نوک زبانی حرف زدن یا رانش زبان: تفاوت دو اختلال

فهرست مطالب

نوک زبانی حرف زدن یا رانش زبان اغلب برای توصیف یک چیز استفاده می شوند اما دو اختلال متفاوت هستند. نوک زبانی حرف زدن به یک اختلال گفتاری اشاره می کند، در حالی که رانش زبانی در واقع به شیوه بلع مواد غذایی گفته می  شود.

در ادامه تفاوت هر یک و تاثیر آنها بر سلامت دندان ها بررسی می شود.

نوک زبانی حرف زدن یک اختلال گفتاری است که در آن شخص حروف “س” و “ز” را اشتباه تلفظ می کند، و آن را با “ث” جایگزین می کند.

بسیاری از کودکان تا حدود 4 سالگی نوک زبانی هستند. تا آنکه دایره واژگانی آنان افزایش می یابد و تسلط آنان بر نحوه تلفظ حروف بیشتر می شود. 4 نوع نوک زبانی مختلف وجود دارد.

نوک زبانی بین دندانی:

در این نوع اختلال، زبان در تلاش برای تلفظ “س” یا “ز” بین دندان ها می لغزد و صدای “ث” تولید می کند.

نوک زبانی دندانی:

در این نوع اختلال، زبان وارد فضای بین دندان های پیشین نمی شود بلکه پشت دندان های جلو را لمس می کند.

نوک زبانی دو طرفه:

هنگام تلفظ “س” دو طرف زبان باید بالا بیاید. اما در این نوع اختلال، هر دو طرف زبان صاف باقی می ماند و هوا از گوشه های آن خارج می شود. این اختلال صدای خفیفی ایجاد می کند.

نوک زبانی کامی:

در این نوع اختلال وسط زبان قسمت کام و عقب سقف دهان را لمس می کند.

اختلال رانش زبان:

رانش زبان یا بلع معکوس زمانی اتفاق می افتد که فرد هنگام غذا خوردن زبان خود را به سمت لثه ها یا دندان های جلو فشار می دهد.

همه نوزادان با رانش زبان به دنیا می آیند، اما کم کم تا سن 7 سالگی یاد می گیرند که بلع را با لب های بسته انجام دهند و از زبان خود برای حرکت دادن مواد غذایی به سمت گلو استفاده کنند.

علل نوک زبانی حرف زدن:

عوامل متعددی باعث ابتلا به نوک زبانی حرف زدن می شود:

  • اوربایت یا آندربایت
  • افتادن دندان های جلو
  • استفاده از دندان مصنوعی
  • مکیدن انگشت

دیگر علت این اختلال کلامی، رانش زبان است. اگر نوک زبانی هستید، احتمالا دچار رانش زبان هم هستید.

چگونه بدانم به رانش زبان مبتلا هستم؟

در بلع طبیعی، دندان ها و لب های شما بسته اند و نوک زبان بر روی دندان های بالا فشار می آورد. در هنگام بلع زبان با حرکتی موج مانند غذا را به سمت گلو حرکت می دهد. زمانی که فرد دچار رانش زبان باشد، دو طرف زبان به قسمت جلویی دندان ها فشار می آورد. حتی اگر لب ها بسته باشند، فک معمولا باز است. قسمت جلویی زبان و نوک زبان وارد فضای بین دندان می شود و حتی بین لب ها می آید. این کار غذا را به سمت جلو دهان می آورد.

چه باید کرد:

در حالی که نوک زبانی ها به طور کلی با گفتار درمانی می شوند، افرادی که دچار رانش زبان هستند به هر دو درمان دندانپزشکی و گفتار درمانی نیاز دارند. در هر دو اختلال، به خصوص زمانی که مشکل ناشی از اوربایت یا آندربایت است، ممکن است به بریس ارتودنسی نیاز باشد.

در صورتی که نوک زبانی هستید، برای تعیین عامل مشکل و بهترین روش درمان به دندانپزشک مراجعه کنید. دندانپزشک با معاینه نحوه قرارگیری دندان ها روی هم و بررسی فک می تواند ارتباط اختلال گفتاری را با مشکلات دندانی مشخص کند.

منبع:

greenspointdental

مطالب مشابه

3 پاسخ

  1. با سلام
    بعداز گذاشتن دندان تک واحدی دندانهای پیشین جانبی و مرکزی حرف سین من انگاربشدت صدادارشده و حرف ظ یا ز را نمیتوانم خوب تلفظ کنم کلا تلفظ این حروف برای منکه بشدت به صدایم احتیاج دارم دچار مشکل شده گاهی انگار ظ و ز را نمیتوانم ادا کنم طوریکه شنونده من دچار سردرگمی میشود
    علتش چیست؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *