان شما گرم و نرم می شود و می توان به آن شکل داد. با نرم شدن، می توان آن را روی بریس چسباند و یک مانع بین براکت و لثه ایجاد کرد. موم ارتودنسی داخل دهان نرم می ماند و به تدریج پوسته پوسته می شود و از بین می رود. این ماده هیچ خطری ندارد و فاسد نمی شود.

موم ارتودنسی در چه مواردی به کار می رود؟

این ماده بیشترین استفاده را در حوزه ارتودنسی دارد. ارتودنسی از درمان هایی است که دچار موارد اورژانس زیادی می شود. بسیار دیده می شود که بیمار در زمان خوردن به براکت های خود آسیب زده است و سیم ها بیرون زده اند. بیرون زدن سیم و براکت ارتودنسی از مواردی است که می تواند موجب ناراحتی و درد بیمار شود. در برخی موارد به دلیل تعطیلات یا مشغله، مراجعه سریع به ارتودنتیست میسر نیست. بنابراین، استفاده از موم ارتودنسی می تواند تا زمان رسیدن به مطب دندانپزشک موجب راحتی و آسایش بیمار شود.

به علاوه، شروع درمان با درد و ناراحتی زیادی همراه است. وجود یک جسم جدید در دهان باعث می شود که بافت نرم دهان ملتهب شود. سایش مداوم براکت ها به داخل گونه، لب و لثه موجب زخم شدن آنها می شود. گاهی درمان زخم یک هفته طول می کشد و عدم توجه به زخم و درمان آن موجب ابتلا به عفونت می شود. از این رو، استفاده از موم ارتودنسی می تواند ضمن ایجاد یک مانع، به بافت نرم دهان مهلت دهد که التیام یابد.

از موم ارتودنسی تنها برای حوزه ارتودنسی استفاده نمی شود. گاهی بیمارانی که از پروتز دندان مصنوعی استفاده می کنند نیز به این ماده نیاز پیدا می کنند. عدم تناسب پروتز و لثه موجب سایش بافت نرم دهان و زخم شدن بافت می شود. بنابراین، بیمار می تواند تا زمان رسیدن به دندانپزشک از موم به عنوان محافظی بین لثه و پروتز استفاده کند.

شکستن دندان از موارد اورژانسی است که با ایجاد لبه های تیز در دندان موجب آزار بیمار می شود. اگر دندان شما شکسته و دارای لبه های تیزی است و امکان مراجعه سریع به دندانپزشک وجود ندارد، می توانید از موم ارتودنسی برای پوشاندن دندان شکسته استفاده کنید. موم را بین دست های خود نرم کنید و آن را به دندان شکسته خود فشار دهید تا لبه های تیز را پوشش دهد.

 موم ارتودنسی را چطور می توان استفاده کرد؟

فرقی ندارد موم ارتودنسی را برای چه کاری استفاده می کنید، روش کاربرد آن در همه حال یکسان است.

·         دست های خود را بشویید.

·         دندان های خود را پیش از استفاده از موم مسواک بزنید.

·         تکه کوچکی از موم، به اندازه یک نخود، را بردارید.

·         آن را بین انگشتان خود گلوله کنید تا زمانی که نرم شود.

·         گلوله موم را بین انگشتان خود صاف کنید.

·         به آرامی موم را به محل مورد نظر بچسبانید.

اگر موم جدا شد، مقدار بیشتری از آن را بردارید. موم ارتودنسی را می توانید از تمام داروخانه های سطح شهر تهیه کنید. موم ارتودنسی ممکن است جدا و بلعیده شود. نگران نباشید، این ماده هیچ خطری ندارد. برای جدا کردن موم از یک خلال دندان یا نخ دندان استفاده کنید، اما مراقب باشید که به بریس یا لثه های خود آسیب نزنید.

مراقبت از بریس و موم ارتودنسی:

پس از استفاده از موم، باید همچنان بهداشت دهان و دندان خود را ادامه دهید. مانند همیشه اطراف بریس ها را مسواک بزنید. بهتر است پیش از هر بار مسواک زدن و هر وعده غذایی، موم را از دندان خود جدا کنید و پس از آن از یک تکه جدید استفاده کنید. موم ارتودنسی به دلیل ماهیت خود می تواند به محل خوبی برای تجمع باکتری ها و گیر کردن مواد غذایی تبدیل شود. تعویض نکردن مرتب موم می تواند موجب بوی بد دهان و پوسیدگی دندان شود. هر روز از دهان شویه استفاده کنید تا جاهایی که برای مسواک غیر قابل دسترسی است را تمیز کنید.

ارتودنسی درمانی است که می تواند لبخند بیمار را اصلاح کند و اعتماد به نفس بیمار را بهبود دهد. اما این روش درمانی، با سختی های مخصوص به خود همراه است و در برخی فازها موجب درد و ناراحتی بیمار می شود. استفاده از وسایلی مانند موم ارتودنسی می توانند تجربه راحت تری از درمان را برای شما رقم بزنند.

موم ارتودنسی در شروع درمان در کیت مراقبت از دهان و دندان به بیمار تحویل داده می شود. موم در بسته های کوچکی قرار دارد که می توانید آن را همیشه در کیف خود همراه داشته باشید. موم ارتودنسی ماده مفیدی است که می تواند در مواقع اورژانس به کار شما بیاید. نگه داشتن یک بسته از آن در خانه در کنار لوازم بهداشت دهان و دندان می تواند در مواقع تعطیلات و اورژانس بسیار راهگشا باشد.

منبع:

 colgate

ارتودنسی: سوالاتی که باید پاسخ آنها را بدانید

ارتودنسی شاخه مهمی در دندانپزشکی است که به تشخیص، پیشگیری و درمان مشکلات نامرتبی دهان و دندان می پردازد. اصطلاح پزشکی برای این نوع مشکلات مال اکلوژن است که به معنی ناهنجاری در دهان و فک است. متخصص ارتودنسی در طراحی، کاربرد و کنترل ابزارهای اصلاحی وضعیت دندان ها، بریس و دیگر ابزارها مانند هدگیر، مهارت دارد.

مزایای درمان ارتودنسی چیست؟

حتما می دانید که از بریس برای صاف شدن دندان ها استفاده می شود. اما شاید ندانید که لبخند زیبا تنها گوشه ای از مزایای این روش درمانی است. تناسب لب، دندان و فک نه تنها لبخند شما را زیبا می کند، بلکه باعث افزایش اعتماد به نفس شما نیز می شود. در عین حال، تمیز کردن دندان ها و نخ دندان کشیدن آنها نیز ساده تر می شود.

در چه شرایطی درمان ارتودنسی توصیه می شود؟

بسیاری از نوجوانان برای کمک به رشد صحیح دندان های خود در طول سال های بلوغ از ارتودنسی استفاده می کنند، اما در واقعیت بیماران زیادی در گروه های سنی مختلف هستند که می توانند از راه حل های ارتودنسی برای تغییر موقعیت دندان های خود و زیبایی بیشتر استفاده کنند. متخصصان دندانپزشکی به دلایل مختلف استفاده از ارتودنسی را به بیماران توصیه می کنند. برخی از اصلی ترین دلایل نیاز به ارتودنسی عبارتند از:

  • دندان های درهم ریخته
  • اوربایت و آندریایت که به معنی جلوتر بودن فک بالا یا پایین نسبت به دیگری است
  • مال اکلوژن عمومی
  • اشکال در فک
  • مشکلات عملکردی خاص دهان و دندان

چه کسانی می توانند از این روش درمانی استفاده کنند؟

زمانی تصور می شد که ارتودنسی تنها برای کودکان به کار می رود. اما حقیقت ای است که بیش از یک چهارم بیماران را بزرگسالان تشکیل می دهند. درمان ارتودنسی در هر سنی می تواند موفقیت آمیز باشد. هیچ کس هرگز برای استفاده از این روش درمانی پیر نیست.

زمان توصیه شده برای اولین مراجعه به ارتودنتیست چه موقع است؟

انجمن دندانپزشکی آمریکا توصیه می کند که همه کودکان باید در سن هفت سالگی برای بررسی وضعیت رشد دندان ها و فک به ارتودنتیست مراجعه کنند. در برخی موارد، تشخیص زودهنگام برخی مشکلات می تواند به درمان ساده تر و سریع تر آنها کمک کند. درمان به موقع موجب می شود که از نیاز به انجام جراحی های پیچیده فک و درمان های اصلاحی طولانی مدت در سنین بالاتر پیشگیری شود.

آیا مراجعه به ارتودنتیست دیگر برای من دیر شده است؟

خیر! در هر سنی می توان دندان ها را حرکت داد. در واقع، گاهی افتادن یک دندان در سنین بالاتر باعث می شود که به تدریج دندان های مجاور به فضای خالی سر بخورند و ترتیب و نظم دندان ها به هم بخورد. در نتیجه گاهی حتی دردهه ۵۰ و ۶۰ نیز بیمار به درمان ارتودنسی نیاز خواهد داشت.

هزینه های درمان چقدر است؟

ضمن به یاد داشتن مزایای این روش درمانی در زندگی خود، هرگز از پرسیدن هزینه های درمانی نترسید. گاهی مشخص می شود هزینه های درمان بسیار پایین تر از آن چیزی است که در ذهن شما بوده است. هزینه ارتودنسی به ماهیت مشکل بستگی دارد. بسیاری از مشکلات تنها به دوره کوتاهی از ارتودنسی نیاز دارند. طول مدت درمان، ابزارهای اصلاحی مورد نیاز و نوع بریس تا حد زیادی هزینه های کلی درمان را تعیین می کنند. در عین حال، فراموش نکنید که هزینه های درمانی را به صورت تدریجی و در هر مرحله از درمان پرداخت خواهید کرد.

آیا ارتودنسی درد دارد؟

درد ارتودنسی در هر مرحله از درمان متفاوت است. اما به طور کلی درد در تمام مراحل درمان، قابل کنترل است. برای کنترل درد می توانید از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید. شدت درد در هر مرحله از درمان به شرح زیر است:

قرارگیری بریس ها:

در زمان قرارگیری بریس روی دندان ها، هیچ گونه دردی نخواهید داشت. اما پس از اتمام درمان و خروج از مطب دندانپزشکی، درد شروع خواهد شد که با عادت کردن به شرایط تخفیف می یابد. در خود روز درمان، غذا خوردن شما مقدار زیادی طول می کشد زیرا باید خود را با جویدن انطباق دهید. بهتر است چند روز اول درمان غذاهای نرم تر مانند ماست، سوپ، و ماکارونی و پنیر به جای غذاهای گوشتی و پلویی مصرف کنید. استفاده از داروی مسکن کمی از ناراحتی شما خواهد کاست.

معاینات منظم ارتودنسی:

در طول دوره درمان لازم است هر چند هفته یکبار برای تنگ کردن بریس ها مراجعه کنید. مشابه شروع درمان تا چند روز پس از تنگ کردن بریس ها مقداری درد و ناراحتی خواهید داشت.

به طور کلی درد در تمامی مراحل ارتودنسی ظرف مدت ۵ روز از بین خواهد رفت. استفاده از مواد غذایی نرم و داروهای مسکن به کوتاه تر شدن این دوره و تخفیف شدت درد کمک خواهد کرد. برای یافتن اطلاعات بیشتر در این زمینه، راه های تخفیف درد و نشانه های درد غیر طبیعی به مطلب ما در مورد درد ارتودنسی رجوع کنید.

دندان ارتودنسی چطور باید تمیز شود؟

مسواک زدن دندان در صورت استفاده از درمان ارتودنسی بسیار دشوار است. با این حال تمیز کردن دندان ارتودنسی شده اهمیت زیادی در طول درمان دارد. در صورت عدم رعایت بهداشت علاوه بر افزایش احتمال پوسیدگی، زرد شدن دندان ها دور براکت ها از عوارض رایج ارتودنسی است. این تفاوت رنگ دندان در زیر و دور براکت برای بیمار مطلوب نیست و موجب وارد شدن هزینه بیشتر برای انجام درمان های سفید کردن دندان می شود.

مسواک زدن دندان ارتودنسی شده:

همیشه از یک مسواک نرم استفاده کنید. مهمترین جایی که باید در طول دوره درمان تمیز شود بالای بریس (بین بریس و لثه) است. از آنجایی که این فضا درست در کنار لثه قرار دارد، غیر ممکن است که برس مسواک به آن نرسد. در نتیجه استفاده از مسواک های هارد و متوسط به لثه آسیب می زنند و موجب بروز بیماری های التهابی می شود. از سوی دیگر مسواک های عادی برای تمیز کردن دندان ارتودنسی شده مناسب نیستند. در مورد انتخاب مسواک مناسب برای وضعیت فعلی خود (مسواک برقی، مسواک ارتودنسی و غیره) با دندان پزشک مشورت کنید.

برای تمیز شدن براکت ها و بین آرچ وایرها بهتر است از مقدار خمیردندان کمی استفاده کنید تا کف مانع دیدن کار شما نشود. برای تمیز کردن بین براکت ها می توانید از مسواک بین دندانی استفاده کنید.

مسواک زدن دندان ارتودنسی شده بیشتر از دندان عادی طول می کشد. برای این کار حداقل باید دو دقیقه صرف کنید. فک خود را به چهار طرف تقسیم کنید و هر طرف را ۳۰ ثانیه تمیز کنید.

استفاده از نخ دندان برای بیماران ارتودنسی دشوار است. به همین دلیل بسیاری از بیماران این مرحله از بهداشت دهان و دندان را از برنامه روزانه خود حذف می کنند. برای آسان تر شدن نخ دندان کشیدن در بیماران ارتودنسی، نخ دندان سوپر فلاس و فلاس تریدر به بازار معرفی شده است که کار تمیز کردن دندان های ارتودنسی شده را بسیار آسان تر کرده است.

برای آشنایی بیشتر در این رابطه، بهتر است سایر مطالب ما در مورد تمیز کردن و نخ دندان کشیدن دندان ارتودنسی شده را مطالعه کنید.

تغذیه در طول دوره درمان ارتودنسی چطور است؟

به عنوان یک قانون کلی باید از هر چیزی که می تواند به بریس و آرچ وایرها بچسبد یا زیر آن ها گیر کند پرهیز کنید. به طور کلی هر چه بافت غذا نرم تر باشد، بهتر است. مواد غذایی مجاز در طول دوره ارتودنسی عبارتند از:

  • میوه های نرم مانند گریپ فروت، شلیل، کیوی، و نارنگی
  • سبزیجات بخارپز شده ونرم
  • محصولات لبنی مانند ماست و پنیر جایگزین خوبی برای گوشت هستند.
  • گوشت نرم مانند مرغ و ماهی از گوشت استیک و کباب بهتر است.
  • دسرها مانند پودینگ، پای سیب، بستنی
  • غلات نرم، ماکارونی پخته، برنج پخته شده
  • نان نرم، کلوچه، پنکیک
  • اسموتی ها
  • تخم مرغ نیز یکی دیگر از جایگزین های خوب گوشت به خصوص برای صبحانه است.

مواد غذایی غیر مجاز برای تغذیه در طول ارتودنسی:

  • مواد غذایی سفت
  • گوشت های کبابی سفت
  • مواد غذایی چسبناک
  • جویدن مواد خارجی
  • یخ

برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد به سایر مطالب ما در مورد تغذیه در طول درمان ارتودنسی رجوع کنید.

بریس ها چه زمانی برداشته می شوند و چه چیزی در انتظار من است؟

طول دوره درمان به شدت مال اکلوژن بستگی دارد. به طور کلی، طول دوره درمان از ۶ ماه تا دو سال متفاوت است.

قبل از اینکه به بایدها و نباید های برداشتن بریس ارتودنسی بپردازیم، باید به چند چیز توجه کنید. اولین چیز حساسیت دندان هایتان است که برای چند روز یا چند هفته آینده ادامه می یابد. در نتیجه هر چند خوردن غذاهای ترد و چسبناک وسوسه انگیز است، اما باید فعلا از آنها چشم پوشی کنید. به هر حال، دندان هایتان باید کم کم به موقعیت جدید خود و غذاهای جدید عادت کنند.

استفاده از ریتینر پس از برداشتن بریس ارتودنسی:

می دانیم که دیگر نمی توانید تحمل کنید. اما باید پس از خاتمه درمان لبخند زیبای خود را حفظ کنید در غیر این صورت احتمال حرکت دندان ها به محل قبلی وجود دارد. در موارد نادر حتی ممکن است دندان ها لق شوند. شما که نمی خواهید درمان ارتودنسی از نو شروع شود؟ بنابراین تا زمانی که دندانپزشک توصیه کرده است باید از ریتینر مخصوص خود استفاده کنید.

آیا پس از اتمام دوره درمان، امکان بازگشت مال اکلوژن وجود دارد؟

این بهترین روز درمان ارتودنسی شماست، روزی که بالاخره بریس ها برداشته می شوند! ریتینر خود را از ارتودنتیست دریافت می کنید و مراقبت های مربوط به آن را در خاطر می سپارید. خب در روزها و هفته های اول هر شب با دقت مسواک می زنید، نخ دندان می کشید و از دندان های زیبای خود مراقبت می کنید. در آخر هم ریتینر را در دهانتان می گذارید. ماه ها می گذرد و ناگهان متوجه می شوید که اصلا یادتان نمی آید آخرین بار کی از ریتینر استفاده کردید! اصلا آن را کجا گذاشته اید؟ در اینجاست که ممکن است با برگشت درمان ارتودنسی مواجه شوید.

برگشت درمان ارتودنسی دلیل اصلی اصرار ما برای پیگیری معاینات دندانپزشکی است. به همین دلیل دندانپزشکان اصرار دارند بیماران خود را هر دو ماه، شش ماه و در نهایت هر ۱۸ ماه پس از برداشتن بریس ببینند. به همین دلیل است که اصرار داریم از ریتینر تا آخر عمر استفاده کنید. برای پیشگیری از تغییر موقعیت دندان ها، از ریتینر باید هر روز و پس از مدتی حداقل چند روز در هفته استفاده شود. گاهی نیز یک ریتینر سیمی دائمی پشت دندان های فک پایین چسبانده می شود، زیرا این دندان ها به سرعت تغییر جهت می دهند. چنانچه هنگام استفاده از ریتینر متوجه تنگ شدن آن شده اید، علامت تغییر جهت جزئی دندان هاست و باید از آن بیشتر از قبل استفاده کنید.

علل برگشت درمان ارتودنسی:

ساختار دندان هایی که تازه مرتب شده اند باید پس از تکمیل درمان ثابت شود. پس از گذشت مدتی دندان ها ثابت می شوند اما خطر برگشت درمان ارتودنسی همیشه وجود دارد. به دلیل تمایل دندان های طبیعی برای بازگشت به محل قبلی خود باید همواره از ریتینر استفاده شود. عوامل متعددی باعث عود درمان ارتودنسی می شود، از جمله:

  • دندان قروچه
  • ژنتیک
  • از دست دادن دندان
  • عدم استفاده صحیح از ریتینر

ساخت ریتینر جدید:

هنگامی که تغییرات جزئی باشد، با ساخت یک ریتینر جدید می توان موقعیت دندان ها را تا حدی اصلاح کرد. این امر به زمان مراجعه بیمار برای درمان مجدد بستگی دارد.

درمان مجدد:

زمانی که تغییر موقعیت دندان ها تا حد زیادی قابل توجه است، درمان مجدد ارتودنسی پیشنهاد می شود. این درمان می تواند شامل استفاده از بریس های فلزی، شفاف، یا حتی اینویزیلاین باشد. برای بررسی گزینه های درمانی باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

چیزی که توجه به آن مهم است این است که تمام موارد تغییر مکان دندان به دلیل استفاده ناصحیح از ریتینر نیست. در برخی موارد تغییر مکان جزئی دندان ها پس از برداشتن بریس و حتی با استفاده از ریتینر مورد انتظار است.

مهمترین وظیفه بیمار در این دوره استفاده صحیح از ریتینر و بررسی دقیق آن از نظر بروز هرگونه فرسودگی و آسیب است. در صورتی که متوجه آسیب به ریتینر خود شدید، هر چه سریع تر با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

منبع:

cao-aco