بایگانی برچسب برای: ارتودنسی

پیشرفت های حوزه دندانپزشکی هر روز بیشتر از دیروز می شود .

این پیشرفت ها موجب تسریع روند درمان ، کاهش درد و ناراحتی بیمار ، عوارض درمان و هزینه های آن شده است .

یکی از پیشرفت های حوزه دندانپزشکی استفاده از مینی ایمپلنت در ارتودنسی است .

حتما نام مینی ایمپلنت را به عنوان یکی از روش های جایگزینی دندان از دست رفته دیده اید .

اما در این روش از مینی ایمپلنت به عنوان لنگر موقت یا تکیه گاه ثابت استفاده می شود .

مینی ایمپلنت در این روش به چه کار می آید ؟

از مینی ایمپلنت در حوزه ایملپنت برای جایگزینی دندان از دست رفته در بیمارانی استفاده می شود که از تراکم استخوانی خوبی برخوردارند .

اما در ارتودنسی از آن به عنوان لنگر موقتی استفاده می شود .

مینی ایمپلنت یک پیچ تیتانیومی کوچک است که به صورت موقت در استخوان فک کاشته می شود تا دندان ها را به سمت مورد نظر بکشد یا آن ها را در جای خود ثابت نگه دارند .

پس از اتمام دوره ارتودنسی ، این لنگر از استخوان خارج می شود .

نهفته بودن یا نیمه نهفته بودن دندان یکی از عوارضی است که در برخی از بیماران دیده می شود .

بیرون کشیدن این دندان کار ساده ای نیست .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی می تواند این گونه دندان ها را به بیرون هدایت کند .

حرکت دندان چطور صورت می گیرد ؟

برای درک نیاز به لنگر یا انکوریج باید ابتدا روش حرکت دندان آشنا شوید .

زمانی که دندان با استفاده از نیروی ملایم و مداوم رو به جلو رانده می شود ، استخوان فک در جهت رانده شدن نیرو تحلیل رفته و جذب بدنمی شود و در ناحیه پشت دندان فضای خالی استخوان باقی می ماند .

در این فضای خالی دوباره استخوان تولید می شود و فضا پر می شود .

این روند در هماهنگی کامل و به کندی صورت می گیرد و باعث تکمیل روند درمان ارتودنسی می شود .

برای حرکت کردن دندان در جهت مورد نظر باید از جایگاه محکم و سفت تری به عنوان لنگر استفاده شود تا دندان ها نسبت به آن حرکت کنند .

در ارتودنسی بیشتر از دندان های عقب به عنوان نقطه تگیه گاه استفاده می شود و دندان ها نسبت به آنها مرتب می شوند .

گاهی اوقات در ارتودنسی به حرکت متفاوتی نیاز است و جهت اعمال نیرو متفاوت است .

اگر جهت وارد شدن نیرو به نحوی باشد که امکان استفاده از دندان های خلفی به عنوان لنگر وجود نداشته باشد ، از ابزارهای دیگری برای این کار استفاده می شود .

در گذشته از ابزاری تحت عنوان هدگیر به عنوان لنگر موقتی استفاده می شد .

در مطالب قبل در مورد هدگیر به طور کامل توضیح داده شد .

برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید به این مطالب رجوع کنید .

به طور خلاصه ، هدگیر ابزار دست و پا گیری است و ظاهر بیمار را ناخوشایند می کند .

هیچ بیماری نیست که از بسته شدن این ابزار روی سرش استقبال کند .

هدگیر از جمجمه به عنوان لنگر استفاده می کند .

برخی از انواع هدگیر دارای بندهایی پشت سر یا گردن هستند .

آنها از کل سر به عنوان یک لنگرگاه استفاده می کنند .

انواع دیگر ، به نام هدگیر کشش معکوس ، دارای بندی است که بر روی چانه یا پیشانی قرار می گیرد ؛ آنها می توانند دندان ها را به جلو بکشند .

هدگیر ارتودنسی می تواند رشد ساختارهای صورت را تحت تاثیر قرار دهد .

به همین دلیل معمولا در کودکان و نوجوانانی دیده می شود که رشد آنها هنوز کامل نشده است .

هدگیر معمولا برای دوره کوتاهی ۱۲ ساعت در روز استفاده می شود .

تمامی موارد فوق باعث شده است که هدگیر برای بسیاری از بیماران مطلوب نباشد .

نوجوانان از مسخره شدن توسط دوستان خود معذب می شوند و در درمان بزرگسالان نیز کاربرد ندارد .

اما پیشرفت های دندانپزشکی باعث شده است که مینی ایمپلنت در ارتودنسی جای خود را باز کند .

چرا مینی ایمپلنت در ارتودنسی بر هدگیر ارجحیت دارد ؟

استفاده از دندان های خلفی برای حرکت دادن دندان های پیش قابل اطمینان نیست .

در برخی موارد دندان های خلفی فاقد ثبات کافی برای عملکرد به عنوان لنگر هستند و خود ممکن است حرکت کنند .

در برخی موارد نیز باید دندان های پیش به سمت عقب کشیده شوند ، اما دندان های خلفی باید در جای خود ثابت بمانند .

در این مورد از مینی ایمپلنت در ارتودنسی به عنوان نقطه ثابت کمک گرفته می شود .

از این لنگر برای اعمال نیرو در جهت مخالف سیستم براکت استفاده می شود .

گاهی اوقات این نیرو با استفاده از هدگیر قابل اعمال است ، اما در بسیاری از بیماران این طور نیست .

به علاوه ، بسیاری از بیماران به استفاده از هدگیر علاقه ای ندارند .

در این بیماران، استفاده از مینی ایمپلنت راه حل بسیار مناسبی است.

استفاده از مینی ایمپلنت در ارتودنسی دوره درمان را کوتاه تر می کند و ضمن برطرف شدن نیاز به هدگیر ، دیگر نیازی به باند کشی نیز نیست .

این روش درمانی نیاز به انجام بسیاری از جراحی های فک را نیز برطرف می کند .

با توجه به گفته های فوق ، مینی ایمپلنت می تواند درمان های بسیار پیچیده را ساده کند و درمان های غیر ممکن را ممکن می سازد .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی چطور در جای خود قرار می گیرد ؟

مینی ایمپلنت در این روش مشابه ایمپلنت در استخوان کاشته می شود .

اما برخلاف روند معمول ، نیازی به صبر کردن برای یکپارچه سازی استخوانی نیست و از همان روز می توان درمان را برای مرتب کردن دندان ها شروع کرد .

مینی ایمپلنت در ارتودنسی با استفاده از نیروهای مکانیکی در جای خود ثابت می شود .

آیا این روش درمانی درد دارد ؟

شاید با دیدن تصاویر مربوط به این روش درمانی احساس ترس کنید .

اما خوشبختانه کاشت و بیرون کشیدن مینی ایمپلنت با کمترین تهاجم و درد صورت می گیرد .

ابتدا دندانپزشک موضع را بیحس می کند .

سپس ، مینی ایمپلنت را در محل مورد نظر قرار می دهد .

تمام آن چیزی که حس خواهید کرد فشار اندکی است که ناشی از جای گیری ایمپلنت است .

کل این روش چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد .

اگر پس از برطرف شدن اثر بیحسی دچار درد هستید ، از مسکن های بدون نسخه می توانید برای کنترل درد کمک بگیرید .

اگر به خاطر بلع تصادفی براکت ارتودنسی خود به این مطلب مراجعه کرده اید، بهتر است بدانید شما اولین کسی نیستید که این اتفاق برایش افتاده است. هر چند ترسناک است اما گاهی، براکت ها از بریس جدا می شوند و راه خود را به سمت معده پیدا می کند که البته در بیشتر مواقع ناخودآگاه است. بسیاری از بیماران از بلعیدن بریس ارتودنسی احساس نگرانی می کنند. آیا قرار است مریض شوید؟ آیا لازم است به پزشک مراجعه کنید؟

بهترین واکنش پس از بلعیدن بریس ارتودنسی چیست؟ پس از این اتفاق موارد زیر را به خاطر داشته باشید:

نگران نباشید، گاهی رخ می دهد:

هر چند نادر است، اما بلعیدن بریس ارتودنسی دیده شده است. این اتفاق زمانی رخ می دهد که بریس ها شل می شوند و براکت ها از جای خود درمی آیند. این حادثه در بیشتر موارد زمانی دیده می شود که بیمار تلاش می کند خود بریس های شل شده را ترمیم کند. گاهی نیز وارد شدن ضربه باعث جدا شدن براکت می شود. بلعیدن بریس ارتودنسی در زمان جویدن مواد غذایی نیز یکی از علل احتمالی است. عدم توجه به نکات تغذیه با بریس ارتودنسی موجب وارد شدن آسیب به بریس می شود.

بررسی رادیوگرافی ضروری است:

گاهی بیمار مطمئن نیست که بریس کدام مسیر را طی کرده است. آیا در مری گیر کرده، وارد نای شده یا جایی در سیستم گوارش قرار دارد؟ برای اطمینان از این موضوع و در صورت مشاهده درد در سینه و شکم از بیمار رادیوگرافی تهیه می شود. رادیوگرافی تشخیص مشکل و یافتن راه حل مربوطه را آسان می کند. گاهی رادیوگرافی نمی تواند محل دقیق بریس را مشخص کند. در این شرایط شاید لازم باشد آندوسکوپی انجام شود.

اغلب مشکلی وجود ندارد:

هیچ کس تا به حال از بلعیدن بریس ارتودنسی نمرده است. براکتی که وارد سیستم گوارش شما شده است، مانند دیگر مواد غذایی همان پروسه را از سر خواهد گذراند. از آنجا که بیشتر براکت ها از تیتانیوم یا پرسلین ساخته شده اند، به اسید معده واکنش منفی نشان نمی دهند، در واقع اصلا واکنشی نشان نمی دهند. در واقع، به جز چند واکنش هشدار آمیز نسبت به وجود یک شی خارجی سخت در معده، هیچ اتفاق دیگری رخ نمی دهد.

ممکن است موجب عوارضی در معده شما شود.:

همانطور که پیش از این گفته شد، بلعیدن بریس ارتودنسی اغلب بی خطر است. با این حال، واکنش افراد می تواند متفاوت باشد. برای مثال، اسید معده می تواند تیتانیوم یا پرسلین را تا حدی تخریب کند که آزاد شدن این می تواند می تواند با درد شکمی و عوارضی از این دست همراه باشد. برخی از بیماران دچار دل درد، تهوع و سوزش معده می شوند. این علائم ممکن است مدتی ادامه یابند و توصیه می شود در این صورت از پزشک کمک بگیرید.

ممکن است در تنفس شما اختلال ایجاد کند:

آیا تا به حال موارد غذایی در مسیر هوایی شما گیر کرده اند؟ به احتمال ۹۳ درصد هر ماده ای که به انتهای گلو برود، وارد مسیر معده می شود. اما در موارد نادر، شی وارد مسیر هوایی و ریه می شود. این حالت بسیار خطرناک است و می تواند موجب عوارض جدی برای بیمار شود. اگر این اتفاق رخ دهد، بیمار دچار مشکل در سیستم تنفس می شود. شی گیر کرده در مسیر هوایی یا ریه باعث تنفس سنگین و کند همراه با درد در قفسه سینه می شود. در این شرایط بیمار باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه کند. گیر کردن شی در مسیر هوایی، یک اورژانس پزشکی است و باید در اسرع وقت درمان بر روی بیمار انجام شود.

معمولا به طور طبیعی دفع می شود:

سناریوهای فوق نباید نادیده گرفته شوند، با این حال در بیشتر موارد بلعیدن بریس ارتودنسی هیچ خطری نخواهد داشت و بریس همان روند طبیعی سایر مواد غذایی را طی خواهد کرد. براکت از سیستم گوارش عبور می کند و در نهایت همراه با سایر مواد زائد از بدن خارج خواهد شد. در این شرایط فقط باید منتظر باشید تا بدنتان کار خود را انجام دهد. برای این کار، احتمالا باید بین ۲۴ تا ۴۸ ساعت صبر کنید.

شاید لازم باشد توسط پزشک معاینه شوید:

اگر نگران هستید می توانید پس از بلعیدن بریس ارتودنسی برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. پزشک محل آن در بدن را مشخص خواهد کرد و اقدامات درمانی را بر اساس آن تجویز می کند.

پس از اطمینان از سلامت کلی خود، باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا بریس های شما ترمیم شوند.

به ندرت ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید:

همانطور که گفته شد، احتمالا دفعه بعد که به دستشویی بروید، براکت دفع می شود. با این حال، گاهی ممکن است گیر کند. در موارد جدی، پزشک برای خلاصی از براکت گیر کرده جراحی را پیشنهاد می دهد. جراحی به خصوص زمانی ضروری است که براکت در روده گیر کرده باشد یا وارد ریه شده باشد. از آنجا که مشکل تنفسی مرگبار است، جراحی باید هر چه سریع تر انجام شود. خوشبختانه به ندرت به جراحی نیاز می شود. اما نباید به طور کامل رد شود.

می توانید از بلعیدن بریس ارتودنسی جلوگیری کنید:

بلعیدن بریس ارتودنسی واقعا ناگوار است، پس بهتر است از آن پیشگیری کنید. از بریس های خود به خوبی مراقبت کنید و جلسات معاینه ارتودنسی را جدی بگیرید. اگر بریس های شما شل شده اند، اجازه دهید این کار را ارتودنتیست یا دندانپزشک شما انجام دهد. تا زمانی که به مطب دندانپزشک مراجعه کنید، بریس های شل شده را با استفاده از موم ارتودنسی در محل خود فیکس کنید و از دستکاری آن با دست یا زبان خودداری کنید. از دست زدن بی مورد به بریس ها خودداری کنید و از خوردن مواد غذایی سخت و ترد خودداری کنید. موقع ورزش کردن یا بازی مراقب صورت خود باشید. در مطالب پیشین، در مورد مراقبت از بریس ارتودنسی و نکات تغذیه با بریس صحبت شد که توصیه می کنیم آنها را مطالعه کنید.

با مراجعه به یک ارتودنیست مجرب می توانید به طور کامل از عدم بروز چنین حادثه ای اطمینان حاصل کنید. دندانپزشکان کلینیک ما نه تنها ماهر هستند بلکه در این زمینه تجربه بالایی نیز دارند. چنانچه در این مورد به کمک نیاز دارید، همین امروز با ما تماس بگیرید.

منبع:

vitadentalhouston

ارتودنسی فانکشنال یکی از روش های درمانی موثر برای مال اکلوژن های دسته دو است. در این نوع مال اکلوژن، عدم رشد صحیح فک یا محل نادرست آن موجب بروز ناهنجاری در دندان ها و ترتیب آنها می شود. بیرون زدگی بیش از حد فک بالا یا پایین یا عقب بودن آنها از جمله این مشکلات است که باید با روش هایی به غیر از بریس نیز درمان شوند. در بزرگسالان این نوع اصلاحات به جراحی نیاز دارد. اما استفاده از ارتودنسی فانکشنال در سن پایین می تواند از نیاز به جراحی در سنین بالاتر پیشگیری کند.

ارتودنسی فانکشنال چیست؟

در حالی که کارکرد بریس های سنتی تنها صاف کردن دندان های در هم ریخته است، هدف از ارتودنسی فانکشنال صاف کردن دندان ها همراه با تغییر محل و سایز فک بالا و پایین است. این روش شامل بهبود راه تنفسی و سایز کام بیمار می شود و صاف کردن دندان ها هدف ثانویه درمان به شمار می رود. پیش از شروع درمان سنتی ارتودنسی، استخوان اسکلت سر و صورت، استخوان فک بیمار و مفصل مندیبولار، ارتباط مفصل مندیبولار با پشت و گردن و مجرای تنفسی و سینوس های بیمار بررسی می شوند. در این روش ارتودنسی ظاهر فرد تغییرات عمده ای را تجربه می کند و در این راه از ارتودنسی و ارتوپدی به صورت همزمان استفاده می شود.

مزایای ارتودنسی فانکشنال چیست؟

• اقزایش سایز فک و تناسب آن با سایز و تعداد دندان ها
• بازتر شدن مسیر هوایی بیمار
• حل مشکلات آپنه خواب و سینوس ها

چرا فک برخی از بیماران دچار مال اکلوژن های دسته دو می شود؟

اگر دندان های مرتب و منظمی دارید که با سایز فک شما تناسب دارند، جز افراد خوش شانسی هستید که طبیعت به آنها لطف داشته است. همه افراد دندان های زیبا و لبخند بی نقصی ندارند. عوامل زیادی می توانند موجب در هم ریختگی دندان ها شوند. ژنتیک، مکیدن انگشت یا پستانک، تنفس از راه دهان، رانش زبان و عدم تناسب سایز فک با دندان ها در اثر وراثت می توانند بر رشد فک تاثیر بگذارند و موجب به هم ریختگی دندان ها شوند.

ارتودنسی متداول دندان ها را مرتب می کند، اما نمی تواند اشکالات فک را اصلاح کند. به خصوص در مواردی که بیمار تا بزرگسالی برای اصلاح لبخند خود مراجعه نکرده باشد، ارتودنسی با بریس نمی تواند راهگشای مشکلات فک باشد. در بسیاری از این بیماران تنها جراحی فک می تواند شکل فک را تغییر دهد.

اما ارتودنسی فانکشنال روشی است که در ۷ سالگی و حتی زودتر شروع شده و رشد فک را کنترل می کند. ارتودنسی متداول در بیشتر اوقات در بزرگسالان و نوجوانانی انجام می شود که دندان های دائمی آنها کاملا رشد کرده و رشد فک تکمیل شده است. در حالی که ارتودنسی فانکشنال از ۷ سالگی قابل اجراست.

چرا ارتودنسی سنتی نمی تواند مشکل برخی از بیماران را حل کند؟

در صورتی که بیمار در سنین بالا مراجعه کرده باشد و علاوه بر در هم ریختگی دندان، دچار کمبود فضا در فک خود نیز باشد، معمولا لازم است که تعدادی از دندان های دائمی کشیده شوند تا فضای کافی برای حرکت دندان ها در دهان ایجاد شود. حاصل این روش درمانی ایجاد نیمرخی صاف در بیمار است که در هنگام لبخند زدن تعداد کمی از دندان های بیمار نمایش داده می شود. عقب کشیدن دندان ها بدون اصلاح شکل فک می تواند موجب بروز اختلال مفصل گیجگاهی-فکی و سردرد در بیمار می شود.

در حالی است که ارتودنسی فانکشنال در حدود ۷ سالگی و زمانی انجام می شود که بیمار هنوز در سنین رشد است. در نتیجه زمان کافی برای گسترش کام و ایجاد فضای لازم برای دندان های نامرتب وجود دارد.

ارتودنسی فانکشنال یک درمان دو جانبه و جامع است که تمرکز اولیه آن ارتوپدی است. این روش درمانی به بهبود شکل مسیر هوایی و فک بیمار توجه دارد. در واقع، هدف ارتودنسی متداول که صاف کردن دندان هاست، تمرکز ثانویه ارتودنسی فانکشنال به شمار می رود. پیش از شروع هر نوع درمان ارتدونسی متداول، ارتودنسی فانکشنال به جنبه های ارتوپدی در سلامت بیمار توجه می کند. پس از اصلاح جنبه های ارتوپدی در بیمار، سپس درمان های رایج در ارتودنسی متداول شروع می شوند. در نتیجه این روند درمانی از نیاز به جراحی های پیچیده فک در سنین بالاتر پیشگیری می شود.

ارتودنسی فانکشنال چطور انجام می شود؟

تمامی کودکان در سن ۷ سالگی باید توسط ارتودنتیست معاینه شوند. این معاینه به شناسایی احتمال بروز ناهنجاری در آینده کمک می کند. در این جلسه از روش هایی مانند معاینه بالینی، رادیوگرافی دندان، اسکن فک و صورت و اسکن های کامپیوتری برای ارزیابی روند رشد فک و دندان های دائمی بیمار استفاده می شود.

پس از تشخیص ناهنجاری، درمان در دو مرحله شروع می شود:

مرحله اول:

از ابزارهای خاص بر روی استخوان فک بالا و پایین استفاده می شود تا فضای فک افزایش یابد و فک به محل صحیح تغییر مکان دهد. طول درمان معمولا حدود ۹ تا ۱۸ ماه است اما گاهی ممکن است بیشتر شود. در این مرحله بسته به نوع ناهنجاری از ابزارهای مختلفی استفاده می شود.

مرحله دوم:

پس از اصلاح رشد و شکل فک و تکمیل رشد فک و دندان های دائمی، از بریس های سنتی برای صاف کردن دندان ها استفاده می شود. به طور معمول درمان ۹ تا ۱۸ ماه طول می کشد، اما گاهی می تواند چند سال ادامه یابد.

بیمار باید در طول دوره درمان ماهی یک مرتبه برای معاینه وضعیت فک و روند حرکت آن به ارتودنتیست مراجعه کند. در بسیاری از موارد بیمار باید طول درمان خود را با ورود به فاز دو تکمیل کند. اما هدف اولیه از ارتودنسی فانکشنال ایجاد فضای کافی در فک برای رشد صحیح دندان های دائمی در فک بالا و پایین است. اگر به فاز دو نیاز باشد، طول دوره درمان و هزینه های آن کمتر از ارتودنسی متداول است.

ابزارهای فاز یک باید در روز و شب و در تمام ساعات به جز موقع مسواک زدن و غذا خوردن روی دهان قرار گیرند. در طول ورزش ابزار ارتودنسی باید از دهان خارج شود. تنظیم ابزار باید هر چند هفته یک بار به دست ارتودنتیست یا والدین انجام شود.

منبع:

palmerdmd

زمانی که صحبت از درمان ارتودنسی به خصوص درمان آندربایت می شود، فیس ماسک ارتودنسی نقش مهمی در آن بازی می کند. امروزه از ابزارهای زیادی برای درمان مشکلات دندان، فک و دهان استفاده می شود. با این حال، آنچه این ابزار را متفاوت می سازد، تاثیر آن در درمان مشکل در سن پایین است.

در ادامه شما را با جزئیات مربوط به کاربرد، مراقبت ها و اصول استفاده از فیس ماسک ارتودنسی آشنا می کنیم.

فیس ماسک ارتودنسی چیست؟

این ابزار ارتودنسی در سال های قبل از نوجوانی استفاده می شود تا برخی عوارض را درمان کند. در بیشتر موارد از این ابزار برای حرکت دادن فک و پیشگیری از نیاز به جراحی فک استفاده می شود. با استفاده این ابزار، فک بالا به سمت جلو و رو به پایین کشیده می شود. اگر استفاده از این ابزار در دوره کودکی توصیه شود، به عنوان یک «باید» تلقی می شود.

این ابزار به پیشانی و چانه متصل می شود و در قسمت دهان با استفاده از کش های مخصوص به بریس یا دستگاه گسترش دهنده کام متصل می شود تا با اعمال نیروی بیشتر فک را حرکت دهد. در برخی موارد، دیده می شود که بیمار پس از یک یا دو سال از گذشت درمان دچار عود مشکل می شود و باید دوباره مدتی از این ابزار استفاده کند.

بیماران به طور معمول باید در بیشتر ساعات روز از این ابزار استفاده کند، که در اکثر موارد ۱۲ تا ۱۸ ساعت طول می کشد. این مدت زمان باعث باعث می شود که اثربخشی دستگاه بیشتر شود و پیشرفت قابل توجهی در قرارگیری فک بالا دیده شود.

چه زمانی بهترین موقع برای دریافت درمان است؟

تحقیقات نشان می دهند که استفاده از فیس ماسک ارتودنسی برای درمان برخی بیماران یک ضرورت است. از آنجا که از این ابزار در کودکان استفاده می شود مراجعه به موقع ضرورت دارد، در غیر این صورت راهی به جز جراحی برای درمان مشکل باقی نمی ماند. توصیه می شود که تمام کودکان در سن هفت سالگی تحت معاینه وضعیت دندان و فک قرار گیرند تا مشکلات احتمالی در آنها تشخیص داده شود. درمان با استفاده از فیس ماسک ارتودنسی بین سنین ۸ تا ۱۴ سالگی انجام می شود.

چگونه باید فیس ماسک را استفاده کرد؟

پس از تعیین جلسه تشخیص و معاینه اولیه، از دهان و فک بیمار قالب گیری می شود. سپس برای بیمار از یک گسترش دهنده کام استفاده می کند تا پیش از استفاده از فیس ماسک، فک بیمار جا باز کند و بزرگ تر شود. پس از حدود دو تا سه ماه، استفاده از فیس ماسک شروع می شود. ابزار روی پیشانی و چانه قرار می گیرد و با استفاده از کش به فک متصل می شود. لازم است که بیمار هر روز در ساعات مشخص از این ابزار استفاده کند.

لازم است که برخی از کودکان در ساعات روز (مدرسه) و در زمان خواب از این دستگاه استفاده کنند. فیس ماسک ارتودنسی کار خود را بلافاصله با اعمال فشار شروع می کند و این فشار باعث می شود که استخوان فک رشد خود را در جهت دیگری شروع کند و به سمت جلو و پایین کشیده شود. کش های الاستیک باید هر روز تعویض شوند.

استفاده از فیس ماسک ارتودنسی در روزهای ابتدایی درمان باعث ایجاد درد و ناراحتی در بیمار می شود، اما پس از چند روز کاهش می یابد. درد به طور معمول باید با استفاده از داروهای مسکن برطرف شود. اما اگر این اتفاق برای شما نیافتاد و درد غیر قابل تحمل است، هر چه سریع تر به ارتودنتیست مراجعه کنید.

وجود کش های الاستیک در دو طرف فیس ماسک ارتودنسی می تواند موجب التهاب بافت دو طرف لب شود. اگر درد دارید، در مورد بستن کش ها به صورت X با دندانپزشک خود مشورت کنید.

عادت کردن به فیس ماسک ارتودنسی:

عادت کردن به این ابزار کمی طول می کشد. خوابیدن با این ابزار به طور خاص دشوار است. اما نگران نباشید کمی طول نمی کشد که با آن هم می توانید راحت بخوابید. برای کاهش درد و ناراحتی، هرگز فیس ماسک را درست پیش از خواب نبندید. اگر آن را در ساعات ابتدایی عصر روی صورت خود قرار دهید، تا هنگام خواب درد و ناراحتی شما تا حد زیادی کاهش می یابد.

اگر فیس ماسک ارتودنسی من تغییر سایز داد یا دچار آسیب شد، چه باید بکنم؟

هرگز به اتصالات فیس ماسک دست نزنید و آن را تغییر ندهید. دست زدن به اتصالات می تواند موجب تغییر شکل و فشار وارده شود. این امر طول درمان را افزایش می دهد. اگر به طور ناگهانی احساس می کنید فیس ماسک ارتودنسی شما گشادتر از قبل شده است، هر چه سریع تر با ارتودنتیست خود تماس بگیرید.

آیا می توان برخی از روزها از فیس ماسک ارتودنسی استفاده نکرد؟

مگر در مواردی که ارتودنتیست توصیه کرده باشد، بهتر است دستگاه تا حد ممکن استفاده شود. در بیشتر موارد، بیمار باید ۱۲  تا ۱۴ ساعت در روز، بدون وقفه ،از دستگاه استفاده کند. این روش باعث می شود که دستگاه بیشترین تاثیر را بر فک داشته باشد. عدم استفاده از دستگاه در برخی روزهای هفته اصلا توصیه نمی شود، زیرا باعث عود درمان می شود. عدم استفاده منظم از دستگاه، همچنین می تواند موجب درد و سفتی فک شود.

با استفاده از فیس ماسک ارتودنسی دچار التهاب پوست در قسمت چانه و پیشانی شده ام، چه باید بکنم؟

در قسمت چانه و پیشانی این دستگاه از پدهای نرمی استفاده می شود تا از صورت محافظت شود. اطمینان حاصل کنید که پدها همیشه خشک و تمیز هستند. اگر پد دیگر مانند قبل نرم نیست، آن را تعویض کنید. اگر دچار درد در چانه و پیشانی شده اید، استفاده از یک پد اضافه می تواند به شما کمک کند. در عین حال، برای این کار می توانید از گاز تمیز، پارچه نخی یا حوله ای نیز استفاده کنید. استفاده از پودر بچه روی پوست نیز می تواند به کاهش التهاب پوست کمک کند.

تمیز کردن فیس ماسک:

تمامی قسمت های ابزار را می توانید با استفاده از حوله مرطوب تمیز کنید. پدهای کثیف را تعویض کنید. در موقع تمیز کردن دستگاه، از دستکاری اتصالات و تغییر در پیچ آنها خودداری کنید.

منبع:

ivanovortho

موم ارتودنسی ماده نرم و بدون ضرری است که از لثه و بافت نرم دهان کودکان و بزرگسالانی که تحت درمان ارتودنسی هستند محافظت می کند. این ماده می تواند برای پوشش دهی روی براکت ها و سیم های بیرون زده استفاده شود و سطح صافی را ایجاد کند. زمانی که حس ناراحت کننده و خارش آور حاصل از وجود براکت زیاد می شود، موم ارتودنسی می تواند شما را نجات دهد. این ماده به جز ارتودنسی در حوزه های دیگر دندانپزشکی نظیر پروتز دندان مصنوعی و اورژانس دندانپزشکی نیز کاربرد دارد.

موم ارتودنسی از چه چیزی ساخته شده است؟

موم ارتودنسی حاوی موادی برای بهبود طعم و بافت هستند، اما اکثر از موم های طبیعی ساخته شده است. برخی از محصولات موم ارتودنسی از موم زنبور یا کارنوبا ساخته می شود و برخی دیگر از پارافین ساخته شده اند. در واقع، کاملا طبیعی است که در زمان خوردن و حرف زدن به صورت تصادفی موم از جای خود بیرون بیاید و بلعیده شود. موم ارتودنسی ماده شفافی است که اغلب بدون طعم است، در حالی که برخی برندها دارای طعم نعنایی یا دیگر مواد هستند.

موم ارتودنسی چطور کار می کند؟

ویژگی های خاص موم ارتودنسی از آن ماده مناسبی برای حفاظت از لثه ها از لبه های تیز فلز یا بریس ساخته است. موم در دمای اتاق جامد است، اما با دستان شما گرم و نرم می شود و می توان به آن شکل داد. با نرم شدن، می توان آن را روی بریس چسباند و یک مانع بین براکت و لثه ایجاد کرد. موم ارتودنسی داخل دهان نرم می ماند و به تدریج پوسته پوسته می شود و از بین می رود. این ماده هیچ خطری ندارد و فاسد نمی شود.

موم ارتودنسی در چه مواردی به کار می رود؟

این ماده بیشترین استفاده را در حوزه ارتودنسی دارد. ارتودنسی از درمان هایی است که دچار موارد اورژانس زیادی می شود. بسیار دیده می شود که بیمار در زمان خوردن به براکت های خود آسیب زده است و سیم ها بیرون زده اند. بیرون زدن سیم و براکت ارتودنسی از مواردی است که می تواند موجب ناراحتی و درد بیمار شود. در برخی موارد به دلیل تعطیلات یا مشغله، مراجعه سریع به ارتودنتیست میسر نیست. بنابراین، استفاده از موم ارتودنسی می تواند تا زمان رسیدن به مطب دندانپزشک موجب راحتی و آسایش بیمار شود.

به علاوه، شروع درمان با درد و ناراحتی زیادی همراه است. وجود یک جسم جدید در دهان باعث می شود که بافت نرم دهان ملتهب شود. سایش مداوم براکت ها به داخل گونه، لب و لثه موجب زخم شدن آنها می شود. گاهی درمان زخم یک هفته طول می کشد و عدم توجه به زخم و درمان آن موجب ابتلا به عفونت می شود. از این رو، استفاده از موم ارتودنسی می تواند ضمن ایجاد یک مانع، به بافت نرم دهان مهلت دهد که التیام یابد.

از موم ارتودنسی تنها برای حوزه ارتودنسی استفاده نمی شود. گاهی بیمارانی که از پروتز دندان مصنوعی استفاده می کنند نیز به این ماده نیاز پیدا می کنند. عدم تناسب پروتز و لثه موجب سایش بافت نرم دهان و زخم شدن بافت می شود. بنابراین، بیمار می تواند تا زمان رسیدن به دندانپزشک از موم به عنوان محافظی بین لثه و پروتز استفاده کند.

شکستن دندان از موارد اورژانسی است که با ایجاد لبه های تیز در دندان موجب آزار بیمار می شود. اگر دندان شما شکسته و دارای لبه های تیزی است و امکان مراجعه سریع به دندانپزشک وجود ندارد، می توانید از موم ارتودنسی برای پوشاندن دندان شکسته استفاده کنید. موم را بین دست های خود نرم کنید و آن را به دندان شکسته خود فشار دهید تا لبه های تیز را پوشش دهد.

 موم ارتودنسی را چطور می توان استفاده کرد؟

فرقی ندارد موم ارتودنسی را برای چه کاری استفاده می کنید، روش کاربرد آن در همه حال یکسان است.

·         دست های خود را بشویید.

·         دندان های خود را پیش از استفاده از موم مسواک بزنید.

·         تکه کوچکی از موم، به اندازه یک نخود، را بردارید.

·         آن را بین انگشتان خود گلوله کنید تا زمانی که نرم شود.

·         گلوله موم را بین انگشتان خود صاف کنید.

·         به آرامی موم را به محل مورد نظر بچسبانید.

اگر موم جدا شد، مقدار بیشتری از آن را بردارید. موم ارتودنسی را می توانید از تمام داروخانه های سطح شهر تهیه کنید. موم ارتودنسی ممکن است جدا و بلعیده شود. نگران نباشید، این ماده هیچ خطری ندارد. برای جدا کردن موم از یک خلال دندان یا نخ دندان استفاده کنید، اما مراقب باشید که به بریس یا لثه های خود آسیب نزنید.

مراقبت از بریس و موم ارتودنسی:

پس از استفاده از موم، باید همچنان بهداشت دهان و دندان خود را ادامه دهید. مانند همیشه اطراف بریس ها را مسواک بزنید. بهتر است پیش از هر بار مسواک زدن و هر وعده غذایی، موم را از دندان خود جدا کنید و پس از آن از یک تکه جدید استفاده کنید. موم ارتودنسی به دلیل ماهیت خود می تواند به محل خوبی برای تجمع باکتری ها و گیر کردن مواد غذایی تبدیل شود. تعویض نکردن مرتب موم می تواند موجب بوی بد دهان و پوسیدگی دندان شود. هر روز از دهان شویه استفاده کنید تا جاهایی که برای مسواک غیر قابل دسترسی است را تمیز کنید.

ارتودنسی درمانی است که می تواند لبخند بیمار را اصلاح کند و اعتماد به نفس بیمار را بهبود دهد. اما این روش درمانی، با سختی های مخصوص به خود همراه است و در برخی فازها موجب درد و ناراحتی بیمار می شود. استفاده از وسایلی مانند موم ارتودنسی می توانند تجربه راحت تری از درمان را برای شما رقم بزنند.

موم ارتودنسی در شروع درمان در کیت مراقبت از دهان و دندان به بیمار تحویل داده می شود. موم در بسته های کوچکی قرار دارد که می توانید آن را همیشه در کیف خود همراه داشته باشید. موم ارتودنسی ماده مفیدی است که می تواند در مواقع اورژانس به کار شما بیاید. نگه داشتن یک بسته از آن در خانه در کنار لوازم بهداشت دهان و دندان می تواند در مواقع تعطیلات و اورژانس بسیار راهگشا باشد.

منبع:

 colgate